نگاهی به زندگی نخست وزیرهند

«نارندرا مودی»،رهبر ارشد حزب راستگرای هندویی به نام «بهارتیاجاناتا» (بی.جی.پی.)، پانزدهمین نخست وزیر هند است که در 26 ماه می سال 2014 برای نخستین بار بعنوان نخست وزیر هند انتخاب شد.

وی که هم اکنون نماینده مردم حوزه انتخاباتی «بنارس» یا«واراناسی» در ایالت «اوتارپرادش» در مجلس نمایندگان هند (لوک سابها) است،در فاصله سالهای 2001 الی 2014 سروزیر ایالت گجرات در غرب هند بود.

«مودی» بی.جی.پی. را در انتخابات سال 2014 لوک سابها با مدیریت و رهبری خارق العاده خود با اکثریت قاطع به پیروزی رساند.این نخستین بار از سال 1984 تاکنون بود که حزبی اکثریت قاطع را در انتخابات لوک سابها بدست می آورد.

**زندگی و تحصیلات

«مودی» در 17 سپتامبر 1950 در یک خانواده بسیار فقیر در «وادناگر» در ایالت گجرات متولد شد و در کودکی به پدرش در فروش چای در ایستگاه راه آهن این شهر کمک می کرد و بعدها یک دکه چای فروشی را در یک ایستگاه اتوبوس بهمراه برادرش براه انداخت.

«مودی» تحصیلات متوسطه را در سال 1967 در «وادناگر» به پایان رساند. از وی بعنوان یک دانش آموز متوسط ولی مشتاق به بحث و علاقمند به نمایش یاد می شود و به نظر می رسد که این خاصیت بر روی وجهه سیاسی وی تاثیر گذاشته است.

«مودی» در هشت سالگی به سازمان افراطی هندویی «راشتریا سوام سیواک سنگ» (Rashtriya Swayamsevak Sangh-RSS) پیوست و در گردهمایی های آموزشی آن شرکت کرد.

«آر.اس.اس» یک سازمان افراطی هندویی است که دارای جناح های گوناگون سیاسی، نظامی، دانشجویی و صنفی می باشد،بطوریکه بی.جی.پی. جناح سیاسی، «باجرانگدال» جناح نظامی و «بهارتیا مزدور سنگ» جناح صنفی آن می باشند.

«مودی» در نوجوانی با دختری به نام «جاسودابن نارندرابهای » نامزد شد.وی این ازدواج را رد کرد و در همان سال از دبیرستان فارغ التحصیل شد.

مشکلات خانوادگی باعث شد که «مودی» خانه را در سال 1967 میلادی ترک و دو سال را در مراکز هندویی درشمال و شمال شرقی هند سپری کند.

«مودی» در اواخر 1969 یا اوایل 1970 برای مدت کوتاهی از «وادناگر» دیدار ولی آنجا را دوباره به سوی احمدآباد ترک و کار در شرکت اتوبوسرانی گجرات آغاز بکار کرد.

وی،کار با عمویش را بعد از جنگ بین هند و پاکستان در سال 1971 متوقف و به مبلغ تمام وقت «آر.اس.اس.» در آمد.او در سال 1978 میلادی یک سازمان دهنده منطقه ای این سازمان شد.

مودی، مدرک کارشناسی خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه دهلی از طریق مکاتبه ای و مدرک کارشناسی ارشد را در همین رشته در سال 1982 از دانشگاه گجرات دریافت کرد.

**عملکرد سیاسی اولیه (2001-1975)

نخست وزیر وقت هند در 26 ژوئن سال 1975 ،وضعیت اضطراری در سراسر هند اعلام کرد که تا سال 1977 ادامه داشت.در این وضعیت بسیاری از مخالفان سیاسی زندانی و فعالیت گروههای سیاسی از جمله «آر.اس.اس.» ممنوع شد.

«مودی» که آن موقع مسئول بخش دانشجویی آر.اس.اس. «آکهیل بهارتیا ویدیارتی پاریشاد» (انجمن دانشجویان سراسر هند) بود زندگی مخفیانه و سفرهای خود را برای جلوگیری از دستگیر آغاز کرد.

«مودی» دراین دوره با چاپ جزوه ها و توزیع آنها با اقدامات دولت مخالف می کرد و کتابی نیز به زبان گجراتی دراین خصوص منتشر کرد.

