شب زنده داری فوتبالیست های ایرانی در گذر تاریخ!

نقل است بعضی از بازیکنان تیم ملی در یکی از کشورهای خارجی، ملحفه ها را گره زدند تا شبانه از پنجره اتاق شان به بیرون بروند.

خبر حضور مهدی طارمی در جشنواره فجر برای تماشای فیلمی که ساعت 22:30 تازه شروع شد، آن هم تنها 48 ساعت قبل از بازی حساس پرسپولیس و ذوب آهن، کم جنجال به پا نکرد. حتی خوردبین سرپرست پرسپولیس گفت که بازیکنان جوان باید این مسایل را رعایت کنند اما واکنش برانکو سرمربی تیم به این موضوع بسیار جالب بود. او گفت: «هیچ بازیکنی قبل از ۱۲ شب نمی‌خوابد حداقل او به سینما رفته، فیلم دیده و ریلکس شده است.» این بدان معنا بود که فوتبالیست های ایران همگی دیر وقت می خوابند و تازه کسی نمی داند چگونه زندگی می کنند. این معضلی نیست که مربوط به امروز و دیروز باشد و سال های سال است چهره های مختلف فوتبال ایران درباره اش صحبت می کنند. همین چند وقت پیش احمدرضا عابدزاده در واکنش به این موضوع گفت: «فوتبالیستهای ما تنها کاری که انجام می‌دهند این است که تا ساعت یک نیمه شب در خیابان‌ها می‌چرخند، قلیان می‌کشند و حواشی دیگری دارند.»

بی شک دیر خوابیدن بازیکنان، همه جوره می تواند روی کیفیت فوتبال آنها تاثیربگذارد. برنامه خواب بعضی از فوتبالیست ها این شکلی است که تا بامداد بیدار هستند و در عوض، تا ظهر می خوابند. کوچکترین تاثیر این سبک از زندگی، تنبل شدن بازیکنان است. به همین خاطر مربیان معمولا تلاش می کنند تا تمرینات را صبح برگزار کنند اما این مسئله هم باعث می شود تا بازیکنان را خواب آلود سر تمرین بببیند به همین خاطر بی خیال تمرین صبح می شوند و معمولا تمرینات را بعد از ظهر برگزار می کنند تا بازیکنان شان خمیازه نکشند. حشمت مهاجرانی سرمربی اسبق تیم ملی در این باره می گوید: «بازیکنان باید همه چیز را کنترل کنند که یکی از نکات مهم خواب شان است. مربی نمی تواند هر شب به خانه بازیکنان برود. بازیکن در اروپا می داند که اگر درست نخوابد، تغذیه درست نداشته باشد و سالم زندگی نکند، عمر حرفه ای فوتبالش زود به پایان می رسد و اول از همه، خودش ضرر می کند. ولی در ایران هنوز این تفکر حرفه ای جا نیفتاده است.»

بی شک کریس رونالدو و لیونل مسی، الگوهای بارز زندگی حرفه ای فوتبالیست ها هستند. رونالدو همیشه زود می خوابد و زود هم بیدار می شود. او در مصاحبه ای از سبک زندگی اش گفت و از اینکه ساعت 6 صبح بیدار است و صبحانه مفصل می خورد و تا شب سرحال است. او گفت که برای تبدیل شدن به فوتبالیست حرفه ای، مجبور است روزی نزدیک به 4 تا 5 ساعت تمرین کند. مسی هم دقیقا همین شکلی زندگی می کند. شاید آنها الگوهای سختی برای فوتبالیست های ایرانی باشند اما همین علی دایی، نکونام، فرهاد مجیدی، عابدازده و... می تواند الگوی فوتبالیست های ایرانی باشند.

دایی در زمان بازیگری اش همیشه قبل از ساعت 10 شب می خوابید و جزو فوتبالیست هایی بود که اگر 7 صبح هم با او تماس می گرفتید بیدار بود. احمدرضا عابدزاده هم همیشه قبل از ساعت 10 شب می خوابید تا ساعت 6 صبح بیدار شود. او هنوز هم به همین سبک زندگی می کند. نکونام هم به همین دلیل هنوز در سن 35 سالگی پیشنهاد خارجی دارد و می تواند ترانسفر شود. فرهاد مجیدی در اواخر سال های بازیگری اش اگر موفق بود به خاطر تغییر در سبک زندگی اش بود و توانست با تنظیم خواب، تغذیه و البته تمرینات منظم، به آن سطح از آمادگی برسد.
اشکان دژاگه بازیکن تاثیرگذار تیم ملی زمانی که در ولفسبورگ بازی می کرد، یک بار در مصاحبه ای گفت: «در اردوها روی خواب ما بسیار حساس هستند و گاهی حتی به ما می گویند باید چه شکلی بخوابید...» اما برعکس در طول تاریخ فوتبال ایران، بارها و بارها روایت هایی جنجالی از زنده داری فوتبالیست ها در اردوی تیم های باشگاهی و ملی شنیده شده است.

در یکی از تورنمنت های آسیایی، در همین زمینه اتفاق عجیب و غریب کم در اردوی تیم ملی نیفتاد. روایت است بازیکنان بدون هماهنگی شبانه اردوی تیم ملی را ترک کردند و ساعت 2.5 صبح به هتل بازگشتند. مربی همان تیم که بعدها فهمید در اردو چه خبر بوده، در تورنمنت بعدی تا حدود ساعت 4 صبح در لابی هتل می نشست تا مبادا بازیکنانش از اتاق ها خارج شوند، دریغ از اینکه بعضی بازیکنان با گره زدن ملحفه ها به هم، از پنجره اتاق به بیرون رفتند و شب را در کافه های شهر گذراند و بعد از با همان روش، به اتاق ها برگشتند. سرمربی تیم اما تصور می کرد به خوبی حواسش به همه چیز بوده و بازیکنان خواب هستند!

بعدها، در جام ملت های 2000 لبنان هم کم اتفاق عجیب و غریب در اردوی ایران نیفتاد و همین هفته گذشته بود که دایی از ماجرای لب ساحل رفتن بازیکنان گفت. اما نکته اینجاست که روایت هایی باور نکردنی درباره شب زنده داری بعضی بازیکنان در آن تورنمنت در سواحل زیبای لبنان، نقل است.

سال گذشته در لیگ برتر هم ماجرای آنلاین بودن بعضی از بازیکنان تا پاسی از شب شب در رسانه مطرح شد که یکی از مدیران در این باره گفت: «ما که نمی توانیم مثل پلیس با بازیکنان رفتار کنیم.»

روایت درباره شب زنده داری بعضی از بازیکنان فوتبال در طول تاریخ زیاد است. چه، یک بار محمد بیاتی سرمربی سال های دور تیم ملی هم در گفت و گو با 90 جملات جالبی در این باره به زبان آورد: «در مسابقات سال 1958 توکیو بازیکنان شب زنده داری می کردند و هیچکس نبود که جلوی آنها را بگیرد!»