انقلاب اسلامي باعث زدوده شدن زنگارها از چهره مترقي اسلام و بوجود
آمدن تعريفي جديد از آئين ناب محمدي(ص) شد. تا پيش از طلوع شخصيت امام
خميني(ره) معني اسلام مترقي و اسلام سياسي هنوز براي خيلي‌ها روشن نبود و
شايد تفسير قالبي و غالبي از دين تا آن روزگار يك رويه فاندامنتال يا همان
بنيادگرا بود كه امروز هم نوع غليظ آن را در رفتار بعضي از شيوخ سلفي و
تروريست‌هاي وهابي مي‌بينيم اما پيام امام راحل پيامي مترقي‌تر از
امپرياليسم غرب و ماركسيسم شرق بود، پيامي كه با فطرت انسان‌ها ملايمت داشت
اما پيش‌تر و نوانديش‌تر از تمام تفكرات آن زمانه هم بود.تقريبا همه مي‌دانند كه در زمان طاغوت از طرف حكومت وقت آزادي‌هاي فراواني به سينما اعطا شده بود كه بيشتر سمت بي‌بندوباري‌هاي اخلاقي مي‌رفت تا آزادي بيان اما با اين همه عموم مردم ايران سينما را حرام و حتي در حد اكل ميته مي‌دانستند ولي حضرت امام در بدو ورود به ايران و اولين سخنراني مشهورشان در بهشت زهرا(س) به مسئله سينما هم اشاره كردند و فرمودند:"ما با سينما مخالف نيستيم، با فحشا مخالفيم".
با اين حساب بايد گفت اين انقلاب اسلامي ايران بود كه مردم اين كشور را با هنر سينما و همين‌طور مظاهر متعدد ديگري از فرهنگ مدرن آشتي داد و البته اين مهم با معرفي نوعي نجيب و معناگرا از اين گونه‌هاي فرهنگي صورت پذيرفت.
حالا 34 سال از بهمن 57 گذشته و نهال انقلاب اسلامي به درختي تنومند بدل شدهيعني انقلابي كه پدران و مادران ما به بار نشاندند و در دفاعي جانانه مقابل متجاوز بعثي و حاميانش آن را حفظ كرده و به ما رساندند.
امروز ما از آن نسل با آن همه پختگي و سختگي انتظار داريم تا كار را به دست بگيرند و ما را سمت تحقق ارومه‌ي پيام انقلاب برسانند.
انقلابي كه تفسير (هر چه حرامش بيشتر اسلامي‌تر) را نمي‌پذيرفت و در مقابل اهل سازش و اهليت در برابر جور نبود و انقلابي كه اگر دست آورندگان اصلي‌اش باشد نخواهد گذاشت كه از او تفسير(هر چه راديكال‌تر انقلابي‌تر) صورت بگيرد.
بسياري از جوانان هم نسل من امروز اميدوار هستند كه مديريت فرهنگي كشور در يد كساني قرار بگيرد كه از نسل اصيل انقلاب هستند و بدين شكل فضاي فعاليت براي تمام اين جوانان فراهم شود.
در يك فضاي پرنشاط و فعال كه جوانان نسل سوم و چهارم را به ميدان بطلبد، گفتمان ما هم شنيده خواهد شد و سفسطه بدخواهان مبني بر فاصله افتادن ميان نسل جديد و آرمان‌هاي انقلاب محو خواهد گرديد.
حالا مي‌شود گفت ما جوانان چقدر مي‌خواهيم تمام آورندگان صحنه‌ي باشكوه 57 را، يعني همه پدران و مادران خود را دوست بداريم و چقدر عاشقانه در راه نيل به آرمان‌هاي اصيل و مترقي پدران و مادرانمان كوشا و فعال خواهيم بود.
ما چقدر دوست داشتيم كه مقوله فرهنگ طبق رويه‌ي اصيل انقلاب به سمت قله‌ي پيشرفت حركت كند و امروز را با روي كار آمدن يك نفر از همان نسل و با سابقه‌اي طولاني در مبارزات انقلابي به تحقق اين خواسته خيلي نزديك مي‌بينيم.
