وزير خارجه اسبق آمريکا با اشاره به اشتياق کشورهاي گروه ۱+۵ براي از سرگيري روابط تجاري با ايران توصيه کرده واشنگتن، به هر دليل، مقصر شکست مذاکرات قلمداد نشود.
«جيمز
بيکر»، وزير خارجه اسبق آمريکا با نگارش يادداشتي در روزنامه آمريکايي
والاستريتژورنال با اشاره به اشتياق کشورهاي گروه ۱+۵ براي از سرگيري
روابط تجاري با ايران خواستار آن شده که واشنگتن طوري رفتار کند که مقصر
شکست مذاکرات قلمداد نشود.
وي در ابتداي اين يادداشت با اشاره به تفسيرهاي متفاوت از بيانيه قرائتشده در شهر لوزان سوئيس در روز دوم آوريل (13 فروردين) مينويسد: «آشکار است که اگر قرار باشد تا 30 ژوئيه توافقي حاصل شود به انجام کارهاي زيادي نياز است.»
«بيکر» اظهارات مقامات ايراني که خواستار رفع تمامي تحريمها همزمان با امضاي توافق نهايي شدهاند را موضعي بسيار متفاوت از فهم مقامات آمريکا دانسته که ميگويند تحريمها تنها در گذر زمان و با اثبات پايبندي ايران به مفاد توافقنامه قابل رفع هستند.
«بيکر» با بيان اين ادعا که ايرانيها با اين موضعگيريهاي متفاوت ممکن است در پي جلب رضايت مخاطبان داخلي باشند مينويسد: «اما اگر ايران بر اين پا فشاري کند، نبايد توافق نهايي وجود داشته باشد.»
وزير خارجه اسبق آمريکا سپس به مشکلات موجود در رايزنيهاي هستهاي پرداخته و مينويسد مسائل پيش روي مذاکرهکنندگان در حال حاضر مسائلي فراتر از مرحلهبندي تحريمها هستند. به ادعاي وي، ساز و کارهاي رساتيآزمايي، وجود مفاد مربوط به بازگشت اتوماتيک تحريمها و ممانعت ايران از ارائه اطلاعات درباره فعاليتهاي غنيسازي گذشته خود مسائلي هستند که هنوز محل ترديد هستند.
«بيکر» در ادامه خواستار عقد توافقي قابل راستيآزمايي با ايران شده که «زمان گريز» را از دو تا سه ماه فعلي به دستکم يک سال افزايش دهد و دستکم براي 10 سال دوام داشته باشد.
اين مقام اسبق آمريکا با اشاره به روند فعلي مذاکرات خاطرنشان ميکند در صورتي که توافق نهايي محقق نشود و آمريکا عامل اين شکست قلمداد شود، اين کشور در موضع بدتري نسبت به امروز قرار ميگيرد چرا که تحريمهاي سازمان ملل و اتحاديه اروپا از هم خواهند پاشيد.
به اعتقاد وي، آمريکا تنها يک گزينه خواهد داشت و آن اعمال تحريمهاي يکجانبه است که از اثربخشي کمتري برخوردار هستند.
«بيکر» بر پايه اين استدلالها خواستار آن شده که موضع آمريکا در موارد محل اختلاف، موضعي مورد حمايت اکثريت کشورهاي گروه 1+5 ـ اگر نه همه آنها ـ باشد. وي همچنين از «جان کري»، وزير خارجه آمريکا و ساير ديپلماتهاي اين کشور خواسته به پايتخت کشورهاي 1+5 سفر کرده و حمايت همتايان خود در موضوعات محل اختلاف را کسب کنند.
وزير خارجه سابق آمريکا در ادامه اين يادداشت بار ديگر در اظهاراتي که احتمالاً ناظر به کارشکنيهاي احتمالي کنگره است تأکيد ميکند آمريکا به هر دليل نبايد مقصر شکست مذاکرات قلمداد شود چرا که در اين صورت کشورهاي 1+5 که بسياري از آنها مايل به از سرگيري روابط تجاري با ايران هستند در اين صورت تحريمها عليه ايران را کنار خواهند گذاشت.