«آر.اس.اس» مودی را در سال 1985 به «بی.جی.پی» معرفی کرد و وی بعنوان دبیر سازماندهی واحد این حزب در گجرات منصوب شد.این امر ورود «مودی» را به صحنه انتخابات رقم زد و وی نقش مهمی را در پیروزی بی.جی.پی. در انتخابات مجلس گجرات در سال 1995 ایفا کرد.

«مودی» در همین سال بعنوان دبیر ملی بی.جی.پی. منصوب و به دهلی نو منتقل شد. وی در دهلی نو مسئول فعالیت های بی.جی.پی. در ایالت های «هاریانا» و «هیماچال پرادش» شد.

او نقش مهمی در پیروزی بی.جی.پی. در انتخابات مجلس گجرات در سال 1988 ایفا کرد و به همین دلیل وی در ماه می همان سال بعنوان دبیرکل بی.جی.پی. منصوب شد.

**سروزیری گجرات (2014-2001)

موقعیت دولت «بی.جی.پی» در گجرات به سروزیری «کشوبهای پاتل» در سال 2001 بخاطر اتهاماتی از قبیل سوء استفاده از قدرت، فساد و مدیریت ضعیف،باعث کاهش محبوبیت این حزب شد و دستگاه رهبری حزب پس از برکناری «پاتل » مودی را به جای وی منصوب کرد.

«مودی» در سوم اکتبر سال 2001 جای «پاتل» را بعنوان سروزیر گجرات گرفت و مسئول هموار سازی زمینه برای پیروزی بی.جی.پی. در انتخابات مجلس ایالت گجرات در دسامبر 2002 شد.
وی، بعنوان سروزیر گجرات، از خصوصی سازی و کاهش تعداد کارکنان دولت حمایت کرد.

**دوره اول (2002-2001)

«مودی» در 7 اکتبر 2001 بعنوان سروزیر گجرات سوگند یاد کرد و سپس نامزد حزب کنگره را در انتخابات مجلس گجرات در 24 فوریه سال 2002 در حوزه انتخاباتی «راجکوت» شکست داد.

**انتخابات 2002 مجلس گجرات:

بدنبال انتقاد احزاب مخالف و برخی از متحدان بی.جی.پی. در ائتلاف دمکراتیک ملی به عملکرد دولت «مودی» در مهار ناآرامی های فرقه ای 2002 گجرات، وی در آوریل سال 2002 در گردهمایی ملی بی جی پی در ایالت گوا استعفا داد و ولی پذیرفته نشد.

کابینه دولت «مودی» در 19 ژوئیه سال 2002 با تشکیل نشستی اضطراری استعفای خود را به فرماندار وقت گجرات «اس.اس. بهانداری» تسلیم و مجلس گجرات منحل شد.

به دنبال برگزاری انتخابات، «بی.جی.پی»127 کرسی از 182 کرسی مجلس گجرات را به خود اختصاص داد. «مودی» نامزد حزب کنگره را در حوزه انتخاباتی «مانینگر» با اختلاف75 هزار و 333 رای شکست داد و در 22دسامبر سال 2002 برای دومین بار متوالی بعنوان سروزیر گجرات منصوب شد.

**دوره دوم (2007-2002):

«مودی» توجه خود را در طول دومین دوره سروزیری گجرات از هندویی افراطی به توسعه اقتصادی و عمرانی گجرات تغییر و مداخله جناح های مختلف «آر.اس.اس.» را در دولت کاهش داد .تصمیم «مودی» برای تخریب حدود 200 معبد غیرقانونی در مرکز گجرات، شکاف را بین وی و شورای جهانی هندو (وی.اچ.پی.) بیش از پیش تشدید کرد بطوریکه مودی بعد از آن با جناح های آر.اس.اس. قبل از تصمیم گیری اداری تبادل نظر نمی کرد.

تغییرات «مودی» در طول سال های 2002 الی 2007 باعث شد که فساد در گجرات به میزان چشمگیری کاهش یابد و این ایالت مرکز مناسبی برای سرمایه گذاری داخلی و خارجی درآید.

این اقدامات باعث شد که قراردادهایی به ارزش حدود 6.6 تریلیون روپیه در نشست سرمایه گذاران داخلی و خارجی در سال 2007 امضا شود.

**انتخابات 2007 مجلس گجرات:

بی.جی.پی. موضوع مبارزه با تروریسم را در صدر تبلیغات خود برای انتخابات مجلس گجرات در سال 2007 و مجلس نمایندگان هند (لوک سابها) در سال 2009 قرار داد و در 18 ژوئیه سال 2006 نخست وزیر وقت هند «مانموهان سینگ» را بخاطر اکراه وی در تدوین قوانین ضدتروریستی سفت و سخت تر به باد انتقاد گرفت و خواستار اعدام «افضل گورو» بخاطر مداخله وی در حمله افراد مسلح به پارلمان هند در سال 2001 شد.

