سوگند نمایندگی بار سنگینی است که نماینده باید نگهبان آن باشد. اختلاف سلیقه و برخورد و تضارب آرای جناح‌های سیاسی لازمه جامعه پویاست، اما تخریب، توهین و تهدید صرف‌نظر از وصف مجرمانه آن و بار کیفری‌ای که به گفتاری از این دست تعلق می‌گیرد، برازنده جایگاه نمایندگی و نمایندگان نیست.
روزنامه شرق در یادداشتی به قلم نعمت احمدی . حقوق‌دان نوشت:بعد از اعلام آمادگی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی برای شرکت در انتخابات مجلس خبرگان رهبری، پیش‌بینی هجمه دوباره علیه ایشان دور از ذهن نبود. گروه‌هایی که سالیان سال است شخصیت آقای هاشمی را تخریب می‌کنند، اعلام زودرس حضور در انتخابات را برنمی‌تابند، بهویژه اینکه هشت ماه تا انتخابات اسفند ماه باقی مانده است. رویه معمول «آیت‌الله» از انتخابات مجلس ششم تا انتخابات سال ٩٢ به این شکل بود که تا روزهای منتهی به نام‌نویسی و حتی ساعات پایانی مهلت نام‌نویسی، نزدیکان ایشان هم نمی‌دانستند آیا برنامه‌ای برای شرکت در انتخابات دارند یا خیر؟ کمااینکه در انتخابات سال ٩٢ تا صبح نام‌نویسی هم اکثر افرادی که با آقای هاشمی از نزدیک در تماس بودند، بلاتکلیف بودند. حال که هشت ماه مانده به نام‌نویسی انتخابات خبرگان، آقای هاشمی با این ادبیات و فراخوان، هم به حضور خود جنبه عینی و واقعی دادند و هم از همه کسانی که خود را واجد صلاحیت شرکت در انتخابات برای حضور در مجلس خبرگان می‌دانند درخواست کردند با نام‌نویسی در انتخابات به وظیفه خود عمل کنند. مدتی قبل هم از حاج حسن آقای خمینی که ایشان را «علامه» خواندند نیز درخواست حضور در انتخابات را داشتند. همچنین با تکیه بر اهمیت و جایگاه مجلس خبرگان از رأی‌دهندگان خواستند با شرکت فعال خود در انتخابات به وظیفه ملی-اسلامی خود جامه عمل بپوشانند. طبیعی بود عده‌ای واکنش نشان دهند، حتی به صفت «علامه»ای که به حاج حسن آقای خمینی دادند، اعتراض شد. البته بر منتقدان هم پوشیده نیست صفت «علامه» کمترین عنوانی است که به شخصیت علمی حاج حسن آقا می‌توان داد، اما کسی باور نداشت از تریبون مجلس که جایگاه مقدسی است، نماینده‌ای به خود اجازه دهد رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را که منصوب مقام معظم رهبری است به «مقابله با ارزش‌های انقلاب اسلامی» متهم کند و با زبان تهدید بگوید: «مطمئن باشید اگر دوباره بخواهید از خطوط قرمز انقلاب، امام، شهدا و جوانان غیور این زمان عبور کنید و مسیر فتنه را ادامه دهید، در این صورت و درحالی‌که ملت حجت را بر شما تمام کرده با هزاران لشکر عشق، آماده مقابل شما و فامیل‌های ثروت و خانواده‌های قدرت هم‌فرهنگ با فتنه که در پی تبدیل نظام امامت به سلطنت هستند، خواهد ایستاد و کار را برای همیشه تمام خواهد کرد...» سخنان بالا حتما وصف مجرمانه دارد. خطوط قرمز مدنظر قرائت‌کننده نطق مذکور از تریبون مجلس، کدام است؟ آیا تشخیص او که سابقه انقلابی‌اش را با آقای هاشمی نمی‌توان مقایسه کرد، معیار عبور از خطوط قرمز است؟ وی به عنوان نماینده مجلس باید بداند که نمی‌توان از تریبون مجلس سخنانی گفت که اثبات آن نیاز به رأی دادگاه دارد. آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، صرف‌نظر از سابقه انقلابی خود از دهه ٤٠ تا به حال، هم‌اکنون با حکم بالاترین مقام نظام، ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام را برعهده دارند و علاوه بر آن، نماینده اول خبرگان رهبری از تهران هستند آن هم با فاصله آرای چند صد هزار نفری نسبت به دیگر نمایندگان تهران. اگر آقای هاشمی خطوط قرمز نظام را رد کرده باشند، امثال آن نماینده تندرو نیستند که حجت را بر آقای هاشمی تمام‌شده بدانند، بلکه هستند دیگرانی که جایگاهی رفیع‌تر و قانونی‌تر از ایشان دارند و منافع و مصالح نظام اجازه سکوت به آنان نمی‌دهد.
وقتی از تریبون مجلس گفته شود «...آقای هاشمی، مردم از شما می‌خواهند که خود را خانه‌نشین کنید و بیش از این انقلاب و نظام را زحمت ندهید...»، آیا بزرگان نظام جزء مردم نیستند که نه تنها چنین درخواستی از آقای هاشمی ندارند، بلکه تنظیم سیاست کلان نظام را از مجمع تشخیص مصلحت نظامی می‌خواهند که ریاست آن با آقای هاشمی است و آن مردمی که پس از ثبت‌نام ایشان در انتخابات سال ٩٢، با خوشحالی زائدالوصف به تأسیس ستادهای انتخاباتی خودجوش در سراسر کشور پرداختند و در تهران، در میدان فاطمی تجمع کردند، از کره دیگری آمده‌اند؟ «مجلس در رأس امور است» و نمایندگان قرار بوده که «عصاره فضائل ملت» باشند. طبیعی است که ملت از عصاره خود توقع دارد چارچوب قوانین را در گفتار، کردار و رفتار خود بهویژه در تریبون مجلس رعایت کنند. هر نماینده برابر اصل ٨٤ قانون اساسی در برابر تمام ملت مسئول است و برابر اصل ٨٦، همه نمایندگان در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهارنظر و اعلام رأی خود کاملا آزادند، اما از منظر علم حقوق، این آزادی متکی به اصول اولیه‌ای است که چارچوب آن را قانون تعیین کرده است. تهدید از تریبون مجلس آن هم با این ادبیات که «مسیر فتنه را ادامه ندهید» یا «تبدیل نظام امامت به سلطنت»، اتهامی سنگین است و به‌یقین برای کسی که نتواند اتهام‌هایی از این دست را اثبات کند مسئولیت کیفری دارد. سوگند نمایندگی بار سنگینی است که نماینده باید نگهبان آن باشد. اختلاف سلیقه و برخورد و تضارب آرای جناح‌های سیاسی لازمه جامعه پویاست، اما تخریب، توهین و تهدید صرف‌نظر از وصف مجرمانه آن و بار کیفری‌ای که به گفتاری از این دست تعلق می‌گیرد، برازنده جایگاه نمایندگی و نمایندگان نیست. آنان براساس سوگند جلاله، متعهد و ملزم شده‌اند «در گفته‌ها و نوشته‌ها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را مدنظر داشته باشند». امید است در این چند ماه باقی‌مانده از عمر مجلس نهم، برخی افراد این سوگند را که هنگام ورود به مجلس خورده‌اند، پاس دارند.
ارسال نظر
