خوش استایل ترین وزیر دولت یازدهم +تصاویر

صورت و بدن، ژست‌های مختلف برای عکاسی و ... از علی طیب‌نیا، اقتصاددانی جذاب ساخته است.

 نه رتبه یک کارشناسی ارشد، نه رتبه یک دکترا و نه انتشار مقالات علمی و پژوهشیِ برای خروج از رکود، نه رکوردداری در کسب بیشترین‌ رأی اعتماد مجلس به یک وزیر در طول تاریخ، هیچ‌یک به‌تمامی علی طیب‌نیا را به وزیری جذاب برای رسانه‌ها و مردم تبدیل نکرده است؛ در پاسخ این‌که وزیر امور اقتصاد و دارایی، چرا همراه با محمدجواد ظریف، دیگر وزیر کابینه دولت یازدهم، بیش از باقی دولتمردان مورد توجه رسانه‌ها هستند، باید به دنبال دلایلی جز آن‌چه به سمت و وظایف و حرفه‌شان مربوط می‌شود توجه کرد. یافتن پاسخ در چرایی محبوبیت ظریف، ساده‌تر است چنان‌چه پیش از این نیز در «مدآنلاین» از استایل جذاب او نوشته‌ایم؛ اما در این گزارش تحلیلی می‌خواهیم، شما را به دنیای کم‌تردیده‌شده علی طیب‌نیا ببریم؛ وزیر خوش‌رو و خوش‌استایل اقتصاد که همواره در جلسات و نشست‌های مختلف از عکاسان و خبرنگاران و دیگر حاضران دلبری می‌کند. اما چه چیز در استایل وزیر اقتصاد هست که او را چنین با دیگر سیاستمداران ایرانی متمایز کرده است؟ او را که اقتصاددانان به عناوین مختلفی چون «طبیب تورم» یا «آقای ضد تورم» می‌خوانند.

در این گزارش، به تجارب شخصی و تحلیل‌های سمیه سهیلی، عکاس رسانه‌های مختلف، استناد کرده‌ایم تا علاوه بر بررسی خودمان، گزارش، مستند به مشاهداتِ از نزدیک، به‌خصوص از نگاه یک عکاس باتجربه باشد. عکاسی که در نشست‌های خبری و جلسات مختلفی از وزیر اقتصاد  حضور داشته و آرام‌آرام در استایل او، خواص و ویژگی‌هایی را رصد کرده است.

خوش‌پوشِ جوان‌نما!

علی طیب‌نیا، خوش‌پوش است؛ البته او هم به‌مانند دیگر دولتمردان، به فراخور سمت رسمی‌اش، همواره با کت و شلوار و پیراهنی با یقه دیپلمات در مجامع عمومی ظاهر می‌شود. اما در همین پوشش معمول، که شاید در نظر اول او را شبیه دیگر دولتمردان کرده باشد، ظرایفی به خرج می‌دهد تا تفاوت و تمایزش مشخص باشد. مثلا آقای وزیر در فصل‌های سرد سال، پیراهن یقه‌دیپلمات را کنار می‌گذارد و پیراهن مردانه را با جلیقه‌ای نازک همراه می‌کند. همیشه لباس‌های‌ش مرتب و اتوکشیده است. صورت طیب‌نیا هم از آن صورت‌هاست که همیشه جوان‌تر از ان‌چه هستند نشان می‌دهد. آقای وزیر حالا کمی پا به سن گذاشته و 55ساله شده است اما تا همین سه چهار سال پیش، اجزای صورت و ترکیب آن‌ها، طیب‌نیا را بسیار جوان‌تر به نظر می‌رساند. البته در این میان، نباید از آرایش ریش و موهایش هم غافل بود که حتما در این امر مهم بوده‌اند.

ژست‌های یک اقتصاددان خوش‌استایل

همه آن‌ها که حتی یک‌بار در جلسات مربوط به هیات دولت، نشست‌های خبری وزارت امور اقتصادی و دارایی و جلسات مختلفی که علی طیب‌نیا در آن‌ها حضور می‌یابد، بوده باشند، اذعان دارند که آقای وزیر، استایل به‌خصوص خود را دارد. این استایل را توجه او به بسیاری از موارد پررنگ‌تر کرده است.

 
 
لبخند بزن برادر!

نخستین نکته‌ای که در سخنرانی‌‌های طیب‌نیا به چشم می‌آید، لبخند همیشگی اوست؛ البته همیشگی نه به این معنا، که او صورتش را در حالتی یکنواخت نگه می‌دارد؛ هر جا که لازم باشد، جدیتی هم چاشنی کار می‌کند. اما در عکس‌ها دقت کنید تا ببینید ورود او به جلسات همیشه با لبخند همراه است. او می‌داند که ورودش به محل سخنرانی با چهره‌ای عبوس، ابروهایی درهم‌کشیده، چشمانی خواب‌آلود، پیش از این‌که مشخص باشد جلسه چه‌طور پیش خواهد رفت، یک گل‌به‌خودی پیش از شروع نوددقیقه بازی است.