«مودی» در ژوئیه سال 2007 با دوهزار و 63 روز سروزیری ایالت گجرات ،طولانی ترین دوره سروزیری این ایالت را به خود اختصاص داد و« بی.جی.پی» نیز درهمان سال درانتخابات مجلس گجرات 122 کرسی از مجموع 182 کرسی را در مجلس محلی کسب کرد.

دوره سوم (2012-2007):

دولت های «بی.جی.پی» در گجرات به سروزیری «کشوبهای پاتل» و «مودی» از سازمان های غیردولتی و نهادهای دیگر در اجرای طرح هایی بمنظور احیای منابع زیرزمینی آب حمایت کردند که ازجمله این طرحها احداث 113 هزار و 738 سد کوچک بود.

اجرای این طرح ها باعث شد که منابع زیرزمینی آب در گجرات احیا شده و بخش کشاورزی این ایالت در سال 2007 به میزان 9.6 (9 ممیز 6) درصد در مقایسه با سال 2001 افزایش یابد. بخش کشاورزی گجرات در فاصله 2001 الی 2010 سالانه به میزان 10.97 (10 ممیز 97) درصد رشد کرد که این میزان بیشترین در میان همه ایالت های هند بود.

دور چهارم (2014-2012):

«بی.جی.پی» در انتخابات مجلس گجرات در سال 2012 در 115 از مجموع 182 حوزه انتخاباتی این مجلس پیروز شد و مودی نیز در حوزه «مانینگر» به پیروزی دست یافت .

«مودی» از عضویت خود در مجلس گجرات بعد از انتخاب بعنوان نخست وزیری هند استعفا داد و خانم «اناندیبن پاتل» بجای وی به عنوان سروزیر گجرات منصوب شد.

«مودی »در زمانی که سروزیری ایالت گجرات را به عهده داشت از کشورهای مختلف از جمله چین، سنگاپور و ژاپن بازدید و خواستار سرمایه گذاری در ایالت گجرات شده بود.

انتخابات عمومی 2014:

«مودی» در 31 مارس سال 2013 بعنوان یک عضو هیات پارلمانی بی.جی.پی.، بالاترین مرجع تصمیم گیری در این حزب و در نشست ملی «بی.جی.پی» در 9 ژوئن بعنوان رئیس کمیته انتخاباتی این حزب برای انتخابات عمومی سال 2014 منصوب شد.

«بی.جی.پی» در سپتامبر 2013 اعلام کرد که «مودی» در صورت پیروزی این حزب در انتخابات عمومی 2014، به عنوان نخست وزیر هند منصوب خواهد شد.

«مودی در این انتخابات از دو حوزه «واناراسی» در ایالت «اوتارپرادش» و «وادودارا» در ایالت گجرات نامزد شد و در هر دو ایالت پیروزی شد.

ائتلاف دمکراتیک ملی به رهبری «بی.جی.پی» در این انتخابات پیروز شد و حزب کنگره بزرگترین شکست خود را تا آن موقع تجربه کرد.

بدنبال پیروزی «بی.جی.پی» در این انتخابات، «مودی »به اتفاق آرا بعنوان رهبر این حزب منصوب شد و در 26 می سال 2014 بعنوان پانزدهمین نخست وزیر هند سوگند یاد کرد به این ترتیب وی به عنوان اولین نخست وزیر هند در آمد که بعد از استقلال این کشور از انگلیس ،متولد شده است.

«مودی» اولین نخست وزیر هند است که از سران همه کشورهای عضو سازمان همکاری منطقه ای جنوب آسیا (سارک) برای شرکت در مراسم سوگند خود دعوت کرد و اولین کابینه وی از 45 وزیر، 25 نفر کمتر از کابینه قبلی ائتلاف مترقی متحد، تشکیل شد.

«مودی»، بعنوان نخست وزیر،اقدامات متعددی را برای افزایش کارایی اقتصاد هند و نرمش مقررات برای افزایش مبادلات تجاری انجام داد.

وی، طرحی را تحت عنوان 'در هند بسازید' به منظور ترغیب شرکت ها و دولت های خارجی برای سرمایه گذاری و تولید انواع محصولات صنعتی و نظامی در هند براه انداخته است.او تاکنون به بیش از 30 کشور جهان از جمله آمریکا، روسیه، عربستان، امارات، ژاپن و کشورهای آسیای میانه دیدن کرده است .