برای مصون‌ماندن از تحریم‌های آمریکا، قرار شد مفاد قرارداد با «چین» عمومی نشود

فارس:سخنگوی شهرداری تهران در خصوص محرمانگی قرارداد چین توضیحاتی ارائه کرد و گفت: نسخه‌ای از قرارداد در اختیار رئیس شورا و روسای کمیسیون‌های مرتبط قرار گرفته است.

ترافیک و حمل و نقل عمومی در سطح شهر تهران یکی از مهمترین معضلات شهر تهران است، شهری که هر روز بر جمعیتش افزوده می‌شود و سفر‌های درون شهری اش افزایش پیدا می‌کند. اگرچه روزانه ۸ میلیون سفر به صورت روزانه در زیرزمین انجام می‌شود، اما وضعیت سفر‌های روی زمین اصلاً اوضاع مناسبی ندارد.

نیاز شهر تهران به اتوبوس، چیزی در بین ۹ هزار تا ۱۱ هزار اتوبوس است، اما از ۴ هزار اتوبوسی که در زمان شهرداری محمدباقر قالیباف به دوره بعد واگذار شد، دوره مدیریت شهری پنجم، کمتر از ۱۰۰۰ اتوبوس فعال را به دوره کنونی شهرداری تهران واگذار کرد، حالا در این دوره شهرداری تهران توانسته این تعداد را دوبرابر کند، اما تا رسیدن به نقطه قابل قبول بیش از ۷ هزار اتوبوس نیاز است.

از سوی دیگر آلودگی هوای تهران هم اجازه ورود به هر اتوبوسی را نمی‌دهد و از آن جایی که اتوبوس‌های دیزلی سهم زیادی در آلودگی هوا دارند، باید حمل و نقل کشور از جمله حمل و نقل عمومی به سمت سوخت پاک و برقی سازی حرکت کند.

به همین منظور برای اطلاع ازبرنامه شهرداری تهران در حوزه حمل و نقل و حواشی‌های ایجاد شده با عبدالمطهر محمدخانی، سخنگوی شهرداری تهران به گفتگو نشستیم.

*در خصوص برنامه‌های مدیریت شهری در حوزه حمل و نقل توضیح دهید.

شهرداری تهران اولویت اصلی خود را حمل و نقل عمومی قرار داده به طوری که نزدیک به ۴۵ درصد از بودجه این سال‌های خود را به امر حمل و نقل اختصاص داده است.

*چرا شهرداری تهران برای حل معضل اتوبوس‌ها به سراغ واردات رفته و به تولید داخل پشت پا زده است؟

اصلاً اینگونه نیست، ما خودمان را پرچمدار حمایت از تولید و کالای ایرانی می‌دانیم. جهت استحضار مردم پایتخت باید بگویم که ما اگر قرارداد ۲۵۰۰ اتوبوس برقی را با چین را امضا کردیم، بیشتر از آن یعنی ۳۰۰۰ دستگاه اتوبوس را با شرکت‌های خودروساز داخلی امضا کردیم. البته ۵۰۰ دستگاه به دلیل مشکلات یکی از تولید کنندگان لغو شد. بعضی از قراردادهایمان هم پس از کشف قیمت در سفر به چین و مشاهده قیمت‌های واقعی، کاهش دادیم، چرا که ما نباید پول بیت المال را با خرید گرانتر، ضایع کنیم.

*برخی از شهروندان می‌گویند «آیا نمی‌شد همان ۲۵۰۰ دستگاه اتوبوس برقی را هم از تولید داخل استفاده کرد؟» در این باره توضیح دهید.

واقعیت این است که شهر تهران با یک نوع محاسبه حداقل ۴۵۰۰ دستگاه و به روایت دیگر ۸۰۰۰ دستگاه اتوبوس کمبود دارد، در خصوص تولید اتوبوس برقی که عملاً امکان تولید واقعی در داخل وجود ندارد، اما اگر همین تعداد را هم قرار بود، از شرکت‌های داخلی و همین ظرفیت تهیه می‌کردیم باید یک دهه مردم را معطل نگه می‌داشتیم، تازه بماند تا آن موقع هم بسیاری از اتوبوس‌های کنونی فرسوده خواهد شد و آن اعداد که گفتم مجدد بیشتر خواهند شد. ما برای شکستن این دور باطل و ایجاد یک جهش در تعداد اتوبوس‌های فعال شهر نیاز به تزریق حدود ۵ هزار اتوبوس نو داریم.

خرید اتوبوس از خارج از کشور فقط در این دوره انجام شده است؟

تاکید می‌کنم نیاز تهران به اتوبوس نیاز فوری است، ما با این ملاحظه از تمام ظرفیت‌های داخل که البته به دلیل عدم خریداری دوره‌های گذشته خط تولیدشان از بین رفته بود، استفاده کردیم، اما برای خرید فوری اتوبوس برقی ناگریز به واردات هستیم تا مردم بیش از این اذیت نشوند. استفاده از ظرفیت خارجی در دوره‌های پیشین بسیار مرسوم بوده و آمار‌های خرید اتوبوس‌های خارجی موجود است. با این حال ما بر خلاف ادوار گذشته خرید خارجی را تنها به اتوبوس‌های برقی اختصاص دادیم.

*در خصوص خرید واگن و انتقال تکنولوژی در این زمینه توضیح دهید.

