حق شناس، انتقاد از قدم زدن وزیر امور خارجه را جزو بهانه گیری‌هایی می‌داند که با هیچ قاعده و منطقی در حوزه نقد همخوانی ندارد
آن روز که حسن روحانی با رای قاطع مردم سکان کشتی بحران زده اقتصاد را در دست گرفت تصور نمی‌کرد که دشواری‌های پیش رو، تنها چانه زنی پیچیده با حریف‌های قدرتمند جهانی باشد، او در زمان کوتاهی دریافت که جبهه بزرگ معارضین در داخل قرار دارند. جبهه ای که برای حفظ منافع بدست آمده از دوران تحریم از هیچ مخالفتی با دولت دریغ نمی کند. حمله‌های پی‌درپی و هجمه‌های تقریباً همیشگی به اردوی دولت اکنون افکار عمومی را به این باور رسانده است که کارشکنی داخلی کم از فشارهای خارجی ندارد.روحانی تأکید کرده است، مخالف انتقاد نیست اما تخریب ، توهین و کارشکنی در برابر منافه ملی را انتقاد نمی داند. کارشناسان نیز اجماع دارند که دود مواضع تخریبی تندروها به چشم منافع ملی می رود و در خوش بینانه ترین حالت، مانند گل به خودی یا کف زدن برای حریف در مسابقه ای سرنوشت ساز است. همین فشارهای بی‌وقفه آنهاست که روحانی را بر آن داشت که بگوید تندروها به چیزی کمتر از گرفتن تمامیت قدرت سیاسی راضی نیستند. گستردگی حملات به برنامه های اقتصادی و سیاسی دولت باعث شد رئیس دولت اعتدال زنگ هشدار نسبت به توطئه های مخالفان را به صدا در آورد.
مجلسی: انتخاب ریاست جمهوری یک رفراندوم هسته‌ای بود
فریدون مجلسی، مترجم و فعال رسانه‌ای با اشاره به دشواری‌هایی که دولت یازدهم به دلیل ارجاع پرونده هسته‌ای به شورای امنیت با آن روبه رو است که وابستگی به چین، هند و روسیه یکی از نتایج آن است، معتقد است: با توجه به آنچه در جریان مناظره‌های انتخاباتی گذشت، انتخابات سال 92 تنها یک انتخابات ریاست جمهوری نبود، بلکه یک رفراندوم برای حل مسأله هسته‌ای بود و مردم نیز کلید اختیار تام خود برای حل این مسأله را به دولت دکتر روحانی دادند. مخالفان دولت هم در انتخابات 8 تا 9 درصد رأی داشتند که البته محترم است، اما نباید صدای این اقلیت صدای یک اکثریت 90 درصدی باشد و این صدا با وزن انتخاباتی آنان هماهنگی ندارد. مجلسی در ادامه مشکل جریان سیاسی تندرو در حمله به تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای را فهرست 170 نفره‌ای می‌داند که از سوی آقای رحیمی مطرح شده و اضافه می‌کند: درست در زمانی احکام مفاسد اقتصادی مطرح می‌شود و سر و صدای برخی بلند می‌شود که چرا ظریف در جریان مذاکرات قدم زد. درحالی که وظیفه یک دیپلمات قدم زدن است و اگر کسی با قامت افراشته و دست در جیب با طرف مذاکراتی خود قدم می‌زند، این بهترین منظره برای مذاکرات و نشان دادن قدرت و اشراف یک دیپلمات است. به باور مجلسی، اما تندروها به جای پاسخگویی برای مشکلات ناشی از 8سال مدیریت آنان، با رفتارهای خود نه تنها از اعتبار تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای می‌کاهند، بلکه کشور را نیز بی‌اعتبار می‌کنند.
حق شناس: مخالفان دغدغه منافع ملی ندارند
از محمدجواد حق‌شناس، فعال سیاسی اصلاح‌طلب پرسیدیم که آیا می‌توان میان هجمه‌های مخالفان و دفاع از منافع ملی تناسبی دید که وی پاسخ داد: کسانی که امروز تهاجم به دولت و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای را در دستور کار خود قرار داده‌اند، دغدغه منافع ملی ندارند. زیرا آنچه دولت برخاسته از رأی مردم در سال 92 تحویل گرفته است، ناشی از نتیجه و عملکرد دولتی است که با حمایت‌های بی‌قید و شرط منتقدان فعالیت می‌کرده است. وی تخریب‌ها و هجمه‌ها را حرکتی برای فرار به جلو یا پاک کردن صورت مسأله و تلاش برای انحراف اذهان از مشکلات یا مفاسدی که روز به روز عیان می داند.
حق شناس، انتقاد از قدم زدن وزیر امور خارجه را جزو بهانه گیری‌هایی می‌داند که با هیچ قاعده و منطقی در حوزه نقد همخوانی ندارد و اضافه می‌کند: تندروها به جای اینکه جبران مافات کنند و به خاطر نقشی که در تخریب منافع ملی و روند مذاکرات هسته‌ای داشتند، به دولت یازدهم کمک کنند یا صدای یکپارچه و مقتدرانه‌ای از داخل به خارج منعکس کنند، خود آسیب‌های جدی به روند مذاکرات وارد می‌کنند. البته شاید بخشی از جریان رادیکال منافعی در ادامه وضعیت اضطراری کشور داشته باشد، گرچه امیدواریم این گونه نباشد، اما این بسیار بد است که به جای کمک به حرکت کشور در مسیر درست یا پایان تحریم‌های ظالمانه، گروهی این طور احساس کنند که تحریم‌ها شاید منافع آنها را تأمین کند و لذا از همراهی دولت برخاسته از رأی مردم خودداری می‌کنند.
