آقایان‌دلواپس!هرگز یک‌ایرانی را تهدید نکنید

  روز گذشته در جريان راي به کليت برجام در مجلس، برخي از دلواپسان دکتر صالحي و سپس دکتر ظريف را به مرگ و اعدام تهديد نمودند! اين البته اتفاقي عادي خواهد بود اگر به آفتاب خسته آنان نظر داشته باشيم. زبان آنان ديگر قادر به ديالوگ نيست. به انسداد رسيده است که اين چنين درشتي مي کند.

« هيچ گاه يک ايراني را تهديد نکنيد! » عنوان يادداشت روز روزنامه ابتکار است که مي‌توانيد آن را در ادامه بخوانيد:

1- مجلس ايران روز گذشته راي به کليت برجام داد. اين راي در حالي داده شد که در يک دو هفته گذشته فشارهاي دلواپسان در اوج خود بود. آنان هر چه در چنته داشتند رو کردند. از فشار، تهديد، تجمع، ارعاب و تحصن هم بهره بردند، اما کاري از پيش نبردند. و مجلس که اکثراً اصولگرا بود هم با آنان هم نوا نشد. اين نشان از قدرت اقناعي منطق و گفتمان ظريف و تيم اوست.

2- طبق آمار منتشر شده اما بيش از يکصد نفر به کليت برجام راي ندادند. اين در حالي است که اکثريت ملت ايران در بزنگاه هاي مختلف حمايت خود را از برجام ابراز داشتند. هر چند اين تعداد مخالف در مجلس در مقياس کل مجلس در اقليت است، اما اين سطح از مخالفت يک پيام دارد. مطالبات و مواضع ملت و تعداد بسياري از نمايندگان کنوني هم شان و هم تراز نيست. خواست ملت با خواست بخشي از مجلس زاويه زيادي دارد. مجلس بايد هم شان و تراز ملت ملت شود تا نام "عصاره ملت" گيرد.

3- دلواپسان به نفس هاي آخر افتاده اند. آفتاب گفتمان پايداري به لب بام رسيده است. آنان تنها گروهي هستند که سپهر سياست ايران«فعال مايشاء» بوده اند. هر چه خواستند و توانستند، در عرصه عمومي و سياسي دريغ نورزيدند. از انتقادهاي مطبوعاتي آن چناني تا همايش هاي با تبليغات وسيع؛ از تريبون صدا و سيما تا تريبون مجلس؛ از تجمع و تحصن تا سخنراني و دعوت به ناآرامي؛ همه را انجام دادند اما کاري از پيش نبردند. اين نوشته البته اعتراض به اين سطح از آزادي آنان نيست. اين قلم بارها در محافظت از نهال آزادي- حتي براي دلواپسان- در همين جريده فرسوده است. اين قلم در همه حال موافق آزادي ست. کنون نيز عزم پاي کشيدن ندارد. اما گويا اين گفتمان به سقف ظرفيتش رسيده است. هر چه در چنته داشتند رو کردند اما حتي مجلس اصولگرا هم طرفِ اعتنا نبست. اين يعني کف گيرِ اين گفتمان به ته ديگ خورده است. وقتي دعوت به تحصن و حضور در تجمع توسط نمايندگان دلواپسِ مجلس در حوزه انتخابيه خود، به آن تجمعِ کمدي-تراژيک مي انجامد، يعني عقيم شدنِ يک گفتمان! وقتي عناصر زباني آنان نه توانِ اقناعِ مجلسِ اصولگرا را دارد و نه ياراي کشاندن پانصد نفر به خيابان را (در اوج آزادي و مصونيت)، اين يعني زبانِ اين گفتمان به لکنت افتاده است. شايد با اين توضيح، فحاشي هاي برخي از دلواپسان قابل فهم باشد. فحاشي، حکايت از انسداد گفتمان و امتناع گفت و گو مي کند. و اين يعني آفتاب پايداري ها به لب بام رسيده است.

4- از همين رو، ديروز در مجلس نمايش مرگ يک گفتمان بود. خوش مزه است! گفتماني را سرکوب خفه مي کند و گفتمان ديگر را آزادي! شايد اگر دلهره سرکوب در دل داشتند اين چنين، ته مايه ي خود را بيرون نمي ريختند. نگارنده بارها نوشته بود که اين بازي (بازي با کارت آزادي)، براي اينان يک گاف بزرگ است. آزادي، براي آزادي خواهان حيات بخش است اما براي محافظه کاران اسباب مرگ! «آفتاب کزو اين عالم فروخت»، خفاش را اما بسوخت! آزادي براي گفتمان عقيم و محافظه کار يعني قتلگاه. مرحوم عسکر اولادي البته اين اواخر شهود کرده بود که آفتابي به لب بام رسيده است. اما موتلفه اين پيام را نمي گيرد و گمان مي کرد که آفتاب حيات آن مرحوم منظور است. از قضا آن مرحوم با آن سوابق و با واپسين مواضع اش، در آسمانِ حق خواهي مي درخشد، اما اين آفتابِ محافظه کاران و محافظه کاري بود که به لب بام رسيده بود. چشم انداز امروز سال ها پيش از اين پيدا بود. آن سال هايي که "محافظه کاري” ، همه فرزندان خود را به مسلخِ "راديکاليسم” برد. امروز باز موتلفه کدها را نمي‌گيرد و دماغِ ائتلاف با پايداري ها را دارد.

5- روز گذشته در جريان راي به کليت برجام در مجلس، برخي از دلواپسان دکتر صالحي و سپس دکتر ظريف را به مرگ و اعدام تهديد نمودند! اين البته اتفاقي عادي خواهد بود اگر به آفتاب خسته آنان نظر داشته باشيم. زبان آنان ديگر قادر به ديالوگ نيست. به انسداد رسيده است که اين چنين درشتي مي کند.

اما همچنان که در هواي آزادي خود را خفه مي کنند بدانند چه مرداني را در خاکِ خود تهديد مي کنند. دکتر ظريف هماني ست که وقتي يکي از طرف هاي غربي از سرِ ناداني، زبانِ تهديد گشود، در قلب مغرب زمين بر سرِ ميزِ آنان کوبيد و غريد که «هيچ گاه يک ايراني را تهديد نکنيد». حال در خاکِ خود که، جاي خود دارد!