 ما به شدت از ظرفیت تولید واگن‌های داخلی مترو هم که به تازگی به این مهم دست پیدا کردیم استفاده می‌کنیم، ما حتی در خرید واگن‌های مترو هم شرط کردیم که تکنولوژی بوژی‌ها (بستر کشنده‌ها) حتما باید به داخل ایران وارد شود.

حمایت ما از تولید داخل به موضوع حمل و نقل هم محدود نمی‌شود ما در خصوص پله برقی‌ها و آسانسور‌ها که پیشتر از خارج خریداری شده بود و به دلیل عدم تامین قطعات مردم گه گاهی برای استفاده از آن دچار مشکل می‌شدند هم حمایت از تولید داخل را سرلوحه اقدامات مان قرار دادیم. به طوری که حتی چند شرکت داخلی با خرید‌های شهرداری توانستند خط تولید راه بیاندازند.

*صحبت‌هایی در خصوص محرمانه بودن قرارداد چینی‌ها مطرح شده است، بفرمایید واقعاً این قرارداد برای اعضای شورای شهر و نهاد‌های نظارتی هم محرمانه است؟ و اگر محرمانه است چرا تصاویر این قرارداد و لحظه امضا کردن دو طرف ثبت و منتشر شده است؟

مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران و روسای کمیسیون‌های مرتبط، نسخه‌ای از قرارداد را دارند، از جمله خانم نرجس سلیمانی، رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورا و طبق ادعای معاون حمل و نقل شهرداری نسخه‌ای هم به دست آقای تشکری هاشمی رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل رسیده است.

در خصوص بخش دوم سوال باید بگویم که محرمانگی یک قرارداد به این معنا نیست که همه در یک جای مخفی به دور از هرگونه وسایل ارتباط جمعی و رسانه‌ای دور هم جمع شده باشند، بلکه طبق توافق و خواسته طرفین قراداد برای مصون ماندن از تبعات تحریم‌هایی ظالمانه آمریکا، عدم افشای عمومی مفاد قرارداد بود، منظور از محرمانه‌گی در حقیقت پرهیز از انتشار عمومی در رسانه‌هاست. برخی گفتند اگر محرمانه بوده چرا در جلسه امضا قراداد عکس گرفتید! به نظر می‌رسد تصور این دوستان از قراداد محرمانه یک اقدام غیرمعمول و زیرمیزی و یواشکی است! خب این تصور غلط است. بخش‌های قابل توجهی از مذاکرات منتهی به قراداد از طرف ما فیلم‌برداری شده است.

از تمام مذاکرات تخصصی و کارگروه‌ها تصویر موجود است. خود قراداد هم که به مراجع ذیصلاح داخلی داده شده و بانک مرکزی، وزارت‌خانه‌های اقتصاد، صمت، نفت و امورخارجه هم در جریان این قراداد قرار گرفته‌اند.

اما این که تصویر لحظه امضا قراداد به چه صورت منتشر شده هم به دنبال آن هستیم. این امر از سوی ما و چینی‌ها صورت نگرفته است. اما اینکه فردی که مدعی خبرنگاری تحقیقی است چگونه اطلاعات جزئی قراداد و تصویر آن به صورت یکجا در اختیارش قرارگذاشته شده و او هم با هشتک انگلیسی طوری که برای رصدگران فعالیت‌های اقتصادی بین‌المللی ایران در وزارت خزانه‌داری آمریکا افشا شود، اسم کامل شرکت را پایین متن دیکته شده‌اش می‌نویسد، موضوعی که دستگاه‌های امنیتی به آن ورود کنند؟

*آیا این کار به قصد برهم زدن قرارداد بوده است؟

 من فعلا نمی‌توانم به صورت قطع نظر بدهم، اما چه هدف دیگری می‌توان از این کار او متصور شد؟ چرا باید یک خبرنگار برای معرفی متن فارسی خود به موتور‌های جستجو از هشتگ انگلیسی آن هم نام کامل شرکت دور زننده تحریم استفاده کند.

*این که گفته می‌شود، قرارداد با یک شرکت ساختمانی چینی بوده و حتی برای این موضوع ترک تشریفات شده است، صحت دارد؟

دوستان گویا نمی‌دانند که شرایط خرید در تحریم چه شرایطی دارد، ما حتماً موضوع را با نهاد‌های بالادستی و نظارتی هماهنگ کردیم و آن‌ها در بخش بخش این موضوع حضور داشتند.

اما همانطور هم که قبلاً اعلام کردیم آن شرکت چینی بخشی از یک هلدینگ بزرگ اقتصادی است که صرفاً تامین کننده مالی است، همانطور که تامین کننده مالی خط ۱، ۲ و ۳ متروی تهران یک شرکت نظامی چینی بوده است. شرکت‌های تولیدکننده از مشهورترین و بنام‌ترین شرکت‌های تولید وسایل حمل ونقل عمومی در جهان هستند.

این قرارداد با توجه به حواشی که برای آن پیش آمده آیا به سرانجام خواهد رسید؟

واقعاً ما به عنوان مجموعه تیم ایرانی متشکل از وزارت کشور، صمت، نفت، امورخارجه و نهاد‌های نظارتی و حقوقی امیدواریم که علی رغم تمام هجمه‌ها و طراحی‌های ضدامنیتی خدشه‌ای به قرارداد وارد نشود و طرف چینی تا پایان قرارداد بماند و شیرینی استفاده از اتوبوس‌های برقی و با کیفیت نو را مردم تهران به زودی بچشند.