«خلیج فارس»؛خلیجی که همیشه فارس بوده و هست

روزنامه قانون در یادداشتی به قلم میر مهرداد میرسنجری/ استاد دانشگاه نوشت:

ایران عزیز در روزملی خلیج فارس وهمزمان باتحولات ایران ستیزانه دشمنان منطقه ای،یکپارچه در شور وشعف اتحادویکپارچگی ملی است،ایرانی که درطول تاریخی کهن وجب به وجب خاک و دریاهای آن چونان ناموس ملی،جولانگاه فداکاری فرزندان پاک نهاد تاریخ این سرزمین بوده است،از بزرگترین دریاچه دنیادرشمال تاسومین خلیج بزرگ دنیادرجنوب.با تامل درتاریخ مستندخلیج فارس،نکات ارزشمندو قابل تاملی نهفته است که متاسفانه به عمد و یا به سهو دراستنادات تاریخی رسانه های ایرانی وحتی دستگاه دیپلماسی موردتوجه وبهره گیری لازم و کافی واقع نشده است.درمنابع تاریخی آمده که در حالی که حاکمیت بلاانقطاع ایران برکرانه های جنوبی خلیج فارس تا سال هجدهم میلادی به طور مستمر ادامه داشته،در اواسط قرن هجدهم، با حمله قبایل صحرانشین ازجمله قبایل «آل ثانی»، «آل مکتوم»،«آل نهیان»و اعراب«حواله»کرانه های ایرانی جنوب خلیج فارس مورد تاخت وتاز وغارت قرار گرفت.پس ازدرگذشت کريمخان زنددرسال 1783 به وسیله اعراب طايفه «عتبي»وقبايل«الصباح»با سوءاستفاده ازفرصت پیش آمده برکرانه های جنوب خلیج فارس مسلط شدندو باراهزنی و دزدی دریایی ازکشتی های تجاری ایرانی وبین المللی روزگار می گذراندند.این گونه بود که در قرن۱۸تا۱۹ به کرانه های جنوبی خلیج فارس و برای مثال امارات متحده عربی امروزین بانام«ساحل دزدان» یا«ساحل قراصنه» دراسنادونقشه های قاطع و غیرقابل انکار بین المللی با نام (Pirate Coast) شناخته می شد.

پس از این دوران،به دلیل ضعف سران قاجار،این قبایل،به انحای گوناگون،سعي در گسترش نفوذواقتدار خود کرده اند وبرای دورساختن ایرانی تباران منطقه از ایران،حتي از ابراز سرسپردگي به استعمار هم دريغ نکردند.بریتانیا هم برای حفظ امنیت ناوگان دریایی خود در کمپانی هندشرقی وخلیج فارس،درصدد مصالحه با این دزدان بر آمد. این گونه بود که شیوخ عرب خلیج فارس درسال 1861 معاهده دوستانه‌اي بادولت انگليس بستندو به موجب آن به موارد  خفت بار و نوکر صفتانه زير متعهد شدند:نخست:تعهد به خودداری از ادامه تجارت برده.دوم: تعهد به خودداری از  جنگ و دزدي دريایی.سوم:تعهدبه واگذاری ارجاع موارد شکايت تجاوزات ديگران به حکميت و قضاوت انگليسي‌ها.چهارم: تعهد به سکونت و تجارت آزادانه انگليسي‌ها در قلمرو  مناطق اشغالی آن ها.پنجم: کسب تصویب نامه،اجازه و رضایت انگلیس در هرگونه  قرارداد و عهدنامه‌اي با دولت های ديگر و عدم اجازه به هر کشور دیگری که بخواهد در خاک آنان نمايندگي سياسي و كنسولگري و مخزن سوخت تأسيس كند.

ششم:اختصاص انحصاری رهن و فروش و پیشکش و یا عنوان های دیگر فقط به انگلیس به نحوی که هیچ کشور دیگری حق نداشته باشد از این امر منتفع شود. قابل توجه این که همه مفادقرارداد‌هاي بسته شده باشيوخ جنوب خلیج فارس تاسال 1971 که انگلستان تصميم گرفت،ازخليج فارس خارج شود،پابرجای  مانده وبه مرحله اجرا درمي‌آمد.دولت بریتانیا که قبلاسواحل دزدان دریایی را به امارات متصالحه تغییرنام داد، قصد داشت پیش از خروج ازخلیج فارس،قطروبحرین را هم به همراه امارات متصالحه در قالب کشور تازه ساز امارات متحده عربی در بیاورد که به مخالفت شدیدوتهدید دولت ایران مواجه و درنهایت مجبور شد امارات رابااتحاد 7 شیخ نشین ،بدون حضورقطروبحرین به وجود آورد.فرجام سخن این که درپاسخ ادعاهای تکراری امارات، دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی می‌تواند، از طریق یاد آوری تاریخ منطقه و گذشته خجالت آور شیوخ اماراتی وحقوق تاریخی ایران در جزایرو کرانه‌های شمال و جنوب خلیج فارس و به ویژه ابوموسي،تنب بزرگ و تنب کوچک، باادعای مالکیت ایران بر استان جلفاوه(امارات کنونی)،جزیره ایرانی «آریایی»یا«سیربو نعیر» و جزیره نفت‌خیز «زرکوه»، ادعاهای امارات متحده عربی راخنثی كند.