اهمیت دعوت از مخالفین برای انتخابات از سوی رهبری

روزنامه قانون در یادداشتی به قلم سعید‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ صد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وقی مازند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رانی/ پژوهشگرعلوم حوزوی نوشت:

تاکید مجدد و مکرر رهبری بر حضور حداکثری روز انتخابات هفتم اسفند امسال و دعوت دوباره ایشان از همه منتقدان و حتی مخالفان بر مشارکت انتخاباتی روز جمعه خبری امیدوار کننده و دارای لوازمی است که احترام به آن سبب نشاط و بالندگی روز افزون اجتماعی و سیاسی و فرهنگی کشور ما خواهد شد.

الف: دعوت از مخالفان نظام از سوی رهبری که برای دومین بار در انتخابات انجام می شود ،این بار با فاصله نسبی بیشتری نسبت به دعوت سابق ایشان انجام می‌شود که نشان از اهمیت موضوعی دارد که از اصول اصلاح طلبی کشور ماست.تبدیل مخالف به منتقد و تبدیل منتقد به دوست یک اصل مدیریتی براساس روحیه اصلاح طلبی در عرصه مدیریت و دعوت به مشارکت اجتماعی است.سیاست جذب حداکثری و دفع حداقلی مبتنی بر همین پایه است که از انتخابات ریاست جمهوری گذشته شکل رسمی در کلام رهبری پیدا کرد و تاکید مجدد نشان از جدیت آن دارد.

ب: مشارکت مردم در انتخابات رسمی ترین و مستند‌ترین و معتبرترین نماد همراهی مردم در تحولات یک کشور است که قابل عرضه و استدلال و اتکا در مجامع حقوقی وبین المللی است. تعداد افراد شرکت کننده در یک میتینگ و تظاهرات یا انتخابات تفاوت‌های موثری دارد که در وهله اول جنبه نمادین ولی در مشارکت انتخاباتی جنبه استدلالی و استنادی دارد.
ج: بستر سازی برای مشارکت حداکثری که اراده جدی رهبری است توسط نهادهای مسئول باید حتمی و جدی تضمین شود.

اثرگذاری مشارکت در گردش قدرت ، اطمینان از جمعه انتخابات و شیوه اخذ رای ، امانت داری در شمارش و اعلام آرا و مهم تر از همه احترام به نتیجه انتخابات توسط گروه حاکم ،دعوت رهبری به مشارکت را محترم و قابل اتکا می‌داند.احترام مردم به دعوت محتاج احترام نهادهای برگزار کننده انتخابات به اراده رهبری است تا هم رهبر و هم مردم مطمئن از حرمت حق الناس بودن رای روز جمعه باشند.

ه: تیغ تیز رد صلاحیت نهادهای اجرایی و نظارتی نباید مانع حس مشارکت مردم و شعاری بودن دعوت رهبری شود. سیاست جذب حداکثری و دعوت مخالف به مشارکت که اینک شعار رسمی و موکد رهبری شده است نباید محدود به روز جمعه انتخابات باشد.

دعوت مخالف به مشارکت زمانی مفید و موثر است که توان انتخاب را در او تقویت کرد ، در این صورت است که مشارکت جدی و مثمر خواهد بود.

سیاست جذب حداکثری را باید قانون مند و دور از سلیقه های جناحی و انگ های سیاسی سامان داد.بدیهی است که مخالف را با برانداز نباید یکسان تعریف کرد .... برانداز سیاسی و نظامی راهی غیر از مشارکت ملی را انتخاب کرده که مخالف سیاسی قصد همراهی با اراده ملی را با خوانش خود دارد که فرصت حضور در جمع انتخاب شوندگان سبب بالا رفتن مشارکت انتخاب کنندگان خواهد بود.

مجرم برانداز را فقط قانون معرفی می کند نه شعارهای یک جناح که امید به صندوق رای ندارد.... تهمت براندازی یک تسویه حساب سیاسی است که راه علاج آن فقط در محاکمه قانونی است.

ز: تجربه اصلاح طلبی ایرانی و یک دهه اخیر انتخابات کشور و تاکید مجدد رهبری بر مشارکت عمومی که منتهی به دعوت دوباره از مخالفان شد نشان می دهد که قهر با صندوق رای در ایران ما غلط و مضر است.به همان درجه که از براندازی باید دوری جست ،از اقتدارگرایی و افراطی گری هم باید تبری داشت .... شانس بروز و ظهور اقتدارگرایان در مشارکت ملی کم است و همیشه اهل تدبیر و اعتدال در مشارکت حداکثری پیروز و موفق شده اند.محدود کردن حق انتخاب مردم یک گام به سوی افراط و اقتدارگرایی است که حتی اگر جامعه ما با این محدودیت مواجه هست ، نباید مردم را از مشارکت در جمعه انتخابات دلسرد کرد .می‌توان با همه محدودیت ها انتقاد داشت ولی با مشارکت حداکثری دورترین گزینه موجود به اقتدارگرایان را به کرسی خبرگان و پارلمان رساند.

دراین صورت هم نظر رهبری تامین و هم بستر تدبیری اعتدالی مهیا شده است.