محبیان: رفتار منتقدان با رویکرد کلی نظام همخوان نیست
رئیس حزب نواندیشان ایران اسلامی تأکید می‌کند هنگامی که نمایندگان ما در حوزه مذاکرات هسته‌ای با حمایت رهبر معظم انقلاب در حال تلاش بوده و حمایت ملی از آنها می‌تواند امکان چانه زنی را بالا ببرد، حمله به نیروهای خودی و از بین بردن اعتماد به نفس آنان منجر به آن می‌شود که دشمن از موضع اعتماد به نفس بالاتری با آنان برخورد کند.
امیر محبیان در تبیین این گزاره، سخنان رهبر معظم انقلاب را شاهد آورده و بیان می‌کند: سخنان رهبری دال بر اینکه مذاکره‌کنندگان در کل مورد حمایت ایشان هستند، مبتنی بر این نگاه هوشمندانه است که نیروهای عامل در منطقه مذاکراتی با اعتماد به نفس بیشتری عمل کنند. محبیان در نقد رفتار مخالفان از یک مثال جنگی استفاده کرده و می‌گوید: تصور کنید که این نبرد دیپلماتیک مشابه یک نبرد زمینی باشد و نیروهای عملیاتی ما در خط تماس با دشمن در حال اقدام هستند که ناگهان ببینند آتش توپخانه خودی به جای دشمن، به سمت آنان نشانه رفته و عملاً آنان از دو طرف زیر فشار قرار گیرند.
این فعال رسانه‌ای با بیان اینکه هیچ عقلی چنین روشی را توصیه نمی‌کند، ادامه می‌دهد: طبیعی است که انتقاداتی از سوی منتقدان وجود داشته باشد اما در زمانی که دشمن نظاره گر است، نباید اجازه داد آنان از این فرصت برای سودبردن برای خود و ضربه زدن به منافع ملی ایران بهره بگیرند. این انتقادات ارتباطی به بحث آقای رحیمی ندارد، زیرا انتقادات پیش از این هم وجود داشت و گروهی بر آنند که شکست تیم مذاکره‌کننده موفقیت آنان تلقی شده و موفقیت تیم مذاکره‌کننده شکست آنان تلقی شود.
زیبا کلام: سؤالی که دولت باید مطرح کند
صادق زیباکلام، استاد دانشگاه تهران معتقد است هرچقدر آقای ظریف و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای به تفاهم نزدیک‌تر شوند، باید در انتظار حملات و فشارهای بیشتر تندروها باشند. وی خط مشی تندروها در قبال مذاکرات را این طور بیان می‌کند: اگر تندروها احساس کنند مذاکرات دارد به شکست می‌انجامد، در این صورت به امریکا حمله می‌کنند. اما اگر احساس کنند که مذاکرات دارد به نتایجی می‌رسد، حملاتشان نه تنها به تیم مذاکره کننده، بلکه به شخص ظریف بیشتر و بیشتر می‌شود.
زیباکلام در پاسخ به اینکه راه حل را چه می‌داند، تأکید می‌کند: باید از تندروها این پرسش را مطرح کنند که سیاست‌های هسته‌ای شما در 8 سال دولت‌های نهم و دهم چه دستاوردی داشته است؟
این استاد دانشگاه رابطه محکومیت رحیمی و هجمه‌های اخیر را نیز این طور تبیین می‌کند: سؤال مهم نیست که رحیمی این پول‌ها را برداشته است، بلکه مهم این است که این پول‌ها را کجا خرج کرده است. برای طرح همین پرسش هاست که تندروها به هر تلاشی متوسل می‌شوند تا توجه‌ها را از محکومیت آقای رحیمی دور کنند و به همین دلیل به آقای ظریف حمله می‌کنند.
ترقی: کلیات مذاکرات مورد تأیید رهبری است
یک فعال سیاسی اصولگرا نیز گرچه معتقداست که در مذاکرات هسته‌ای رهبر معظم انقلاب چارچوب‌ها را مشخص کردند، اما اظهار می‌کند: طبیعی است که در روند مذاکرات ممکن است اشتباهاتی رخ دهد یا جوانب برخی موضوع‌ها رعایت نشود که با تذکر و پذیرش این تذکر از سوی مسئولان می‌تواند جبران شود.
حمیدرضا ترقی اضافه می‌کند: بحث منتقدان تضعیف دولت یا جلوگیری از حل مشکلات اقتصادی نیست، بلکه نگرانی آنان از خدشه واردشدن به عزت و اقتدار کشور است. ترقی معتقد نیست که این انتقادها موجب تضعیف دولت می‌شود و تأکید می‌کند: درست است که تیم مذاکره‌کننده فرزندان انقلاب هستند، اما چارچوبی که رهبری تعیین کردند و اعضای تیم مذاکره کننده خود را ملزم به رعایت آنها می‌دانند، از سوی نمایندگان، جریان‌ها و مردم رصد شده و مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
منبع: ایران
ارسال نظر
