جواب رد ورزشکار ایرانی به اسرائیل

علی یعقوبیان‌، قهرمان شمشیر بازی ایران با وجود سن وسال نه چندان زیاد خود، کوله بار پر و پیمانی از مدال‌های بین المللی را بر دوش می‌کشد و بارها با قرار گرفتن در سکوهای مسابقات برون مرزی برای کشورش افتخارآفرینی کرده است اما از میان آنها کسب مدال بازی‌های آسیایی در بخش انفرادی رکوردی است که تاکنون هیچ شمشیر باز ایرانی دیگری آن را تکرار نکرده است.

وی سه بار در رقابتهای قهرمانی جهان مقابل ورزشکار رژیم صهیونیستی به میدان نرفت تا اثبات کند علاوه بر روحیه قهرمانی، روحیه پهلوانی هم دارد و برای آرمانهای کشورش بیش از مدال ارزش قائل می شود.

گفتگوی ما با این شمشیرباز محجوب را در زیر می‌خوانید:

برای کسانی که خارج از خانواده شمیشیربازی هستند، خودتان را چگونه معرفی می‌کنید؟
علی یعقوبیان هستم، متولد ۲۶ دی ماه سال ۱۳۶۱.

 اهل کدام شهر هستید؟
 مشهد

هنوز هم مشهد زندگی می‌کنید؟
بله، مشهد هستم البته زمان‌هایی که دانشگاه کلاس داشته باشم به خانه‌ای که در تهران دارم می‌آیم و در هر دو شهر در حال آمد و رفتم.

دانشجوی چه مقطعی هستید؟
من سال آخر، دکترای تربیت بدنی هستم.

کدام دانشگاه؟
دانشگاه تهران

لیسانس و فوق لیسانس چه رشته‌ای بودید؟
دوره کارشناسی، در رشته عمران تحصیل کردم اما ارشد را تربیت بدنی خواندم.


از دوران بچگی‌تان بگویید، شیطان بودید؟
نه،‌خیلی شیطون نبودم آزارم به کسی نمی‌رسید. بچگی‌های آن زمان با حالا متفاوت بود، صبحانه می‌خوردیم می‌رفتیم بیرون، دوباره نهار می‌آمدیم خانه و دوباره تا شام در کوچه بازی می‌کردیم، بیشتر وقتمان را در کوچه می گذراندیم.

پس از پدر ومادرتان کتک نخورده‌اید؟
نه تا حالا کتک نخورده‌ام و تجربه اش را ندارم.

چه شد رفتید شمشیر بازی؟
برادرم در رشته شمیشر بازی فعالیت می کرد، من هم همراه وی به باشگاه می رفتم و کم کم خودم هم به این ورزش علاقه مند شدم. وی تا قهرمانی کشور جلو آمد اما بعد این رشته را رها کرد در حالی که من ادامه دادم.

قدتان چقدر است؟
قدم ۱۹۴ سانتیمتر.

با این قد بلند سراغ رشته‌های دیگر نرفتید؟
چرا رفتم، اول بسکتبال را انتخاب کردم اما در آن موفق نبودم، تکواندو را هم امتحان کردم اما اخراج شدم و آخرین انتخابم شمشیر بازی بود.

در حال حاضر شمشیر بازی را دوست دارید یا احساس می‌کنید به شما تحمیل شده است؟
نه بسیار به این رشته علاقه مندم ، تمام زندگیم را برای آن گذاشته‌ام.

چند برادر و خواهر هستید؟
سه برادر دارم، یک خواهر

همه ازدواج کرده‌اند؟
بله همه آنها متاهل هستند

خودتان چطور ؟
خیر مجرد هستم

مشهد را دوست دارید؟
بله علاقه خاصی به این شهر مقدس دارم و برایم حضور در این شهر آرامش بخش است.

رابطه‌تان با خواهر و بردارها چگونه است؟
میانه خوبی با هم داریم.

پدرتان چه سالی فوت کرده است؟
سال ۱۳۷۹

چقدر سر مزار پدرتان می‌روید؟
پدرم در بهشت رضای مشهد به خاک سپرده شده اگر مشهد باشم جمعه‌ها حتما به وی سر می زنم.

شمشیر بازها، مانند راکت به دستان شمشیر مخصوص خود را دارند یا با اسلحه همدیگر هم مبارزه می کنید؟
بله، هر کس شمشیر مخصوص به خودش را دارد و با آن تمرین می کند و به همان عادت دارد مانند راکت تنیس بازان.

 از چه سالی شمشیر بازی را آغاز کردید؟
سال ۱۳۷۵، وقتی ۱۵ سالم بود.

با برادرتان در خانه هم شمشیربازی می کردید؟
بله، زیرزمین خانه مان را با چوب شبیه پیست درست کرده بودیم و در آن تمرین می کردیم.

