حضور بانوان در ورزشگاه؛اخلاقی یا سیاسی؟

سید عبد الجواد موسوی نوشت:بار دیگر بحث ورود خانم ها به ورزشگاه ها داغ شده است و همین موسمی بودن و گاه به گاه طرح شدن موضوع نشان می دهد این ماجرا بیش از آن که موضوعی اخلاقی و یا شرعی باشد سیاسی است. چنان که در دولت معجزه هزاره سوم معمولا کنسرتی را به هم نمی زدند اما امروز همان کنسرت با همان مشخصات توسط برادران خودارزشی پندار لغو می شود.

یا این که در دولت عدالت گستر و مهرورز آلبوم همخوانی زن و مرد اشکالی نداشت اما این امر در دولت تدبیر و امید گناهی است نابخشودنی که می تواند هفته ها وقت مجلس و دولت را بگیرد و وزیر را تا آستانه استیضاح هم بکشاند. با این حال ما مثل همیشه دغدغه های دوستان دلواپس را با دیده حسن نیت می نگریم و حرف ها و دغدغه هایشان را به حساب الاعمال بالنیات می گذاریم. می گویند و بر این نکته تاکید دارند که حضور خانم ها در ورزشگاه ها سبب ناامن شدن فضای اخلاقی ورزشگاه ها می شود. مصداقی هم اغلب برای این مدعا ارائه نمی شود اما در عوض مصادیق نقض این مدعا بسیار است.

آن ها که پیش از انقلاب تجربه حضور در ورزشگاه ها و به ویژه استادیوم های فوتبال را دارند گواهی می دهند که نه تنها حضور بانوان در ورزشگاه ها سبب بی اخلاقی شدن فضای ورزشگاه ها نمی شده بلکه بسیاری از جوانان پر شر و شور را نیز وا می داشته تا به حرمت حضور بانوان و خانواده ها رعایت احوال دیگران را بکنند.در کتاب پسری روی سکوها که خاطرات فوتبالی حمید رضا صدر است بارها به حضور خانم ها در استادیوم های ورزشی اشاره شده است. در آن خاطرات به هیچ نکته غیر اخلاقی ای که مسبب آن ها وجود و حضور خانم ها باشد اشاره ای نشده. از دیگر دوستان خاطره مکتوبِ آرش خوشخو را هم به خاطر دارم که گفته بود یکی از بازی ها را به همراه خانواده اش در استادیوم دیده بود و از آن بازی خاطرات خوشی به همراه داشت.خاطرات شفاهی دیگران هم کمابیش مویدی است بر این مدعا که حضور خانم ها فی نفسه به غیراخلاقی شدن ورزشگاه ها نمی انجامد. نه تنها در ورزشگاه ها که در اماکن عمومی ای مثل پارک و فروشگاه های بزرگ و جشن ها و ...الخ هرجا که خانواده ها حضور دارند فضا به مراتب از یک فضای مردانه صرف، اخلاقی تر و لطیف تر است.

علاوه بر این ها مگر ما در همه زمینه ها ادعای این را نداریم که می توانیم کاری کنیم کارستان. خب، در این زمینه خاص هم کاری انجام دهیم که دیگران از ما الگو بگیرند. صورت مسئله را پاک کردن که هنری نیست. خانم ها را به ورزشگاه راه دهیم و کاری کنیم که فضای ورزشگاه ها با حضور آن ها هم چنان اخلاقی باقی بماند مگر تا همین چند وقت پیش برخی از بزرگان اخلاق ما از فوتبال اسلامی سخن نمی گفتند؟ ما که می توانیم در سینما و فوتبال و بانکداری تغییر ماهیت ایجاد کنیم! نمی توانیم حضور بانوان را در ورزشگاه ها طوری ترتیب دهیم که مشکل اخلاقی ایجاد نکند؟ چطور همین خانم ها وقتی دوشادوش مردان در خیابان ها مرگ برشاه و درود برخمینی می گفتند حضور آن ها را در جامعه ضروری می دانستیم و در مقابل متحجران وخشک مغزانی که آن ها را در پس پرده می پسندیدند می ایستادیم. آیا خانم ها حق ندارند از من و شما بپرسند زنی که می تواند جلوی گلوله سینه سپر کند نمی تواند در ورزشگاه ها حضور پیدا کند؟

از همه جالب تر سخن یکی از بزرگان است که امروز فرموده اند فضای ورزشگاه ها برای مردان هم مناسب نیست چه برسد برای خانم ها.خب،مبارک است انشاءالله. قریب به چهاردهه از انقلاب می گذرد و تازه به این جا رسیده ایم که بگوییم فضای ورزشگاه هایمان برای آقایان هم مناسب نیست چه رسد به خانم ها. و این همان ورزشگاه هایی است که قرار بود پوریای ولی و تختی پرورش دهد و فتوت و کرم و جوانمردی را در جامعه گسترش دهد. یقه چه کسی را باید گرفت؟ صدا و سیما که دست خودمان بوده. مساجد هم. تریبون های نماز جمعه هم. آموزش و پرورش نیز.پادگان ها و دانشگاه ها ایضا. این وسط مقصر کیست؟ و حالا که فضای ورزشگاه ها مناسب نیست دست کم ظلم بالسویه کنیم تا حداقل صورتی از عدالت را رعایت کرده باشیم. و دیگر این که اگر ما نتوانستیم فضای ورزشگاه ها را اخلاقی کنیم چرا خانم ها باید تاوانش را بدهند؟