قدر فرصت های مان را، تا دیر نشده بدانیم!

روزنامه «اعتماد»  در یادداشتی با عنوان «روحانی، مسیر دشواری پیش رو دارد» به قلم «محمدجواد حق شناس» نوشته است:

با نگاهی گذرا به سخنان حسن روحانی در مراسم اهدای جایزه کتاب سال یا سخنانی که در جمع مردم اصفهان در هفته گذشته ارایه کرد، به نظر می رسد که وی با مشکلات قابل توجهی برای پیشبرد اهداف دولت و تحقق وعده هایی که به مردم در انتخابات سال ٩٢ داده است، دست به گریبان است و همچنان به نظر می رسد که برای انجام وظایف و مسوولیت هایی که توسط قانون اساسی برای رییس جمهور شناسایی شده است مسیر آسانی را در پیش روی خود مشاهده نمی کند.

نویسنده افزوده است: گرچه روش اعتدالی مورد نظر رییس جمهور و نگاه توام با تدبیری که وی وعده آن را داد در عملکرد یک سال و نیم روحانی و دولت همراهش همچنان پررنگ می نماید، اما با اشراف و تبحری که در حوزه دیپلماسی دارد از یک سو و آشنایی با فن بیان و خطابه از سوی دیگر تلاش می کند که مشکلات سر راه خود را در قالب کنایات، استعاره یا دادن نشانه ها برای مخاطبان خاص و عام خود روشن کند. حتی در برخی سخنان مشاهده می شود که رفتارهای مخالفان سیاست های دولت یا ایراداتی که به عملکرد دولت وارد می کنند بعضا از منظر رییس جمهور نه تنها از انسجام لازم برخوردار نیستند، بلکه در برخی از زمینه ها نشان از افراط گرایی دارد که حتی در برهه هایی منافع ملی و چارچوب های قانونی اختیارات رییس جمهور و دولت را نیز به چالش کشیده اند. اظهارات و گلایه هایی از قبیل چرایی راه رفتن محمدجواد ظریف با همتای امریکایی اش که توسط رییس جمهور در لحنی توام با کنایه مورد اعتراض قرار می گیرد که ایراد گرفتن به کت و عینک و نحوه راه رفتن دردی را دوا نمی کند یا نگرانی شدیداللحنی که دیروز از صاحبان سوءظن ابراز کرده که ادامه این سیاست و نگاه، موجب حصر سرمایه های اصلی انقلاب و نظام شده و نهایتا به برکناری این سرمایه ها می انجامد را نیز می توان از این دست شمرد. با توجه به اینکه در روزهای مبارک دهه فجر هستیم و در آستانه روز باشکوه ٢٢ بهمن که به حق می توان آن را یکی از مهم ترین اتفاقات تاریخ معاصر ایران زمین برشمرد و می توان این روز را به عنوان روز وحدت ملی در دستور کار قرار داد، بجاست به نگرانی ها و دغدغه های رییس جمهور که با اکثریت آرای مردم برای قبول مسوولیت در شرایط سخت به ویژه پس از هشت سال عملکرد ناکارآمد دولت پیشین بر سر کار آمد، پایان داد. یادمان باشد که قدر فرصت های مان را، تا دیر نشده بدانیم. با همگرایی و تقدم منافع ملی بر منافع فردی و حزبی و جناحی می توان به این خواسته مهم پاسخی درخور داد.