در مسائل داخلی نیز برخی به گونه‌ای سخن می‌گویند که گویی فقط آن سخن قابل قبول است و فضایی را برای شنیدن سخن رقبای سیاسی خود نمی‌گذارند اینگونه اظهارنظرها فضای سیاسی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود اين هزينه‌ها عملا از جيب مردمي برود كه ممكن است راضي به پرداخت آن نباشند.
روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم احمد شيرزاد نوشت:رئيس‌جمهور در جمع مردم تبريز عنوان داشت « اگر کسی می‌خواهد شعاری دهد باید از جیب خودش هزینه دهد نه از جیب ملت. ما حق نداریم از جیب مردم در جامعه افراط و شعارزدگی ایجاد کنیم.» فضاي كشور اين قابليت را دارد كه وقتي گويندگاني پشت تريبون قرار گرفته و سخنی می‌گویند، به سختي مي‌توان مرز بين تصمیمات رسمی با مواضع سخنران را تفكيك كرد. سخن برخي افراد كه به عنوان يك چهره حزبي يا فعال سياسي شناخته نمي‌شوند، به نحوی مطرح مي‌شود كه گويي از متن تصمیمات کلان کشور برخاسته است. اين در حالي است كه مشاهده مي‌شود در هر کشوری نظرات مختلفي وجود دارد. به عنوان نمونه از تریبون كشورهايي مانند آمريكا يا كشورهاي اروپايي كه ايران با آنها رابطه گرمی ندارد مي‌توان درك كرد كه از چه ديدگاه‌هايي برمي‌آيد بنابراين در مورد آنها تكليف مشخص است كه چه حرفي را به حساب چه شخصی با چه نوع موضعی بايد گذاشت اما در ايران اينگونه نيست و برخي از گويندگان از مواضعي سخن مي‌گويند كه گويي مدیران بلندپایه چنين پيغام‌هايي به آنها داده‌اند. آنها با لحني صحبت مي‌كنند كه نوعا هزينه‌بردار است اما هزينه‌پرداز خود اين افراد نيستند بلكه مردمی هستند كه بايد اين هزينه‌ها را پرداخت كنند. مثلا كشور در گذشته در خصوص مسئولان عربستان سعودي شاهد مواضعي بوده است. در اينكه برخي موضع‌گيري‌های مسئولان عربستان مساله‌دار و قابل انتقاد است شكي وجود ندارد و بر اينكه مسئولان داخلی بايد موضعي نسبت به اينگونه موارد داشته باشد نیز تردیدی نيست. اما اين كار بايد با الفاظ و تعابير ديپلماتيك خاص خود صورت بگيرد؛ شخصيت هاي سياسي بايد بدانند كه تنها وزارت خارجه نيست كه بايد ديپلماتيك سخن بگوید. شخصيت‌هاي ديگر هم كه پشت تريبون مي‌روند بايد بدانند وقتي سخن آنها شنيده مي‌شود بايد در چارچوب و براساس ادبیات ديپلماتيك باشد.
در مسائل داخلی نیز برخی به گونه‌ای سخن می‌گویند که گویی فقط آن سخن قابل قبول است و فضایی را برای شنیدن سخن رقبای سیاسی خود نمی‌گذارند اینگونه اظهارنظرها فضای سیاسی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود اين هزينه‌ها عملا از جيب مردمي برود كه ممكن است راضي به پرداخت آن نباشند. در بحث هسته‌اي نیز گاه سیاسیون دو جناح موضع‌گيري‌هاي غیرکارشناسی‌ای مطرح می‌کنند كه بدون شك رسيدن توافق را با مشکل مواجه و كار را براي مذاكره‌كنندگان دشوار مي‌كند. چنين مواضعی ممكن است منجر به اين شود كه روند برداشته شدن تحریم‌ها طول بکشد و دشمنان از این موضع‌گیری علیه ما سوءاستفاده کنند. این موضع‌گیری از روی دلسوزی است اما نتیجه‌ای که عاید ما می‌شود و در واقع در قاعده هزینه و فایده هزینه‌اش حداقل در کوتاه‌مدت برای مردم بیشتر است نشان می‌دهد اگر كسي می‌خواهد سخني يا موضعي اتخاذ كند كه هزينه آن فقط به پاي مردم نوشته شود فکر نمی‌کنیم کسی این موضع‌گیری را در راستای خواست عمومی قلمداد کند. به طور كلي شرایط زمان و مکان در اظهارنظر باید دقیقا رصد شود و افراد بدانند هر موضع‌گيري‌ای واکنش‌هایی دارد. حال باید در ترازوی سنجش قرار گیرد که این موضع‌گیری آیا در نهایت به نفع مردم است یا ایجاد هزینه برای جامعه می‌کند و پس از آن اقدام به موضع‌گیری کند.
ارسال نظر
