پدر عسل بدیعی یادگاری‌هایش را اهدا کرد

یادگارهای 38 سال خدمت را از آن سوی شهر آورده تا به موزه نفت اهدا کند. می گوید: «حاضر بودم سنگین تر از این را هم بیاورم!»اما زمانی که از فرزندانش می‌پرسیم، اشک در چشم‌هایش حلقه می‌زند و درمی‌یابیم که پدر یک بازیگر معروف است.

به گزارش روابط عمومی وزارت نفت، شاهرخ بدیعی، رئیس روابط عمومی پالایشگاه شیراز و امور کارکنان پالایشگاه تهران بوده و در حال حاضر به عنوان مدیر منابع انسانی یکی از شرکت های خصوصی مشغول فعالیت است.

او که اخیرا از طرح ایجاد موزه ها و اسناد صنعت نفت خبردار شده، می گوید: جالب است که بالاخره چنین کاری انجام می شود. من وقتی از این اقدام خبردار شدم، هر چه یادگاری از آن دوران داشتم برایتان آوردم و البته مدارک زیادی داشتم که متاسفانه در طول زمان امکان نگهداری از آنها نبود.

وقتی می پرسیم چگونه این بار سنگین را با خود آوردید و ای کاش می گفتید برایتان وسیله ای می گرفتیم تا به زحمت نیفتید، می گوید: "حاضر بودم از این سنگین تر را هم بیاورم. تاریخ صنعت نفت باید حفظ شود و اگر من بتوانم سهمی در ایجاد موزه ها داشته باشم، خوشحال می شوم."

از بدیعی در مورد روابط عمومی و نقش آن در نفت سوال می کنیم و می گوید: روابط عمومی پنجره سازمان است و افرادی که در این بخش کار می کنند باید شناخت خوبی از صنعت نفت داشته باشند و بتواند آن را خوب معرفی کنند."

وقتی از خاطراتش می پرسیم، می گوید: همه خاطراتم در نفت خوب و شیرین بوده است، حتی سختی هایش، اگر یک بار دیگر جوان شوم باز هم همین شغل را انتخاب می کنم."

در میان اشیاء اهدایی بدیعی علاوه بر کتب و جزوات انتشار یافته توسط روابط عمومی نفت و تصاویری از همکاران قدیمی در محل خدمت، تندیس پالایشگاه تهران، جا قلمی سنگی، چراغ مطالعه برای کارکنان روابط عمومی، ضبط و پخش و رادیوی قدیمی، دستورالعمل ها و دفترچه های ایمنی و بهداشت و ... به چشم می خورد.

وقتی از بدیعی در مورد خانواده اش می پرسیم، منقلب می شود و اینجا است که درمی یابیم، عسل بدیعی بازیگر جوان سینما و تلویزیون دختر او بوده که در سال 1392 به مرگ مغزی دچار شد و با اهدای اعضای بدنش به هفت بیمار جانی دوباره بخشید.

برای بدیعی آرزوی موفقیت می کنیم، با این امید که در فرصتی دیگر به پای صحبت ها و خاطراتش از گذشته نفت بنشینیم.