مشکل تلویزیون ما فقط فیلمنامه ضعیف نیست!

آرش قادری در گفتگو با قدس آنلاین بحث ضعف در فیلمنامه ها را در آثار سینمایی و تلویزیونی بسیار جدی دانست و تصریح کرد: اینکه ضعف به صورت جدی وجود دارد که شکی نیست و قطعا قابل انکار هم نخواهد بود ولی چه فیلمنامه هایی ضعف دارد و فیلمنامه های ضعیف کدام هستند، بحث بسیار گسترده ای است .سئوال من اینجا ست که آیا هرکسی که چند جمله و واژه را کنار هم می نویسد و آن را تایپ می کند می توانیم نام فیلمنامه نویس و فیلمنامه را بدهیم؟! و آیا در لوکیشن ها تقسیم بندی صورت دهیم باید بگوییم سکانس بندی کردیم؟!

وی در ادامه افزود: اگر درباره فیلمنامه نویس حرفه ای حرف بزنیم من به شخصه می گویم که یک فیلمنامه نویس حرفه ای هیچگاه فیلمنامه بد نمی نویسد، برای آنکه اصلا بلد نیست که بد بنویسد. حتی اگر به او پیشنهاد دستمزد چندبرابر هم بدهید و بخواهید که نامش را هم از روی فیلمنامه حذف کند واقعا بلد نیست چون هرکاری که انجام دهد چارچوب اصلی فیلمنامه حرفه ای را دارد، از این رو فیلمنامه های ضعیفی که این روزها بسیار مشاهده می شود مال کسانی است اصلا فیلمنامه نویسی را بلد نیست و فیلمنامه نویس نیست و نباید چنین فیلمنامه هایی ساخته شود.

وی در پاسخ به این سئوال که مشکل نداشتن یک فیلمنامه خوب در تلویزیون کیست گفت: مشکل اصلی تلویزیون ما این است که تهیه کننده متخصص نداریم.تهیه کننده خوب است که سریال یا یک فیلم خوب را تولید می کند.الان تهیه کنندگان ما سه دسته اند.یک دسته کسانی هستند که با یک رزومه درخشان می توانیم در خصوص کارهاش صحبت کنیم در خصوص سطخ آگاهی سوادش ،میزان مطالعه اش و شناختش از فیلمها که این دسته جایی محفوظ دارند و نیازی به توضیح خم ندارد واگر قرار باشد واگر قرارباشد از این آدمها نام ببریم از تعداد معدودی آنهم به صورت مشترک می شود نام برد.

دسته دوم تهیه کنندگان جذاب هستند که کارشان جذب پول است.اینها یکسری آدمهایی هستند که اینها از جاهای مختلف از جمله سازمانهای اداری و دولتی یک بودجه ای را جذب می کنند و تلویزیون در شرایط مالی وحشتناکی که داشته و دارد ترجیح می دهد با کسی شروع کند که سرمایه ای را به تلویزیون تزریق کند و سهمی را هم خودش برمی دارد و ما به ازای این پولی که به تلویزیون می آورد یک کپشن میخرد که این کپشن تهیه کننده است.

و نود درصد از این آدمها اولین باری که دوربین می بینند همان اولین باری است که تهیه کننده شده اند.دسته سوم تهیه کنندگانی هستند که جذب سرمایه نمی کنند ،سواد هم ندارند ولی کارمی کنند که دیگر اینها از عجایب هستند و معلوم هم نیست که از کجا می آیند.خب طبیعی است که وقتی یک تهیه کننده ای وقتی در جایگاه تصمیم گیرنده و و انتخاب کننده شخصیت حرفه ای نداشته باشد قاعدتا آدمهای که انتخاب می کند آدمهای حرفه ای نیستند و ما به ازایش هم آدمهای حرفه ای هم با او همکاری نمی کنند.

پس مجبور است آدمها را با پول بیاورد واز آن طرف هم چون نتوانسته جذب سرمایه کند خب طبیعتا تلویزیون هم نمی تواند پول بیشتری از آنچه خرج کرده از تلویزیون بگیرد پس محبور است ازآدمهای دسته دو و سه استفاده کند و خب این آدم با آزمون و خطا می سازد تا یاد بگیرد و خب به جای اینکه کار حرفه ای یاد بگیرد روابط غیر حرفه ای را بهتر یاد می گیرد برای همین است که یک اصل وجود دارد که تهیه کننده ای که خوب نباشد غیر ممکن است که خروجی خوبی بشود از او گرفت.
برای اینکه او با تیم حرفه ای کار نکرده و خب تیم آماتور هم که آنها هم گاهی برای اولین بار است که جلو دوربین قر ارگرفته اند چون گاهی از اقوام و دوستان و کسانی هستند که این آدم را برای همکاری قبول می کنند معلوم است که چه خروجی دارد.

به نظر من تهیه کننده حرفه ای فیلمنامه بد را قبول نمی کند زیر بغلش نمی زند و دنبال مجوز هم برایش نمی رود .پس اگر تلویزیون می خواهد سطح کیفی کارها را ارتقاع بدهد باید تهیه کننده حرفه ای تولید کند.که اگر این درست بشود نود درصد از مسیر را درست رفته ایم.