آمار بالای خودکشی زندانیان در فرانسه

طبق آمار شورای اروپا، نرخ خودکشی زندانیان در زندان‌های فرانسه تقریبا دو برابر کشورهای دیگر اروپایی است.

خفگی، اوردوز با دارو، بلعیدن چیزهای خطرناک و زدن رگ دست روش‌هایی است که عموما برای خودکشی در زندان استفاده می شود.

علت خودکشی زندانیان در زندان چیست و چه کسی مسئول است؟

به شهر «لیل» در شمال فرانسه می رویم و با رحما ملاقات می کنیم که برادرش مراد در سال 2010 میلادی، به علت مصرف بیش از اندازه داروهای اعصاب، در زندان «موبرگ» در شمال کشور جان خود را از دست داد.

رحما می گوید که برادر 31 ساله اش در سال 2009 میلادی به خاطر حمل 100 گرم ماریجوانا به دو سال زندان محکوم شد. برای مراد که فوبیای فضای بسته داشته و از «تنگناهراسی» رنج می برده، رفتن به زندان مثل سقوط به جهنم بوده است.

رحما پرونده ای را نشان می دهد که پر از نامه هایی است که وی به مسولان و حتی رییس جمهوری فرانسه نوشته است تا برادرش را به بخشی از زندان منتقل کنند که درِ بندهای آن در طول روز باز است. طبق اصلاحاتی که کمیسیون اروپا خواستار انجام آن در کشورهای عضو هست، درِ بندهای زندان در طول روز می تواند باز بماند.

رحما آخرین نامه مراد را که وی در آن، درخواست کمک کرده به ما نشان می دهد: برادرم یک متر و 90 قد و 120 کیلو وزن داشت. وقتی به ملاقاتش رفتم چنین آدمی را روی صندلی چرخدار نشانده بودند. لازم نیست پزشک باشید تا بفهمید مشکلی وجود دارد. وقتی علت را می پرسیدم می گفتند که مشکلی ندارد و دفعه بعد هم که به ملاقاتش بیایید سالم و زنده است. در وسایلش که به من تحویل دادند یک بسته کوچک پر از 10 تا 15 قرص والیوم، حدود 10 قرص زاناکس و آرام بخش های دیگر و کلی داروهای ضد افسردگی و نورولپتیک و قرص های خواب آور بود. مخلوط همه اینها کشنده است. برادرم از محیط بسته هراس داشت. هیچ وقت هم داروهای آرام بخش مثل بنزودیازپین یا قرص ضدافسردگی استفاده نکرده بود. فضاهای بسته را تحمل نمی کرد، اما به این خاطر اصلا دارو مصرف نمی کرد و دکتر زندان برای اینکه مراد بتواند سلول زندان را تحمل کند به او دارو داده بود.

آیا بر میزان و نحوه مصرف داروها در زندان نظارت کافی وجود دارد؟

به گزارش یورونیوز، در زندان پرستار به طور روزانه به کسانی که در معرض خطر خودکشی هستند، قرصهایشان را می دهد و زندانی هم باید آنها را جلوی چشم مسئول درمانگاه بخورد. اما بین بقیه زندانی ها مثل برادر رحما، بسته های دارو هفته ای دو بار با چرخهای مخصوصی توزیع می شود.

مشکل از جایی شروع می شود که یک بازار سیاه برای داروها به ویژه داروهای اعصاب در زندان به راه می افتد. برخی زندانیان داروها را با چیزهایی مثل سیگار عوض می کنند.

از طرف دیگر گاهی پیش می آید که یک زندانی در طول مدت حبس به افسردگی مبتلا شود و اگر این افسردگی بدرستی تشخیص داده نشود، داروهای دیگری به او داده می شود که می تواند آنها را جمع کند.

یک پرستار زندان «لونگنس» در شمال فرانسه می گوید که برخی پزشکان عمومی زندان در تجویز دارو سهل انگاری می کنند: دکترها مرتبا می خواهند که از اینجا بروند (هیچکدام دو هفته بیشتر نمی مانند). برخی از آنها که خیلی وجدان کاری ندارند، به راحتی هر چیز که زندانی بخواهد برایش تجویز می کنند. اگر آمار و ارقام مربوط به درمانگاه را نگاه کنیم می بینیم تعداد زیادی که به زندان می آیند بلافاصله درخواست می کنند که پزشک زندان را ببینند! پزشک هم هر دارویی که بخواهند به آنها می دهد و هر کاری که بخواهند انجام می دهد.

بیماران روانی در زندان نگهداری می شوند

یکی دیگر از مشکلات این است که از چند سال گذشته، بافت جمعیتی زندان‌ها در این کشور تغییر کرده است. یک زندانی در این باره می گوید: در زندان افراد بیشتری به چشمم می خورد که از نظر اعصاب و روان وضعیت خوبی ندارند. در گذشته اینها کمتر در زندانها دیده می شدند و بیشتر به بیمارستانهای روانی فرستاده می شدند. اما بیمارستان روانی هزینه اش خیلی بالاست و به همین دلیل، این افراد به زندان بازگردانده می شوند. به نظر من که تعدادشان در زندان روز به روز بیشتر می شود.

سیریل کانتی، روانپزشک زندان می گوید: فرستادن بیماران روانی به زندان به جای بیمارستان روانی، پیامدهای نگران کننده ای دارد.

وی می گوید: وقتی اینها را می بینم، فکر می کنم فرانسه وضع خوبی ندارد. تلاش می کنیم از رویارویی با وضعیت شرم آور زندانها فرار کنیم، بدون اینکه واقعا بخواهیم بدانیم که در زندانها چه می گذرد. بخصوص فکر می کنم تعداد بیماران روانی در زندان ها زیاد شده است، چون کم کم بیماران روانی از جامعه طرد می شوند و بیشتر به صورت خطری برای بقیه دیده می شوند تا کسانی که از بیماری رنج می برند. در نتیجه این تمایل بیشتر وجود دارد که آنها را به زندان بفرستند در حالیکه زندان اصلا جای آنها نیست.

بنابر این گزارش، مراد چند ماه قبل از پایان دوران حبس، خودکشی کرد. طبق آمار چنین اتفاق هایی در زندان‌ها کم پیش نمی آید؛ شاید به این دلیل که زندانیان از نظر روانی برای لحظه آزادی از زندان که لحظه اضطراب‌آوری است، آماده نمی شوند.

بنابر گزارش اخیر شورای اروپا، پس از فرانسه کشورهای اروپایی که از این حیث در وضعیت هشدار هستند و آمار بالای خودکشی در زندان‌ها را دارند شامل بلژیک، پرتغال و انگلیس هستند.