دلواپسان منتقد حضور احتمالی معاونت امور زنان ریاست‌جمهوری دولت یازدهم در کنفرانس مقام زن در نیویورک، چشم خود را بر حضور آلیا و بهمنی در این اجلاس بستند و حتی از آنها گزارشی هم نخواستند.
در روزهایی که رسانه‌های مخالف دولت در یک اقدام هماهنگ مصاحبه‌ها و گزارش‌های خود را علیه حضور معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری آماده می‌کردند و هر روز به بهانه حضور شهیندخت مولاوردی در شصتمین کنفرانس مقام زن، علیه این «معاونت فمینیست» مانیفست صادر می‌کردند، دو نماینده مجلس نهم، چمدان خود را برای حضور در یک جلسه حاشیه‌ای و شش‌ساعته برای رفتن به نیویورک و کنفرانس مقام زن آماده می‌کردند. این در حالی بود که مولاوردی نه به این کنفرانس رفت و نه قرار بود که برود، اما رسانه‌های مخالف حتی حاضر به انتشار تکذیبیه معاونت امور زنان نشدند و با وجود آنکه حتی وی برای گرفتن ویزا نیز اقدام نکرده بود اما علیه سخنرانی‌های احتمالی مولاوردی در سازمان ملل هم مصاحبه منتشر می‌کردند.بااین‌حال بعد از حضور مهناز بهمنی و فاطمه آلیا، دو نماینده اصولگرای مجلس نهم در این کنفرانس، نه گزارشی از حضورشان در این جلسه شش‌ساعته منتشر کردند و نه حتی رئیس فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی درباره این سفر یک‌هفته‌ای در آستانه سال نو از نمایندگان حضوریافته در جلسات این کنوانسیون گزارشی خواست.
دلواپسان منتقد حضور احتمالی معاونت امور زنان ریاست‌جمهوری دولت یازدهم در کنفرانس مقام زن در نیویورک، چشم خود را بر حضور آلیا و بهمنی در این اجلاس بستند و حتی از آنها گزارشی هم نخواستند. شصتمین اجلاس کمیسیون مقام زن از ١٤ تا ٢٤ مارس ٢٠١٦ در مقر اصلی سازمان ملل متحد برگزار شد. جمهوری اسلامی ایران درحال‌حاضر جزء ٤٥ کشور عضو این کمیسیون از گروه آسیا و اقیانوسیه است که این عضویت تا سال ٢٠١٩ ادامه دارد. همچنین ایران از ابتدای سال ٢٠١٦ از سهمیه آسیا، یکی از ٤١ عضو هیأت اجرائی نهاد زنان ملل متحد است.
موضوع اجلاس شصتم کمیسیون مقام زن «توانمندسازی زنان و ارتباط آن با توسعه پایدار» تعیین شده بود. اهداف تعریف‌شده در این اجلاس هیچ‌گونه همخوانی‌ای با نظریات دو نماینده اصولگرای حاضر در این جلسه نداشت. به‌عنوان مثال تضمین مشارکت کامل و مؤثر زنان و فرصت‌های برابر برای مدیریت در تمام سطوح تصمیم‌گیری در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و زندگی عمومی، پایان‌دادن به همه اشکال تبعیض علیه زنان و دختران در همه‌جا، بازنگری در اعطای حقوق مساوی به زنان در زمینه منابع اقتصادی و همچنین دسترسی به حق مالکیت و کنترل اراضی و سایر اشکال دارایی، خدمات مالی، ارث و منابع طبیعی طبق قوانین ملی، تنها بخشی از اهداف تعریف‌شده برای این کنفرانس بود. با این حال فاطمه آلیا، نماینده مجلس نهم شورای اسلامی، با اعلام اینکه خط و مشی روزنامه «شرق» معلوم است و حاضر نیست با روزنامه‌ای که به انتشار اخبار کذب تن در می‌دهد مصاحبه کند، از مصاحبه با خبرنگار روزنامه «شرق» خودداری کرد؛ همچنین مهناز بهمنی نماینده کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در پاسخ به درخواست خبرنگار «شرق» مبنی بر ارائه گزارش پس از گذشت یک ماه از حضور در کنوانسیون مقام زن، با اعلام اینکه دلیلی برای ارائه گزارش نمی‌بیند، از ارائه توضیحات به «شرق» خودداری کرد.
اما فاطمه رهبر، نماینده مجلس شورای اسلامی و رئیس فراکسیون زنان مجلس در گفت‌وگو با «شرق» با اعلام اینکه از دو نماینده حاضر در این کنوانسیون، گزارش خواسته است و به‌زودی از آنها گزارش را تحویل می‌گیرد، به سؤالات خبرنگار «شرق» پاسخ داد که در ادامه می‌خوانید:
دلیل حضور دو نماینده مجلس در کنفرانسی که اهدافش با خواسته‌های آنها همخوانی ندارد، چیست؟
بله، سیاست‌های این کنوانسیون با کشور ما همخوانی ندارد و به همین دلیل هم ما به این کنوانسیون نپیوستیم. ایران به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض نپیوسته است.
