افسانه بايگان: روی لبه تیغ حرکت کردیم

افسانه بایگان دهه 50 زندگی خود را می گذراند و بعد از سی سال این حق را دارد گزیده کار شود و انتقادی به فیلمنامه های ضعیف این روزها داشته باشد. بایگان را پس مدتی دوری با دو فیلم سینمایی «پی 22» و «خبر خاصی نیست» در سینما می بینیم. او در کنار این دو فیلم مدتی است بازی در سریال «پریا» به کارگردان حسین سهیلی زاده را هم آغاز کرده است. کاری که  بایگان معتقد است رسالتش را در آن نسبت به محبت های مخاطبانش، انجام داده است.

حدود چهار سال بود که خیلی کم کار بودم. به غیر از فیلم "پی 22" و "خبر خاصی نیست" که در حال حاضر اکران است و سریال "راه طولانی" کار دیگری انجام ندادم. سناریوها را دوست نداشتم و دلیل کم کاری ام همین بود.البته به تازگی بازی در فیلم ٥٠كيلو البالو به كارگرداني ماني حقيقي را تمام کرده ام و مشغول بازی در فیلم نگار رامبد جوان هست. قصه فیلم "خبر خاصی نیست" را دوست داشتم و به نوعی وسوسه ام کرد. با آقای شایسته هم که قبلا همکاری داشته ام  و همه این ها مرا به حضور در این فیلم علاقمند کرد. حدود سه ماه هم تمرین کردیم و کاملا روی فیلمنامه اشراف داشتیم. به همین دلیل با حال خوب و بدون استرس کار را پیش بردیم. زمانی که سر صحنه می رفتیم  می دانستیم که قرار است چه کار کنیم؛ به همین دلیل به اجراهای بهتری در زمان فیلمبردای می رسیدیم. در مجموع از کاری که ساخته شده راضی هستم و فکر می کنم جزو یکی از کارهای خوب سینمایی ام به شمار می آید. البته زمان اکران نامناسبی برای این فیلم در نظر گرفته شد که آقای شایسته هم به آن اشاره کرده اند. متاسفانه این فیلم مورد بی مهری قرار گرفت اگر نه معتقدم "خبر خاصی نیست" در اکران می توانست موفق تر ظاهر شود. البته با همه این مشکلات و نسبت به فصل بد اکران، فروش خوبی داشته و بازخوردهای رضایت بخشی از مردم دیدم.

نکته قابل توجه در برخوردهای مردم، حضور من در چنین نقشی است. مخاطبانی که همیشه مرا درسینما و تلویزیون در نقش های درام می دیدند، این بار مرا در نقش طنز دیده و این هم برای خودم و هم مخاطب جالب بود. نقشی طنز و پر از شیطنت که شاید از فضای کارهای قبلی ام دور بود ولی دوستش داشتم. به هیچ عنوان هم  برای بازی در این نقش نگران نبودم، چون مطمئن بودم که با کارگردانی آقای شایسته خوب از کار در می آید و با حضور عوامل دیگر نه تنها نقش من بلکه نقش های دیگر هم خوب بود و این به خوب شدن فیلم کمک کرد. ولی ظاهرا حضور من  در این نقش خیلی جالب بود و واکنش های زیادی به همراه داشته است.

جالب است بلافاصله بعد از بازی من در این نقش، پیشنهادی با این شکل از کار داشتم. نقشی که شاید چندان شبیه شخصیتم در "خبرخاصی نیست"، نبود  ولی به هر حال در همین ژانر بود. ولی چون منفی بود دوست نداشتم آن را بازی کنم. البته در "خبر خاصی نیست" هم  خیلی محتاط عمل کردیم. چرا که لبه تیغ بودیم و امکان داشت شخصیت منفی شود ولی خوشبختانه کاراکتر ناهید ابعاد مختلفی داشت. مانند شیطنت هایی که از او می بیینیم. همین ابعاد روی کاراکتر غالب شد تا نقش منفی نشود.

غالبا بازی در نقش منفی را دوست ندارم. فرقی هم نمی کند در چه مدیومی باشد به هیچ عنوان به نقش های منفی علاقه ندارم. احساس می کنم، نیروی منفی این نقش ها اذیتم می کند. به هر حال حقیقتی است که بازیگران این شانس را دارند که برشی از ابعاد مختلف شخصیت ها را تجربه کنیم. ولی نیرویی که نقش های منفی دارد را دوست ندارم، حتی برای نقش های کوتاه. شاید خیلی از همکاران من این دیدگاه را نداشته باشند. حتی برخی معتقدند نقش منفی جای کار بیشتری داد و این نقش ها را دوست دارند. ولی من علاقه ای به بازی در نقش های منفی ندارم.

آخرین کاری که در تلویزیون داشتم "راه طولانی" به کارگردانی رضا کریمی بود. ولی خب بعد از آن فیلمنامه هایی که پیشنهاد می شد را دوست نداشتم. ولی این روزها مشغول بازی درسریال "پریا " در نقش نیر هستم. چون سریال "پریا" متفاوت بود. کارهای آقای سهیلی زاده را هم دوست داشتم و سابقه ایشان را در جذب مخاطب می دانستم. البته در کنار همه این ها مهمترین دلیل من برای حضور در سریال موضوع اصلی آن و پرداخت متفاوت سریال به آن بود. موضوعی که معضل این روزهای جامعه ماست و تا به حال  در آثار تصویری ما به آن پرداخته نشده است. به همین دلیل از حضور در این کار خوشحالم. چون معتقدم اگر نگاهی که خودم و نویسنده به این پدیده داریم، بتواند از طریق این سریال تاثیر خودش را بگذارد؛ رسالت خود را انجام داده ام و همین امر برایم خوشایند است. چون احساس می کنم بعد از این همه سال کار در عرصه سینما و تلویزیون و محبت هایی که از طرف مردم شامل حالم شده است، باید در بهبود شرایط جامعه ام تاثیرگذار باشم. ما به این محبت ها مدیون هستیم و جواب این محبت را باید بدهیم. این حرف ها به هیچ عنوان شعار نیست و حقیقتی است انکار ناپذیر. پس اگر بتوانم حتی نگاه تعداد محدودی از افراد جامعه را نسبت به برخی از معضلات اجتماعی تغییر دهم؛ پاسخگوی محبت این مردم بوده ام. و شاید مهمترین دلیل حضورم در این سریال همین بود.

برخی آثاری که معضلات اجتماعی را دستمایه خود قرار می دهند به شعاری بودن محکوم می شوند. ولی شخصا معتقدم دیدگاه این سریال به هیچ عنوان شعاری نیست. چون این اتفاق در جامعه کنونی مان دیده می شود، پس پند و نصیحت های شعاری وجود ندارد. ولی خب از آن جایی که هنوز هستند کسانی که با برخی از مسائل اجتماعی کنار نیامده اند ما تصمیم گرفتیم این مشکل را تا جایی که  می توانیم حل کنیم.