اردوغان از دایره منطقیت خارج شده است؟!

روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم صادق ملكي‌ نوشت:
 

سياستمداراني كه در قامت رهبران كشور‌ها ظاهر مي‌شوند بايد با چشماني باز و عقل و خرد براي هر كلامي كه از دهانشان خارج مي‌شود نه يك‌بار بلكه چندين بار فكر كرده و پس از آن سخن بگويند. اگر جز اين باشد آن مسند براي آنان بزرگ بوده و نتايج سخن آنان بحران و چالش خواهد بود. اردوغان باز دهان گشوده و با چشم بسته براي پوشش ضعف خود در سياست داخلي و خارجي اتهامي را كه بيش از همه خود شايسته آن است را به ايران وارد نموده است. اردوغان در اظهاراتي جديد ضمن مقصر جلوه دادن ايران در كشته شدن مردم سوريه عنوان كرده است: «تهران بايد نيروهاي خود را از يمن، سوريه و عراق خارج و به حاكميت و استقلال كشورها احترام بگذارد.» وي در همين اظهارات از حمله عربستان به يمن، حمايت و از احتمال كمك لجستيكي تركيه از رياض خبر داده است. اردوغان در ادامه اظهارات اعلام داشته جايگزين شدن به جاي داعش، هدف ايران در مبارزه با اين گروه تروريستي است. شهادت شيخ نمر، به فاصله اندكي پس از سفر اردوغان به رياض، امري قابل تعمق بود. حمايت آنكارا از حمله رياض به يمن در كنار ملاحظات مختلف، نوعي قدرداني تركيه از عربستاني است كه سبب به حاشيه راندن بحران روسيه و تركيه شده و بحران تهران -رياض را به خبر اول منطقه تبديل كرد. اما در ارزيابي كلان، اظهارات اردوغان مضحك، سخيف و بيش از مردم فريبي، تبلور خودفريبي است. نه مردم ساده‌اند و نه افكار عمومي جهان ساده است.

 با وجود سلطه و سياست‌هاي هدفمندي كه بر رسانه‌هاي جهاني اعمال مي‌گردد، فضحات ناشي از سياست‌هاي تركيه و متحد آن عربستان در سال‌هاي اخير به گونه‌اي بوده كه همه نسبت به نقش آنكارا و رياض در تقويت داعش و ناامني امروز خاورميانه آگاهي داشته و به آن معترفند. واضح است، هر عقل سليمي كه به اظهارات سراسر تناقض اردوغان توجه نمايد متوجه خواهد شد كه اردوغان از دايره عقلانيت و منطق خارج شده است. اين اظهارات رئيس جمهور كشوري است كه با نقض حاكميت ملي عراق به خاك اين كشور تجاوز نموده و بغداد به خاطر اين تجاوز و ورود غيرقانوني از آن به شوراي امنيت سازمان ملل شكايت كرده است. ايراني كه در يمن و عراق حضور نظامي ندارد، بايد از اين دو كشور خارج شده و عربستاني كه متجاوز به يمن است بايد مورد حمايت آنكارا قرار گرفته و اگر لازم باشد پشتيباني گردد. اردوغان دچار تزلزل رفتاري و گفتاري شده است. وي در حالي كه ايران را متهم به دخالت در منطقه مي‌نمايد هم خود از عربستان در يمن حمايت مي‌نمايد و هم به‌رغم مخالفت بغداد به عراق نيرو وارد كرده و به نقض حاكميت ملي اين كشور پرداخته است. تصور اردوغان آن است كه با بحراني كه ميان ايران و عربستان رخ داده موقعيت تهران ضعيف شده و وي مي‌تواند با هر ديالوگي ايران را خطاب قرار دهد.

اردوغان خود مي‌داند و اگر نمي‌داند بداند كه در جنگ تحميلي ايران نه با عراق بلكه با جهان جنگيد و پاداش استقامت آن عزتي بوده است كه وي در حسرت آن است. سخن آخر آنكه به نظر مي‌رسد اردوغان تغيير رفتار نخواهد داد. گرچه تركيه معادل اردوغان نيست اما فراموش نكنيم نيمي از مردم تركيه به او رأي داده‌اند. حاكم شدن بر احساس، مديريت عقلاني روابط، روشنگري افكار عمومي مردم ايران، تركيه و منطقه نسبت به رفتارهاي خطرناك اردوغان و پيش‌بيني براي شرايط مختلف امري ضروري و اجتناب‌ناپذير از سوي ايران است. حاكم نمودن عقلانيت و تعامل و شرايط نسبي برد- برد در خاورميانه مي‌تواند عامل كمك به عبور از اين روزهاي سخت باشد. در غير اين صورت بايد در انتظار شرايطي باشيم كه بيش از همه تأمين‌كننده منافع آمريكا و شريك راهبردي آن اسرائيل خواهد بود.