توافق هسته ای یک انقلاب در جایگاه ایران ایجاد می کند

در این تفسیر که پیرامون رای موافق کنگره آمریکا به توافق هسته ای ایران به قلم ' چارلز کراوتهمر' نگاشته شده آمده است: سرانجام کنگره آمریکا روز پنجشنبه نظر نهایی خود را راجع به توافق هسته ای ایران اعلام کرد. این یک جدول پر معما با مهارت کامل چیده شده است.

'باراک اوباما ' رئیس جمهور آمریکا در واقع مهر تائید این توافق را در اولین حضورش در سازمان ملل هنگامی که در شورای امنیت خواستار تصویب قطعنامه ای در تائید توافق شد؛ بدست آورد. او در آن هنگام رسما آمریکا را متعهد به اجرای این قطعنامه دانست و همانجا همه تلاش و اقدام کنگره را علیه این توافق باطل ساخت و علیه هرگونه اقدام کنگره بر ضد توافق پیشدستی کرد.

این قطعنامه چارچوب قانونی کلی در مورد تحریمهای ایران را که طی یک دهه ساخته و پرداخته شده است منسوخ می شمرد.

متن توافق متضمن آن است که آژانس بین المللی انرژی اتمی با اتکا بر بازرسی ایران از حساس ترین تاسیسات هسته ای اش ؛ ایران را عمل کننده کامل به تعهداتش معرفی کند.

با اجرای توافق، برنامه هسته ای ایران هم صلح آمیز تلقی خواهد شد. در آن هنگام تحریمها برداشته شده، حکومت ایران 100 میلیارد دلار دارایی های توقیف شده شان را به عنوان جایزه دریافت خواهند کرد، ایران گنج باداورده اقتصادی اش را درو می کند ؛ سطح صادراتش را به سه برابر افزایش می دهد و از هجوم شرکتهای خارجی به کشور استقبالی گرم به عمل می آورد.
همه اینها از قبل پیش بینی و برنامه ریزی شده است.

ماه گذشته وزیر خارجه انگلیس به تهران سفر کرد و هیئتی چشمگیر از شرکتهای انگلیسی هم آماده معامله با ایران شدند.

البته این سفر خیلی دیر انجام شد چراکه وزرای خارجه ایتالیا و فرانسه مدتها قبل از همتای انگلیسی خود به تهران آمده بودند و ایشان را در این سفرها شرکتهای تجاری و نفتی همراهی می کردند.

طبق قانون اساسی؛ رئیس جمهور می بایست توافق را در قالب یک پیمان تسلیم کنگره سازد چون این توافق عملا یک پیمان است و از حیث اهمیت استراتژیک و ژئوپولیتیک؛ هیچ توافق بین المللی در عرض یک نسل گذشته با این توافق برابری نمی کند.

اوباما به این دلیل از تسلیم این توافق به کنگره طفره رفت چون نیک می دانست طبق قانون اساسی هرگز رای لازم کنگره در تایید آن را بدست نخواهد آورد وحتی به دو سوم آراء لازم سنا و حتی به اکثریت آراء لازم هم نمی رسید.

اوباما تنها با 42 حامی در سنا رای موافق کنگره را برای توافق بدست آورد در حالیکه یک پیمان نیاز به 67 رای موافق دارد. دمکراتها با اطاله مذاکرات مانع از آن شدند که سنا حداقل فعلا در مورد توافق رای گیری کند.

اوباما دو ماه قبل توافق را در سازمان ملل به عنوان یک سند بین المللی ثبت کرد. پس دیگر اصلا رای کنگره در مورد آن چه معنایی دارد؟

پاسخ روشن است. این رای گیری در واقع مشروعیت کار اوباما در دور زدن قانون اساسی و تسهیل در کار رئیس جمهور آینده برای ملغی اعلام کردن توافق در صورت خیانت ایران بود. اینک با رای بدست آمده، ایران از هردو قید و بند رها شده است.

ایران از بند تحریمها رهاشده و اقتصادش شکوفا شده است و هیچ پیمانی جلوی گسترش فزاینده منطقه ای را نمی گیرد و تهران به عنوان یک شهروند خوب و موجه بین المللی دارای برنامه صلح آمیز هسته ای می شود.

ایران دیگر مجبور نیست برای کسب مشروعیت ده سال منتظر بماند و پرونده ایران در شورای امنیت بسته خواهد شد. همه محدودیتها علیه او برداشته خواهد شد و همانطور که اوباما هم بدان اشاره کرده است، مدت زمان رسیدن ایران به توانمندی ساخت سوخت هسته ای 'برک اآوت' به صفر خواهد رسید.

ایران از همین حالا مشروع شناخته می شود. اوائل سال آینده میلادی ایران رسما به عنوان یک کشور دارای انرژی صلح آمیز هسته ای شناخته می شود.

'این یعنی یک انقلاب در جایگاه بین المللی ایران.'

با این توافق؛ تمام تاسیسات هسته ای ایران دست نخورده سالم باقی می ماند چون توافق برنامه هسته ای ایران را صلح آمیز می شناسد مگر آنکه خلاف آن ثابت شود و بلکه در این راه از تخصص و مساعدت بین المللی هم برخوردار می گردد. الزام ضمیمه 3؛ بند 10 به این اصل اشاره دارد.

توافق متضمن برنامه های آموزشی و تخصصی غرب برای برنامه هسته ای ایران است تا به ایران آموزش داده شود چگونه تاسیسات اتمی را در مقابل خرابکاری ها مصون سازد.
تصور کنید، ما داریم ایران را علیه ویروس 'استاکس نت ' که امریکا و اسرائیل آن را تولید کرده اند، بیمه می کنیم. این ویروس برنامه هسته ای ایران را مختل کرد و برای سالها برنامه ایران را به تاخیر افکند.

در این میان 'جان کری 'وزیر خارجه آمریکا به اسرائیل هشدار داده است که هرگز به فکر حمله نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران نباشد.

با این توافق به طور سرپوشیده به اسرائیل تذکر داده شد که اگر بکوشد دست به یک حمله سایبری بزند، غرب برای دفع آن به ایران کمک خواهد کرد.

نگارنده مطلب واشنگتن پست که بشدت مخالف توافق هسته ای ایران است ،در پایان اشاره می کند: 42 سناتوری که به این توافق رای مثبت داده اند، آیا اصلا در رای موافق به توافق از این مسئله آگاهی داشته اند یا نه.
آیا آنها با علم به این حقایق از امضاء یک چنین توافقی احساس شرم و انزجار از خود نمی کنند.