سیاست عربستان ومصر درقبال ایران واقع بینانه نبود

پایگاه خبری الحیات در مطلبی به قلم داوود الشریان نوشت: جمیل مطر در مقاله مهم اخیر خود در حوزه سیاست خارجی مصر در سه دهه گذشته گفته که به دلیل دخالت نهادها و جریان های غیرمتخصص در تعیین سیاست خارجی مصر، رویه های متداول در این حوزه به ضرر امنیت ملی مصر بوده است.

وی افزود: این جریانها و افراد خارج از چارچوب سیاست های دستگاه دیپلماسی، مصر را از حق طبیعی خود در مشارکت و تاثیرگذاری در ایجاد یک فضای امنیتی جدید در منطقه خاورمیانه محروم کردند.

نویسنده این مقاله با تایید مواضع مطر افزوده است: به اعتقاد من مصر قربانی امیال قدرت های بزرگی شده که از دوستان منطقه ای خود انتظاری جز اطاعت، پیروی و دنباله روی ندارند و در این مسیر قاهره با مرتکب شدن خطاهای فاحش و افتادن به دام دوستی های بی جا و بی هدف، موجب شد روابط قدرت ها با ما نیز خصمانه شود و آنها عملا ما را مسوول خطاهای بزرگی بدانند که در واقع قدرت های بزرگ مرتکب می شدند.

وی تاکید کرد: تمام کسانی را که واقعیت های مثبت و منفی مربوط به ایران را از ما پنهان کردند، باید مقصر بدانیم، چرا که نتیجه این رویه غلط موجب موقعیت امروزی مصر شده است.

وی افزوده است: امروزه تحلیلگران سیاسی مصر و به نحو اخص تصمیم گیران سیاست خارجی مصر به واقعیتی تازه رسیده اند و آن این که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس آن گونه که از دور نشان می دهند مجموعه متشکل سیاسی و دارای وحدت رویه در سیاست، اهداف و روابط خارجی نیستند.

وی در ادامه اضافه کرده است: اکنون پس از مواجه شدن با این واقعیت، تکلیف مصر چیست و ما چگونه باید خود را به قطار سریع السیر بهبود روابط با ایران برسانیم؟

داوود الشریان نویسنده مقاله الحیات با اشاره به این اظهارات جمیل مطر نوشت: آنچه این تحلیلگر مصری درباره دشمن تراشی مصر برای خود به خاطر افتادن به دام سیاست های دوستانی مانند عربستان و برخی قدرت های بزرگ عنوان می کنند بسیار صادق است.

وی اضافه کرده است: اغلب کشورهای عربی افق های باز در سیاست خارجی نداشته و تنها به برقراری روابط گرم با یک یا دو کشور مجاور، دوست یا هم پیمان اکتفا می کنند .

با مروری بر روابط ایران و اعراب و اعراب و ترکیه طی پنجاه سال اخیر، به وضوح می توان افت و خیزهای این روابط را تحت تاثیر منافع و خواسته های کشورهای دیگر دید، گاه کار به آنجا می رسد که برخی کشورهای منطقه مناسبات خود را با یک کشور دوست قربانی روابط با یک کشور خاص دیگر کنند.

'حال با این اوصاف به راحتی می توان تصور کرد که اگر کشورهای بزرگی مانند مصر و عربستان در طول دهه های گذشته روابط خود را با ترکیه و ایران حفظ می کردند چه نتایجی در خاورمیانه و خلیج فارس به دست می آمد. ولی آنچه در عمل رخ داده این است که این کشورها همواره فرصت ها را به خاطر منافع قدرت های بزرگ غربی و گاه کشورهای کوچک که بعضا به طور علنی علیه ایران فضا سازی می کنند، از دست داده اند.

نویسنده در بخش دیگری از مقاله خود با بیان دوباره این که، نکته مورد اشاره جمیل مطر درباره عدم وحدت رویه سیاست خارجی کشورهای حاشیه خلیج فارس واقعیت دارد، افزوده است: هرکس که ادبیات و بیانیه های شورای همکاری خلیج فارس را مورد مطالعه دقیق قرار دهد، به سادگی می تواند دریابد که این تشکل دشمن خونین ایران است، درحالی که سیاست خارجی بیشتر کشورهای عضو این تشکل کاملا مستقل از این موضع گیری هاست. و در این میان عربستان و مصر هر دو به خوبی می دانند که به علت همین مواضع غلط، منافع خود را قربانی بیانیه ها و مواضع تند و تیز شورا کرده اند.

نویسنده این مقاله در پایان ضمن توصیه به برخی از کشورهای عرب برای تلاش در جهت بهبود مناسبات با ایران، تاکید کرده است: بدون شک رویکرد مثبت عربستان و مصر برای بهبود روابط با ایران و تفاهم با این کشور در راستای امنیت و منافع ملی و امنیت منطقه ای خواهد بود؛ درعین حال رویکرد مثبت قاهره در قبال تهران نباید موجب حساسیت عربستان شود، هم چنان که رویکرد باز ریاض در رابطه با ترکیه نیز نباید حساسیت مشابهی در تصمیم گیران مصری ایجاد کند .