چه کسانی از «حزب الله» می هراسند؟

اغراق نیست اگر 2 جریان صهیونیستی و تکفیری را اصلی ترین منابع تهدید در منطقه بدانیم؛ 2 جریانی که حزب الله لبنان در پیشانی مبارزه با آن قرار دارد و البته تاوان آن را نیز می پردازد.

یکی از تازه ترین تاوان هایی که حزب الله لبنان بابت مبارزه رو در رو با اصلی ترین منبع های تهدید در منطقه پرداخته، شهادت «مصطفی بدرالدین» فرمانده ارشد این گروه است که جمعه گذشته در پی حمله به مقر حزب الله در نزدیکی فرودگاه دمشق رخ داد. حزب الله در بیانیه ای گروه های تکفیری را مسوول این حمله دانست.

بدرالدین فرمانده شاخه نظامی حزب الله، جانشین «عماد مغنیه» بود که او نیز سال ها پیش (بهمن ماه 1386) در سوریه به شهادت رسید؛ رخدادی که بسیاری رژیم صهیونیستی را عامل آن می دانند. البته این ها تنها تاوان های حزب الله نبوده است. در طول سالیان اخیر هزاران نفر از اعضای این گروه به شهادت رسیدند.

حزب الله گروهی است که در دهه 1980 میلادی با هدف مبارزه با اشغالگری رژیم صهیونیستی در لبنان تاسیس شد. به واسطه تلاش های این گروه بود که اشغالگران صهیونیست در سال 2000 میلادی ناگزیر به عقب نشینی از مناطق اشغالی در جنوب لبنان شدند.

در ادامه نیز حزب الله نقش مهمی در دفاع از تمامیت ارضی و امنیت ملی لبنان در برابر تهدید صهیونیست ها ایفا کرد. توانمندی رزمی این گروه جنبه بازدارنده در دفاع از لبنان داشت و حتی در مواردی از جمله جنگ سی و سه روزه که رژیم صهیونیستی به لبنان حمله کرد، حزب الله توانست در برابر ارتش مجهز صهیونیستی بایستد و مانع از اشغال دوباره لبنان شود. این در حالی است که توان نظامی حزب الله به عنوان یک گروه چریکی از نظر تجهیزات قابل همسنجی با رژیم صهیونیستی نیست.

آغاز ناامنی ها در سوریه و گسترش فعالیت گروه های تکفیری و تروریستی مسوولیت تازه ای را بر دوش حزب الله نهاد. اگر تا پیش از این، مبارزه با رژیم صهیونیستی برنامه اصلی حزب الله بود، این بار مبارزه با فعالیت های گروه های تکفیری و تروریستی نیز به مسوولیت های این گروه افزوده شد.

حضور و فعالیت حزب الله در سوریه با درخواست دولت دمشق صورت گرفت. از آنجایی که این گروه توان رزم در جنگ های چریکی را دارد یعنی همان عرصه ای ارتش کلاسیک سوریه تبحر کمتری در آن دارد، حضور نیروهای حزب الله در نبرد با گروه های تکفیری که آن ها نیز به صورت چریکی و نامتقارن می جنگند، بسیار موثر بود.

حضور حزب الله در کنار ارتش سوریه افزون بر کمک مستشاری ایران و پشتیبانی هوایی روسیه باعث شد که موازنه قوا به ویژه در ماه های اخیر به سود این جبهه و به ضرر گروه های تکفیری و تروریستی تغییر کند. به این ترتیب بسیاری از شهرها و مناطق مهم سوریه به خصوص در غرب این کشور که بیشترین جمعیت سوری را در خود جای داده است از دست تروریست ها خارج شد.

مدارک و شواهد بسیاری وجود دارد که بسیاری از گروه های تروریستی و تکفیری های مسلح به صورت مستقیم و غیرمستقیم از سوی برخی از کشورهای منطقه حمایت می شوند. در واقع برخی از دولت های خاورمیانه از آنجا که براندازی دولت سوریه را با هدف تغییر معادلات امنیتی در منطقه به سود خود، در دستورکار قرار داده اند، از هر ابزاری از جمله حمایت از گروه های تروریستی برای دستیابی یه این هدف سود می جویند.

به نظر می رسد حضور موثر و توانمند حزب الله در جبهه نبرد با تکفیری ها، تروریست ها و کشورهای حامی آن ها را خشمگین ساخته است. از این رو، دشمنان حزب الله از هر ابزاری از جمله ترور و از بین بردن چهره های موثر، برای ضربه زدن به این گروه استفاده می کنند.

این گونه اقدام ها در شرایطی صورت می گیرد که در عرصه سیاسی نیز برخی از کشورهای منطقه تلاش می کنند حزب الله را زیر فشار قرار دهند. در این ارتباط، چندی پیش شورای همکاری خلیج فارس به رهبری سعودی ها، حزب الله را در فهرست گروه های حامی تروریسم قرار داد؛ اقدامی که بسیاری آن را هماهنگ با سیاست های رژیم صهیونیستی در منطقه می دانند.

در شرایط کنونی، تکفیری ها و حامیان منطقه ای آن ها از یک سو و رژیم صهیونیستی از سوی دیگر همچون 2 لبه قیچی تلاش دارند حزب الله و پشتیبانان منطقه ای آن را زیر فشار قرار دهند. این در حالی است که 2 جریان یادشده در سال های اخیر اصلی ترین منبع تهدید در کشورهای منطقه بوده اند؛ رژیم صهیونیستی که نوعی تروریسم دولتی را نمایندگی می کند و پیشقراول کشتن انسان های بیگناه و تجاوز به کشورهای منطقه است و گروه های تکفیری که با برداشت نادرست، افراطی و وارونه از آموزه های دینی، بنیان خشونت های سیاه و افسارگسیخته را گذاشته اند و دشمن سرسخت آزادی و ثبات هستند.

در چنین وضعیتی، کشورها و گروه هایی نظیر حزب الله که در مقابل این 2 منبع تهدید ایستاده اند، هزینه های بسیاری را پرداخت می کنند، هر چند بسیار بعید است که این فشارها و هزینه ها ضربه ای به این جبهه بزند.