 اسلحه شمشیر شما تا چه زمانی قابل استفاده است؟
تا زمانی که بشکند، به مرور زمان این اتفاق می افتد و مجبور می شوی آن را عوض کنی.

بهترین جنس اسلحه شمشیر از کدام کشور است؟
جنس آلمانی آن بهتر از بقیه است و دیرتر خراب می شود.

شمشیربازی حتما باید با لباس مخصوص باشد؟
بله، بدون لباس بدن آسیب می بیند.

اولین سفر ورزشی را در چه سالی رفتید؟
سال ۱۹۹۸، در ۱۶ سالگی به المپیک دانش آموزی جهان در مسکو رفتیم و من فکر می کنم چهلم شدم.

به نظرتان نتیجه خوبی بود؟
راستش همین مسابقات بود که باعث شد به شمشیربازی علاقه‌مند شوم و با انگیزه تر ادامه دهم.

خاطره انگیز ترین سفرتان به کجا ود؟
سال ۲۰۱۰ مسابقات جهانی استانبول که به مدال طلا دست یافتم، فکر می کنم یکی از ماندگارترین مدالهایم بود و این سفر برایم خاطره انگیز شد.

بهترین خاطره ورزشی شما هم مربوط به همین مدال است؟
نه، مدال بازیهای آسیایی بهترین خاطره ام است، من تنها شمشیرباز ایرانی هستم که در این پیکارها مدال انفرادی گرفتم، برای مدالم نفر اول آسیا و چهارم جهان که شانس نخست بود را شکست دادم که بسیار اهمیت داشت.

با چه نتیجه ای حریفتان را شکست دادید؟
مسابقات حذفی تا ۱۵ ضربه است و من ۱۵ بر ۱۴ بردم، در همان مسابقات ما در بخش تیمی هم مدال کسب کردیم.

فدراسیون برایتان چه پاداشی در نظر گرفت؟
فدراسیون شمشیربازی، مشکلات مالی زیادی دارد و نمی‌توان از آن انتظار پاداش داشت، ما هم هیچوقت به امید پاداش نبودیم و فقط به مدال فکر می کردیم، رشته ما را نمی توان با بسیاری از رشته های ورزشی دیگر مقایسه کرد.

به بدترین خاطره ورزشیتان هم اشاره کنید؟
زمانی که با یک ضربه، سهمیه المپیک ۲۰۱۲ لندن را از دست دادم، بدترین اتفاق ورزشی برایم رقم خورد.

راجع به آن توضیح دهید؟
من در آخرین مسابقه سهمیه المپیک تا یک شانزدهم جهان بالا آمدم که در ایران بی سابقه بود و کسی قبل آن تا این مرحله بالا نیامده بود، برای اینکه سهمیه المپیک بگیرم، باید منتظر نتیجه یک مسابقه دیگر بین آلمان و قزاقستان می شدم. اگر آلمان می‌برد من سهمیه المپیک را می گرفتم اما با یک ضربه کمتر باخت و قزاق در مجموع امتیازات توانست به المپیک لندن راه یابد، خیلی اتفاق تلخی برای من بود.

بهترین شمشیربازان جهان در کدام کشورها هستند؟
در کشورهای مختلف، نمی توان جای خاصی را قطب شمشیربازی دانست برای مثال در اسلحه ما، فرانسه بسیار قدرتمند است همچنین استونی، روسیه، سوییس، لهستان و آلمان.

چرا شمشیربازی رشته تماشاگر‌پسندی نیست؟
به خاطر تخصصی بودن این رشته است، باید شمشیربازی را بلد باشی تا از دیدن آن لذت ببری.

اگر زمان به عقب برمی‌گشت، باز هم شمشیر بازی را انتخاب می‌کردید؟
بله، از راهی که آمده‌ام راضی هستم و دوباره همین مسیر را می آمدم.

چقدر از درستان باقی مانده است؟
یک سال

باوجود اینکه به نظر می‌رسد بچه درسخوانی باشید، سابقه فرار از مدرسه هم داشته اید؟
نه از مدرسه فرار نکرده‌ام، سرم توی درس و کتاب بود و از خواندن لذت می‌بردم، البته هنوز هم همینطور هستم و ورزش قهرمانی مانع این نشد که درسم را ادمه ندهم.

پس زیاد مطالعه می‌کنید؟
بله تا جایی که زمان داشته باشم، سراغ مطالعه می‌روم.

اگر ورزشکار نمی‌شدید، چه شغلی را انتخاب می‌کردید؟
مهندس عمران می‌شدم.

بهترین دوست شما چه کسی است؟
مادرم، رابطه نزدیکی با وی دارم.