با توضیح اینکه کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان در مجلس ششم به تأیید رسید ولی شورای نگهبان آن را رد کرد و به آن نپیوست. دو کشور آمریکا و ایران به این کنوانسیون نپیوسته‌اند. آمریکا ادعای این را دارد که قوانین موجود مترقی‌تر از آن چیزی هستند که این کنوانسیون به آن پایبند است. ما هم مدعی هستیم که قوانین اسلام و جایگاه زن در اسلام والا هستند و این کنوانسیون‌های بین‌المللی برای کشورهایی لازم است که این احکام دینی در آنها رعایت نمی‌شود. به دلیل مغایرتی که شورای نگهبان با این کنوانسیون دید، جمهوری اسلامی ایران به این کنوانسیون نپیوست.
پس چرا در این کنوانسیون شرکت کردید؟
با این حال جمهوری اسلامی ایران در کلیه اجلاس‌ها و همایش‌هایی که در کشورهای مختلف با موضوع زن برگزار می‌شود، شرکت می‌کند. یکی از این اجلاس‌ها همین کمیسیون مقام زن است که هرساله برپا می‌شود و هرساله از مجلس هم نمایندگانی اعزام می‌شوند و با موضوعات متعددی که بیشتر پیرامون بحث برابری جنسیتی و خشونت علیه زنان و.. است، این اجلاس‌ها برپا می‌شود. نمایندگان جمهوری اسلامی هم که در این جلسات حاضر می‌شوند، اقدامات جمهوری اسلامی ایران را در قالب گزارش ارائه می‌دهند و سخنرانی ما پیرامون همان موضوع با اقدامات ایران است.
اگر در جریان باشید، برای معاونت زنان این مسئله چالش بسیاری به وجود آورد و با وجودی که خانم مولاوردی نرفتند، اما مانور زیادی روی رفتن ایشان انجام شد. به نظر می‌رسد دافعه زیادی نسبت به این کنوانسیون وجود داشته. دلیل این دافعه چیست؟
اصلا دافعه ندارد. هشت سال است که نمایندگان مجلس و نمایندگان دولت‌ها در این کنوانسیون حضور پیدا می‌کنند.
آنجا دو اجلاس متفاوت در دو سالن متفاوت برگزار می‌شود.
سه موضوع در این جلسات بررسی می‌شود؛ موضوع دولتی‌ها که وزرای زن شرکت می‌کنند، یکی مباحث پارلمانی که نمایندگان شرکت می‌کنند و یکی هم برای «ان‌جی‌او‌ها» جلسه گذاشته می‌شود که سازمان‌های مردم‌نهاد نظر مشورتی برای سازمان‌ملل دارند. از ایران در بخش ان‌جی‌او هم سازمان‌هایی شرکت می‌کنند، یادم می‌آید سال گذشته که من در این جلسه حضور داشتم، از یکی از خانم‌هایی که عضو سازمان‌های مردم‌نهاد بود، تقدیر هم به عمل آمد. دافعه‌ای برای حضور نمایندگان در این جلسه مطرح نیست و در داخل کشور هم مسئله‌ای وجود ندارد...
برای خانم مولاوردی وجود داشت...
بحث بیان مطالب است و همین‌طور حاشیه‌هاست که دافعه ایجاد می‌کند. من این‌بار نمی‌دانم علت نرفتن خانم مولاوردی چه بود، چون ویزای نمایندگان هم دیر حاضر شد.
طبق گفته دفتر معاونت زنان، او اصلا تصمیم به رفتن نداشت.
چرا ما خبر داشتیم که می‌خواستند بروند و وزارت خارجه هم اقداماتی کرد، به هر طریق دو اجلاس متفاوت بود و ممکن بود مجلسی‌ها و دولتی‌ها هم را نبینند.
خانم بهمنی و آلیا برای یک جلسه شش‌ساعته به نیویورک رفتند. دستاورد این دو نفر از این جلسات چه بود؟
در این جلسه دستاورد جمهوری اسلامی ارائه شده است، نمایندگانش چه از طرف مجلس و چه دولت در این جلسات شرکت می‌کنند و حالا ممکن است جلسه یک‌ساعته باشد. ساعتش مهم نیست. مهم کیفیت است. بحث نگاه جمهوری اسلامی به زنان و کودکان و نحوه ارائه آن است. به نظرم انتقال مفاهیم بسیار مهم است.
خود شما هم به رفتن معاونت زنان انتقاد داشتید؟
نه. اصلا. مهم این است چه گزارشی ارائه می‌شود... .
مگر شما در جریان گزارشی که قرار بود خانم مولاوردی ارائه دهند، بودید؟
نه اصلا...
چون روی این گزارش‌هایی که هرگز خوانده نشد و سفری که انجام نشد، برخی نمایندگان و همچنین رسانه‌ها انتقادات زیادی مطرح کردند و حتی حاضر به انتشار تکذیبیه خانم مولاوردی هم نشدند...
خب، اینها بی‌اخلاقی‌های سیاسی است. من کاری به خانم مولاوردی ندارم و قطعا نظرم بر این است که همه ما باید در این اجلاس‌ها شرکت کنیم و این به نظرم رفتار درستی نیست... .
شما نمی‌خواهید بعد از یک ماه گزارشی از این سفر ارائه دهید؟ قطعا اگر نهاد دیگری به این سفر رفته بود، شما هر روز از آنها گزارش می‌خواستید؟
فردا تماس بگیرید، من گزارش را به شما تحویل خواهم داد... .
ارسال نظر
