با تمام مشقت هایی که وجود داشت و حتی تهدیداتی که از سوی این افراد متوجه تیم مذاکره کننده شد نهایتا شورا حکام رایی مبنی بر بسته شدن مسئله PMD یا همان بعد نظامی پرونده هسته ای ایران داد اما با وجود انکه یک روز از این خبر می گذرد سکوت سنگینی اردوگاه دلواپسان را در بر گرفته.
صدایی به گوش نمی رسد؛ خبری هم از گریبان دریدن و اه و فغان نیست؛ البته این یا آرامش قبل از طوفان است و یا خالی شدن دست ها.به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، در طول 24 ماه گذشته که دولت و شاید تمام کشور در گیر و دار مذاکرات و حل مسئله پرونده هسته ای بود عده ای تمام تلامش خود را کردند تا اجازه ندهند گشایشی در این زمینه پدید آید. مانع تراشی هایی که بیشتر بوی سیاسی کاری می داد تا دلواپسی تا مرز تهمت زنی ها به مقامات دولتی و مسئولان مذاکره کننده پیش رفت.
حتی زمانی که به خواسته خود می رسیدند و در کار مذاکرات گرهی پیش می امد با حالت سر شار از اشتیاق تیتر می زدند "مذاکره و دیگر هیچ!"
با تمام مشقت هایی که وجود داشت و حتی تهدیداتی که از سوی این افراد متوجه تیم مذاکره کننده شد نهایتا شورا حکام رایی مبنی بر بسته شدن مسئله PMD یا همان بعد نظامی پرونده هسته ای ایران داد اما با وجود انکه یک روز از این خبر می گذرد سکوت سنگینی اردوگاه دلواپسان را در بر گرفته.
به نظر می رسد موفقیت دولت در این زمینه انچنان برای انها سنگین بود که روزنامه های منتقد و مخالف دولت نتوانستند به بیشتر از تیتری کوچک در گوشه روزنامه اکتفا کنند این در حالی است که اگر در این رای حتی اما و اگری کوچک وجود داشت روزنامه که هیچ فضای رسانه ای از خبرگزاری ها گرفته تا وبلاگ های شخصی و اینستاگرام نگاری ها همه متوجه خلل یا ناکامی در این موضوع معطوف می شد.
حال سوال اینجاست آیا دلواپسان حاضرند از دولت و مردان مذاکره کننده برای پیشبرد منافع ملی تشکر کنند یا بابت مانع تراشی های گذشته از ملت عذرخواهی کنند یا در این بزنگاه انتخاباتی منفعت را در سکوت می بینند؟!
به هر صورت به نظر می رسد بعد از این، با وجود جایگاهی که دولت یازدهم و بلاخص اعضای تیم مذاکره کننده در میان مردم بدست آورده اند مخالفین دیگر چندان قدرت مانور نداشته باشند و شاید حداقل برای مدتی دستگاه دیپلماسی از سیبل دلواپسان خارج شود.
ارسال نظر