غیر از مادرتان؟
یک دوست دارم به نام ابوالفضل حسین‌زاده که از بچگی با هم هستیم و مانند برادر رفاقتمان را تا الان حفظ کرده ایم.

آشپزی بلد هستید؟
بله، زیاد و ماکارونی را از بقیه غذاها بهتر درست می کنم.

حتماً غذای مورد علاقه‌تان هم ماکارونی است؟
بله ماکارونی خیلی دوست دارم.

رنگ مورد علاقه؟
آبی ارغوانی را دوست دارم.

بهترین هدیه را در زندگی‌تان از چه کسی گرفته اید؟
جیم: از مادرم گرفتم ، یک کتاب دعاست که بسیار دوستش دارم.

تا به حال برای کسی پارتی‌بازی کرده اید؟
نه، شغلی نداشتم که بخواهم دنبال پارتی بازی برای کسی بروم زیرا حق امضا نداشتم، اما در ورزش حق کسی را هیچ وقت نخوردم.

تا به حال تمایل داشتید جای ورزشکار خاصی باشید؟
نه به این موضوع فکر هم نکرده‌ام، دوست دارم جای خودم باشم.

بهترین خصوصیت اخلاقی علی یعقوبیان کدام است؟
فکر می‌کنم اینکه دیر عصبانی می‌شوم و در کل آدم خونسردی هستم بهترین اخلاقم باشد.

و بدترین خصوصیت اخلاقیتان؟
این را باید دیگران بگویند، جوابش را نمی دانم.

آخرین بار که از ته دل خندیدید، کی بود؟
یادم نمی‌آید، راستش زیاد می‌خندم.

در جمع دوستانتان چگونه هستید؟ چقدر دیگران را می‌خندانید؟
زیاد، آدم شادی هستم و سعی می‌کنم این روحیه‌ام را به اطرافیان تزریق کنم.

تا به حال در زندگیتان ناامید هم شده اید؟
خیلی زیاد، البته بیشتر در دنیای ورزش بوده و کمتر در مسائل شخصیم .

بعد از ناامیدی چه کار کرده‌اید؟
کار خاصی انجام ندادم، زمان همه‌چیز را تغییر داده است.

به نظر شما فساد در ورزش وجود دارد؟
در شمشیربازی فساد نیست چون پولی ندارد، به طور قطع هرجا پول باشد فساد هم هست.

اولین تیمی که رفتید، کدام بود؟
اول عضو تیم ملی نوجوانان و جوانان شدم و بعد هم باشگاهی با دانشگاه آزاد آغاز کردم.

چقدر اهل موسیقی هستید؟
بیشتر موسیقی‌های قدیمی گوش می‌دهم.

کدام خواننده؟
اکبر گلپایگانی.

دروغ هم می گویید؟
نه اصلاً حتی مصلحتی هم خیلی کم می گویم، میانه‌ای با دروغ ندارم.

شما مقابل ورزشکار رژیم غاصب صهیونیستی حاضر نشدید، درست است؟
بله، من سه بار با ورزشکار رژیم صهیونیستی هم قرعه شدم اما مقابل آنها به میدان نرفتم.

چه احساسی داشتید؟
هم ناراحت بودم، هم خوشحال، ناراحت بودم چون نتیجه ما‌ه‌ها تلاش و تمرینم به هدر می‌رفت و نمی‌توانستم به مدال دست یابم از طرفی خوشحال بودم زیرا به آرمان‌های مقدس کشورم پایبند بودم و عنوان عضو کوچکی از جامعه توانستم به اعتقادات ملتم احترام بگذارم و از این جهت حس غرور می‌کردم.

 در کدام مسابقه‌ها بود؟
جهانی مجارستان، جهانی ایتالیا و جهانی قبرس.

چه شد تصمیم به خداحافظی گرفتید؟
 بعد از بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون تصمیم به خداحافظی گرفتم، احساس کردم دیگر باید مبارزه را رها کنم و در زمینه مربیگری به رشته ای که دوست دارم، کمک کنم.

اکنون سرمربیگری تیم ملی را برعهده دارید؟
 بله من سرمربی تیم ملی جوانان و نوجوانان هستم.

کار کردن با جوانترها به عنوان سرمربی چگونه است؟
خوب، بسیار راضی هستم و میانه خوبی با ملی‌پوشان دارم.

سخن آخر؟
شمشیربازان ایران با وجود مشکلات مالی زیاد فدراسیون، موفق شده‌اند در رقابت‌های آسیایی و جهانی مدال بگیرند، ما اگر پول داشته باشیم و از امکانات مالی بهتری برخوردار شویم بدون شک می‌توانیم بیشتر از این‌ها افتخار‌آفرینی کنیم.