وي مينويسد: «اگر آمريکا به دليل نداشتن حمايتهاي داخلي کافي عامل شکست توافق دانسته شود براي شريکان ما در 1+5 حذف تحريمها عليه ايران راحتتر خواهد بود. بايد اين را بدانيم که برخي از آن کشورهاي مشتاق به از سرگيري روابط تجاري خود با ايران هستند، همانطور که روسيه با فروش سامانه دفاع موشکي به ايران موافت کرده است.»
وي در ابتداي اين يادداشت با اشاره به تفسيرهاي متفاوت از بيانيه قرائتشده در شهر لوزان سوئيس در روز دوم آوريل (13 فروردين) مينويسد: «آشکار است که اگر قرار باشد تا 30 ژوئيه توافقي حاصل شود به انجام کارهاي زيادي نياز است.»
«بيکر» اظهارات مقامات ايراني که خواستار رفع تمامي تحريمها همزمان با امضاي توافق نهايي شدهاند را موضعي بسيار متفاوت از فهم مقامات آمريکا دانسته که ميگويند تحريمها تنها در گذر زمان و با اثبات پايبندي ايران به مفاد توافقنامه قابل رفع هستند.
«بيکر» با بيان اين ادعا که ايرانيها با اين موضعگيريهاي متفاوت ممکن است در پي جلب رضايت مخاطبان داخلي باشند مينويسد: «اما اگر ايران بر اين پا فشاري کند، نبايد توافق نهايي وجود داشته باشد.»
وزير خارجه اسبق آمريکا سپس به مشکلات موجود در رايزنيهاي هستهاي پرداخته و مينويسد مسائل پيش روي مذاکرهکنندگان در حال حاضر مسائلي فراتر از مرحلهبندي تحريمها هستند. به ادعاي وي، ساز و کارهاي رساتيآزمايي، وجود مفاد مربوط به بازگشت اتوماتيک تحريمها و ممانعت ايران از ارائه اطلاعات درباره فعاليتهاي غنيسازي گذشته خود مسائلي هستند که هنوز محل ترديد هستند.
«بيکر» در ادامه خواستار عقد توافقي قابل راستيآزمايي با ايران شده که «زمان گريز» را از دو تا سه ماه فعلي به دستکم يک سال افزايش دهد و دستکم براي 10 سال دوام داشته باشد.
اين مقام اسبق آمريکا با اشاره به روند فعلي مذاکرات خاطرنشان ميکند در صورتي که توافق نهايي محقق نشود و آمريکا عامل اين شکست قلمداد شود، اين کشور در موضع بدتري نسبت به امروز قرار ميگيرد چرا که تحريمهاي سازمان ملل و اتحاديه اروپا از هم خواهند پاشيد.
به اعتقاد وي، آمريکا تنها يک گزينه خواهد داشت و آن اعمال تحريمهاي يکجانبه است که از اثربخشي کمتري برخوردار هستند.
«بيکر» بر پايه اين استدلالها خواستار آن شده که موضع آمريکا در موارد محل اختلاف، موضعي مورد حمايت اکثريت کشورهاي گروه 1+5 ـ اگر نه همه آنها ـ باشد. وي همچنين از «جان کري»، وزير خارجه آمريکا و ساير ديپلماتهاي اين کشور خواسته به پايتخت کشورهاي 1+5 سفر کرده و حمايت همتايان خود در موضوعات محل اختلاف را کسب کنند.
وزير خارجه سابق آمريکا در ادامه اين يادداشت بار ديگر در اظهاراتي که احتمالاً ناظر به کارشکنيهاي احتمالي کنگره است تأکيد ميکند آمريکا به هر دليل نبايد مقصر شکست مذاکرات قلمداد شود چرا که در اين صورت کشورهاي 1+5 که بسياري از آنها مايل به از سرگيري روابط تجاري با ايران هستند در اين صورت تحريمها عليه ايران را کنار خواهند گذاشت.
وي مينويسد: «اگر آمريکا به دليل نداشتن حمايتهاي داخلي کافي عامل شکست توافق دانسته شود براي شريکان ما در 1+5 حذف تحريمها عليه ايران راحتتر خواهد بود. بايد اين را بدانيم که برخي از آن کشورهاي مشتاق به از سرگيري روابط تجاري خود با ايران هستند، همانطور که روسيه با فروش سامانه دفاع موشکي به ايران موافت کرده است.»
منبع: فارس
ارسال نظر