به گفته وی، در زمان خندیدن، 44 واحد حرکتی فعال می‌شوند و تفاوت خنده با لبخند ، این است که در خنده ، عضلات بصورت فعالانه منقبض می‌شوند، درصورتی که در لبخند، عضلات منقبض نمی‌شوند.
متخصصان علوم اعصاب و نوروفیزیولوژی کشور با بررسی چگونگی خندیدن از منظر عصب شناسی دریافته‌اند که مغز انسان، قابلیت یادگیری خندیدن را دارد و باید آن را تمرین کرد.دکتر شروین وکیلی، نوروفیزیولوژیست و جامعه‌شناس که در نشست علمی خنده از منظر علوم اعصاب و عصب‌شناسی در چهارمین کنگره بین‌المللی علوم اعصاب پایه و بالینی سخن می‌گفت، خاطرنشان کرد: خنده، اثر درمانی دارد و ضد درد است و انسان، اگر بتواند به هنگام درد، بخندد، معجزه خنده را در کاهش درد مشاهده می‌کند.
وی افزود: خنده، انفجار سیستم لذت در مغز است. خندیدن، یک پدیده پیچیده است که از سه لایه عصب‌شناختی ، زبان‌شناختی و جامعه شناختی قابل بررسی است .
به گفته وی، در زمان خندیدن، 44 واحد حرکتی فعال می‌شوند و تفاوت خنده با لبخند ، این است که در خنده ، عضلات بصورت فعالانه منقبض می‌شوند، درصورتی که در لبخند، عضلات منقبض نمی‌شوند.
دکتر وکیلی با اشاره به اینکه بخش پیش پیشانی مغز نقش اساسی در خندیدن دارد، افزود: چون این بخش در یادگیری انسان نیز حائز اهمیت است ، لذا نتیجه میگیریم که " تولید خنده، یاد گرفتنی است و همه ما شرایط و توانایی تولید آن را داریم ".
وکیلی خنده را لایه لایه توصیف کرد و افزود: خنده موازی زبان است چرا که با خندیدن، پیامی را نیز بین یکدیگر منتقل می‌کنیم .
وی در پایان تاکید کرد: با توجه به اینکه، خنده ، حالت مسری دارد و می تواند از یک خنده غیرطبیعی نیز آغاز شده و به دیگران منتقل شود و از سویی، چون خندیدن برای سلامتی انسان بسیار مفید است ، توصیه می‌کنم که تا می‌توانید بخندید و بدانید که همه انسان ها قابلیت و توانایی یادگیری خندیدن را دارند.
چهارمین کنگره علوم اعصاب پایه و بالینی، دوم تا چهارم دی ماه در مرکز همایش های بین المللی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شد.
منبع: ایسنا
ارسال نظر