 
وقتی دست‌ها استایلیست‌اند

حرکات دست موقع سخنرانی، چیزی نیست که از روی راهنماهای موجود در اینترنت و کتاب‌ها بیاموزدی؛ راهنماهایی که سعی دارند به شما یاد ‌دهند وقتی حرف می‌زنید چه‌طور دست‌‌های‌تان را تکان دهید. این‌که حرکت دست‌‌ها متناسب باشد با آن‌چه می‌گویید  و چگونه می‌گویید، امری تجربی است که طیب‌نیا به‌خوبی آن را کسب کرده است. بعضی از سخنرانان به‌ویژه در آغاز سخنرانی‌شان درمی‌یابند که دچار حالت عصبی می‌شوند، آن‌ها با دست‌های‌شان حرکات غیر قابل کنترل زیادی را انجام می‌دهند. گاهی اوقات دست‌هایشان را در پشت بدن یا در جلوی بدن قرار می‌دهند، گاهی آن‌ها را داخل جیب شلوار می‌گذارند و گاهی با سکه‌ها یا کلیدهایی که به همراه دارند، بازی می‌کنند یا مدام با دست روی بینی و پیشانی‌شان را لمس می‌کنند. همه این موارد اختلالاتی است که یک سخنران می‌تواند آن‌ها را در کنترل خود داشته باشد. طیب‌نیا خوب می‌داند که از یک‌سو باید همه این‌ها را کنترل کند و از دیگر سو برای مقابله با این اختلالات، کاری کند که  دست‌هایش همیشه دیده شوند و طوری حرکت کنند تا به ارزش آن‌چه گفته می‌شود، بیافزایند.

دست‌های طیب‌نیا اغلب باز است اما گاهی هم به‌تناسب، مشت می‌شوند تا شاید بر نکته‌ای تاکید کنند. گاهی انگشت اشاره او به سمتی نشانه می‌رود تا حواس‌ها را به نقطه کانونی نوک انگشت بلکه به موضوعی خارج از محور اصلی‌ای که درباره‌اش حرف می‌زند، جلب کند. حواسش هست تا کف دست‌هایش را با انگشتانی رو به بالا به طرف شنوندگان نگیرد تا نکند شنوندگان یا پرسش‌گران تصور کنند که او نسبت به موضوع مطرح‌شده گارد دارد.

در حرکت دست‌ةای او، که مشخصا بخش عمده‌ای از استایل خاص او را ساخته‌اند، هیچ حرکت اضافی و تصنعی به چشم نمی‌خورد.


در همه عکس‌هایی که در همین صفحه منتشر کرده‌ایم، دقت کنید... در همه آن‌ها نگاه نافذ و گیرای آقای وزیر پیداست؛ گاه به سمت عکاسی برمی‌گردد و لبخند می‌زند و با چشم‌هایش همه آن‌چه را مثلا در یک نشست مطبوعاتی قرار است از بسته پیشنهادی وزارت اقتصاد برای خروج از رکود بگوید را یک‌جا پیش روی می‌نهد. در حین سخنرانی نیز از آن‌هاست که بلد است همه حضار را با تماس چشمی مدیریت کند؛ مدام چشم می‌چرخاند و تک‌تک حاضران را در زاویه‌ای صد‌وهشتاددرجه‌ای نگاه می‌کند. به همه جای سالن یک‌سان نگاه می‌کند و نگاهش را به تناسب به دو طرف سالن تقسیم می‌کند تا نشان دهد، استایل خاص سخنرانی او، به‌سادگی به دست نیامده است. سمیه سهیلیِ عکاس معتقد است او به عنوان کسی که هر روز با عکاسان خبری رسانه‌های مختلف سر و کار دارد، زاویه دوربین و آن‌چه را ثبت خواهد کرد خوب می‌شناسد. در برخی عکس‌ها هم می‌بینید که برای این‌که در لنز دوربین‌ها خیره شود، تنها منتظر وقت‌های عکس‌گرفتن نیست. وسط جلسه، وقت قدم‌زدن، وقت خروج از سالن، هر وقتی که بداند عکاس‌ها ممکن است چه حالتی از او را در نظر داشته باشند، صورتش را به سمت آن‌ها می‌چرخاند.

 وقتی دیگران حرف می‌زنند چه می‌کند؟

 طیب‌نیا دو استایل مختلف را در هر جلسه سخنرانی اتخاذ می‌کند؛ یکی وقت‌هایی که خودش سخنران است و دیگر، وقت‌هایی که می‌خواهد به پرسش خبرنگاران یا به سخنرانی همکارش گوش فرا دهد. او اغلب سعی می‌کند، دست‌‌هایش را که وقت سخنرانی مدام و هدفمند چرخیده‌اند از کار بیاندازد و آن‌‌ها روی هم جلوی بدنش و روی میز بگذارد. با خودکار و وسایل روی میز هم بازی نمی‌کند تا آداب گوش‌فردادن به سخنرانان دیگر را نیز رعایت کرده باشد.