سیل پیامک های تبلیغاتی و نارضایتی از همراه اول

هر روز از سوی سامانه های مختلفی انواع پیامک تبلیغاتی به گوشی های همراه مشترکان بخصوص مشترکان همراه اول ارسال می شود و آنچنان حجم گسترده ای دارد اغلب مشترکان را کلافه کرده است.

ارسال این پیامک ها در حالی انجام می شود که شرکت مخابرات صحت و سقم این نوع تبلیغات را نیز در نظر نمی گیرد و تنها به ارسال آن اکتفا می کند و گویا کسب درآمد تنها هدف این شرکت است.

'بگو چطوری هستی تا بگم همسر مناسبت کیه'، 'رنگ چشمانت رو بگو تا شخصیتت رو معرفی کنم'، 'ماشین مورد علاقه ات را بگو' و صدها نوع از این دست پیامک ها هر روز به گوشی های مشترکان ارسال می شود در حالی که مشترکان قبل از باز کردن پیامک آن را حذف می کنند.

ارسال انبوه این پیامک ها موجب شده که بسیاری از مشترکان می گویند قبل از خواندن پیامک ها و به محض دیدن مرکز ارسال، آن پیامک را حذف می کنند و می توان گفت که این پیامک ها در عمل استفاده ای برای مشترکان ندارد و تنها هزینه ای به فرستندگان تحمیل می شود و خروجی مفیدی ندارد.

ارسال حجم انبوه این پیامک ها که در ازای خدمات گیری از 300 ریال تا هزار ریال از حساب مشترکان کسر می شود در حالی است که باید تبلیغات مستمر و همیشگی خود همراه اول را نیز به آن اضافه کرد، اپراتوری که گویا تنها به فکر درآمدزایی است و از هر طریقی می خواهد از مشترکان خود مبلغ بیشتری را در قالب آواهای انتظار و بسته های مختلف و سایر خدمات اخذ کند.

اگرچه شاید تبلیغات و اطلاع رسانی در مورد خدمات و سرویس های اپراتور همراه اول امری طبیعی باشد اما این تذکر لازم است که این اپراتور می تواند در طول ماه برنامه های خود را در یک یا دو نوبت به اطلاع مشترکان برساند و لازم نیست هر روز این خدمات را تکرار نماید.

نکته دیگر در این ارتباط دسته بندی پیامک ها از سوی مخابرات به تبلیغاتی و غیر تبلیغاتی است اگرچه شرکت مخابرات بستری را برای محدود کردن دریافت پیامک های تبلیغاتی ایجاد کرده است اما باید این دایره را بیشتر محدود کند و پیامک های اطلاع رسانی را از تبلیغاتی ها جدا کند و از این طریق تعداد پیامک های غیرمفید به مشترکان کاهش می یابد.

به نظر می رسد مخابرات برای اینکه میزان محدود کردن این پیام ها کاهش یابد این دایره را کاهش نداده است.

از سوی دیگر برخی از مشترکان از جمله خبرنگاران که برنامه های خبری دستگاه های مختلف را از طریق پیامک دریافت می کنند نیز با مشکل پیامک های تبلیغاتی بیشتر روبرو هستند به طوری که اگر دریافت این پیامک ها را محدود نمایند هیچ یک از پیامک های اطلاع رسانی این دستگاه ها را دریافت نمی کنند و در صورت عدم محدود کردن نیز با سیل انبوهی از پیامک ها مواجه می شوند.

شرکت مخابرات می تواند بار دیگر اطلاعات ریز مشترکان خود از جمله حرفه و شغل آنها را بگیرد و یا نیازسنجی در ارتباط با نیازهای تبلیغاتی آنها را اخذ کند و براین اساس تبلیغات را برای آنها بفرستد.

نگاه دیگر در موضوع تبلیغات این است که چرا باید اپراتورهای تلفن همراه کار تبلیغات را در این حجم گسترده و به صورت اجباری و نه اختیاری انجام دهند زیرا از طریق مراکزی از جمله روزنامه ها، صدا و سیما و سایت های خبری و همچنین تبلیغات محیطی نیز این کار انجام می شود و نیازی به تبلیغات اجباری اپراتورهای تلفن همراه که بیشتر مردم از آن ناراضی هستند، نیست.

ارسال پیامک های تبلیغاتی تنها بخشی از نارضایتی مشترکان تلفن همراه است چرا که از سوی دیگر برخی از مشترکان اعتباری همراه اول نیز از خالی شدن اعتبار خود از طریق ارسال پیامک های تبلیغاتی اظهار گلایه دارند و خواستار رعایت حقوق شهروندی از سوی شرکت مخابرات ایران در این ارتباط هستند.

اگرچه فرهنگ سازی در ارتباط با موضوعات مختلف از طریق اپراتورهای همراه اول در قالب پیامک های تبلیغاتی و اطلاع رسانی جای قدردانی دارد اما انتظار می رود شرکت مخابرات و اپراتورهای دیگر از حجم این تبلیغات بکاهند و روزانه به ارسال چند پیامک اکتفا نمایند تا مشترکان بتوانند پیامک ها را بخوانند و از محتوای آن بهره بگیرند.

انتظار می رود شرکت مخابرات در چارچوب رعایت حقوق شهروندی مشترکان خود به حقوق آنها احترام بگذارد و حجم پیامک ها را کاهش و جلب رضایت مشترکان را در اولویت خدمات دهی خود قرار دهد.