دکتر مظفر بختیار درگذشت

دکتر مظفر بختیار، ایران‌شناس، فارسی‌پژوه، مترجم و استاد دانشگاه تهران، در 72 سالگی درگذشت.

دکتر مظفر بختیار استاد دانشگاه تهران و استاد ممتاز دانشگاه پکن، عصر روز جمعه 23 مرداد در تهران درگذشت و روز شنبه با حضور اعضای خانواده و جمعی از نزدیکان، در مقبره خانوادگی شماره 957 (واقع در جنب قطعه هنرمندان) بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

یک عضو خانواده دکتر بختیار گفت: «بنا بر وصیت و خواست ایشان، هیچ مراسمی برگزار نمی‌شود».

در معرفی مظفر بختیار عنوان شده است: دکتر مظفر بختیار از ایران‌شناسان، فارسی‌پژوهان، نسخه‌شناسان و مترجمان برجسته ایران متولد 1322 در چهارمحال و بختیاری بود. پدربزرگ وی فتحعلی خان سردار معظم بختیاری از سران میهن‌پرست و فرهنگ‌دوست بختیاری بود که علی‌اکبر دهخدا در دوران جنگ جهانی اول طی دو سال و نیم اقامت در منزل وی موسوم به «قلعه دزک» در ۳۲ کیلومتری شهرکرد، بخش عمده کار فیش‌برداری و تألیف کتاب امثال و حکم و لغتنامه را در آن‌جا انجام داد.

دکتر مظفر بختیار پس از اخذ دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، به عضویت هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران درآمد و پس از سال‌ها تدریس و تحقیق موفق به کسب رتبه استادی شد. او از متخصصان و پژوهشگران برجسته چین‌شناسی و فرهنگ‌های شرق دور بود و دانشگاه پکن در سال ۱۳۷۵ به مناسبت آثار و تحقیقات او در زمینه چین‌شناسی، عنوان «استاد ممتاز دانشگاه پکن» و منشور ویژه آن دانشگاه را به او اعطا کرد. وی چندین سال از طرف دانشگاه تهران در دانشگاه پکن پایتخت چین و دانشگاه هانکوک سئول پایتخت کره جنوبی به تدریس و تحقیق اشتغال داشت.

برخی از آثار تألیفی وی عبارت‌اند از: نی‌نامه، فرقه‌های صوفیه در چین، فرهنگ چینی به فارسی (به ویراستاری وی)، کتاب ایران، شکوه ایران، علف (ترجمه)، آداب فتوت (ترجمه)، مجموعه آثار رضا عباسی و حیاة الطغرایی (به عربی). از او مقالات علمی و پژوهشی زیادی در نشریات داخل و خارج از کشور به چاپ رسیده است.

بخش عمده کارنامه دکتر مظفر بختیار، تربیت چند نسل از پژوهشگران رشته زبان و ادبیات فارسی است؛ به نحوی که شاگردان وی هم‌اکنون استادان نام‌آشنای رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های ایران و جهان به شمار می‌روند. دکتر مظفر بختیار تا سال ۱۳۸۸ با رتبه علمی استاد تمام به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می‌پرداخت.