تشدید نزاع ایران و عربستان در عرصۀ رسانه

 روزنامه السفیر در یادداشتی نوشت: به نظر می رسد كه همه طرف ها درخاورمیانه، خط قرمزها را پشت سرگذاشته اند و درگیری ها دراین منطقه آن ها را به لبه پرتگاه رسانده است و این وضعیت درواقع تجسمی از واقعیت طرف هایی است كه نبردها و درگیری ها در منطقه را تغذیه و تامین مالی و تسلیحاتی می كنند، مادامیكه حمایت های مالی و تسلیحاتی و تامین نیرو برای طرف ها درگیر درجبهه های مختلف صورت می گیرد، درگیریها همچنان ادامه دارد

ایران و عربستان؛ دو طرف درگیر در نبرد بزرگ

به نوشته السفیر، ترسیم تصویری واضح و آشكار از «نبرد بزرگ» در منطقه نشان می دهد كه دو طرف این درگیری، ایران و عربستان سعودی هستند كه فراز و نشیب و خط سیر این درگیری ها را تعیین می كنند و تا حد زیادی، خواسته های خود را بر روند درگیری ها و رهبران  آن ها اعم از اینكه نظامی یا شبه نظامی یا تروریست باشند، تحمیل می كنند.

از زمان شروع انقلاب در كشورهای عربی یا حتی چند سال قبل از آن، تهران و ریاض با توجه به حجم تحولاتی كه از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران درسال ۱۹۷۹ روی داد تا زمان سقوط نظام صدام با حمله آمریكا كه با حمایت مستقیم عربستان و كشورهای حوزه خلیج فارس صورت گرفت، در آستانه ورود به درگیری و كشمكش طبیعی قرار گرفتند.

نویسنده السفیر ادامه داد: ضربه هایی كه از اوایل قرن جاری به پیكره نظام های عربی وارد شد تا تحولات عظیم سال ۲۰۱۱ و پس از آن، شكاف هایی سیاسی و امنیتی و اجتماعی و حتی اخلاقی را در پیكره كشورهای عربی به وجود آورد كه زمینه ساز درگیری های فعلی در منطقه شد.

درچنین وضعیت و شرایط ناآرامی درمنطقه كه همه انتظار داشتند كه آمریكا از منطقه برود و چرخشی به سمت اقیانوس آرام داشته باشد، این چرخش از سوی هم پیمانان واشنگتن در منطقه با سرعت مطلوب صورت نگرفت و از سوی دیگر ایران به عنوان رقیب عمده و حامی اصلی نظام های عراق و سوریه و سپس ائتلاف میان حوثی ها و علی عبدالله صالح در یمن، آمادگی بیشتری را برای اجرای طرح های فراگیر به شكل تدریجی با هدف حفظ ساختار این نظام ها اعلام كرد.

رسانه‌ها وارد عرصۀ نزاع می‌شوند..

السفیر در ادامه می نویسد: ایران مانند عربستان و دیگر كشورهای عربی و خاورمیانه نبود، كشوری نبود كه فقط نظاره گر تحولات منطقه باشد، سیر تحولات و برخی از نتایج اولیه درگیری ها درمناطق مختلف كشورهای عربی نشان داد كه این درگیری ها به طور واقعی حاصل طرح های برخی طرف های منطقه ای در سطوح مختلف است و دو رسانه كه مقرشان در كشورهای حوزه خلیج فارس است، و به همراه آن ها مراكز تصمیم ساز سیاسی تا حدود زیادی با اتخاذ مواضع آشكار، این تحولات را همراهی می كنند به جای اینكه صرفاً تبلیغ كننده آن باشند، آن را هدایت و سازماندهی می كنند و این گونه بود كه وضعیت از حد میانه گذر كرد و شعار "هر كسی با ما نیست علیه  ماست" از اجرایی ترین اصولی شد كه از سوی اعراب خلیج فارس، به ویژه در سوریه، عراق و یمن به اجرا درآمد.

به عقیده نویسنده السفیر، انقلاب امام خمینی در ایران، تناقض ها را با شعار «جمهوری اسلامی» پشت سرگذاشت، عربستان در این زمینه از ایران بلندپروازتر بود، دمشق به عنوان دشمن سرسخت همیشگی ریاض، در خصوص همه موضوع ها از فلسطین گرفته تا لبنان و عراق در طرف مقابل آن قرار داشت و به ویژه درعراق، عربستان با حمایت آشكار از طرف های دولت مركزی در مركز و شمال عراق، حركتی برخلاف سوریه را طی می كرد.

این گونه بود كه عربستان و ایران به مرحله حمایت مستقیم از درگیری ها و طرف های درگیر رسیدند، عربستان خواهان گسترش دامنه هم پیمانان و به دست آوردن دوستان جدید و ایجاد منطقه میان مرزهایش و "مرزهای ناآرامی" است ؛ این درحالیست كه ایران درصدد حفظ دوستان خود تا حد ممكن و حمایت از  «محور مقاومت» بوده و این دو رویكرد متفاوت، باعث شد كه این درگیری ها دوجنبه پیدا كند، یكی جنبه میدانی و پیوست های سیاسی آن و دیگری جنبه رسانه ای.