اجاره منزل در قم هم بالا رفت / اجاره بها از دو میلیون تا ۲۰ میلیون تومان در ماه

ایسنا: شاید در دهه‌های گذشته که افراد با مبلغی معقول می‌توانستند خانه مورد پسند شان را اجاره کنند و سرمایه خود را در بازار به کار بگیرند، عبارت «اجاره ‌نشینی و خوش ‌نشینی» درست و منطقی بود؛ اما در سال‌های اخیر با افزایش تصاعدی هزینه اجاره‌ بهای خانه، این جمله بیشتر به شوخی دردآور تبدیل شده است؛ زیرا سالانه اجاره مسکن نیز مانند سایر قیمت‌ها با افزایش تورم تصاعدی بالا می‌رود و با کاهش تورم نیز هم چنان بالا می ‌رود.

نزدیک شدن به آغاز فصل گرما و تمام شدن مدرسه‌ها برای بسیار از مردم یادآور میوه‌های رنگارنگ و تعطیلات و استراحت است اما برای بسیار دیگر نیز نزدیک شدن به فصل گرما، نزدیک شدن به یک کابوس است؛ زیرا موعد خانه‌های اجاره‌ای سر می‌رسد و بسیار از خانواده‌ها باید به دنبال خانه‌ای جدید بروند.

شاید در دهه‌های گذشته که افراد با مبلغی معقول می‌توانستند خانه مورد پسند شان را اجاره کنند و سرمایه خود را در بازار به کار بگیرند، عبارت «اجاره ‌نشینی و خوش ‌نشینی» درست و منطقی بود؛ اما در سال‌های اخیر با افزایش تصاعدی هزینه اجاره‌ بهای خانه، این جمله بیشتر به شوخی دردآور تبدیل شده است؛ زیرا سالانه اجاره مسکن نیز مانند سایر قیمت‌ها با افزایش تورم تصاعدی بالا می‌ رود و با کاهش تورم نیز هم چنان بالا می ‌رود.

افزایش قیمتی که باعث می‌شود علاوه بر اینکه مستاجران هر سال متراژ خانه شان آب برود و منطقه به منطقه پایین تر بیایند، بخش زیادی از درآمد شان نیز صرف این امر شود و هر سال نیز سهمش بیشتر و بیشتر می شود و سفره مردم را کوچک‌تر می‌کند تا جایی که امسال برای اجاره ارزان ترین خانه بیش از یک سوم حقوق مصوب ۱۴۰۱ را به خود اختصاص داده است.

داوود اسماعیلی، کارشناس املاک قم، در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: تعیین اجاره‌ بها بستگی به قرض‌الحسنه ابتدایی (مبلغ رهن) دارد و اجاره‌ بهای ملکی با ۱۰۰ میلیون تومان رهن با اجاره‌ بها ملکی با ۲۰ میلیون رهن متفاوت است.

وی ادامه داد: به ‌صورت میانگین اجاره ‌بها کمتر از دو میلیون تومان با رهن ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان وجود ندارد و این قیمت برای مناطق دو، شش و ۴۵ متری مدرس است.

وی بابیان اینکه قیمت اجاره‌ بها در منطقه پردیسان کمی از منطقه دو و شش بالاتر است و حدود دو میلیون ۵۰۰ تومان است، اظهار کرد: قیمت اجاره ‌بها در منطقه یک (بلوار ۱۵ خرداد) حدود سه تا چهار میلیون تومان است.

اسماعیلی بیان کرد: در مناطقی مثل سالاریه، زنبیل آباد، شهرک قدس قیمت حداقل اجاره ملک حدود ۱۰ میلیون تومان اجاره با رهن پیش ۴۰ تا ۵۰ میلیون تومان است.

وی اظهار کرد: خانه‌های لوکس قیمت‌های متفاوت‌تری دارند و اجاره‌هایی حدود ۲۰۰ میلیون تومان رهن با ماهی ۲۰ میلیون اجاره و بیشتر هم وجود دارند.

این کارشناس املاک عنوان کرد: برای تعیین میزان اجاره ‌بهای ملک عوامل متعددی مانند، منطقه، کوچه، مصالح به کار رفته در ساختمان، نقشه خانه، شیرآلات و... نقش دارند.

وی تصریح کرد: برای مثال خانه‌ای در یک کوچه ۲۰۰ میلیون تومان رهن با اجاره ‌بها ماهانه ۱۰ میلیون تومان است اما در همان کوچه خانه‌ای وجود دارد که با ۲۰۰ میلیون تومان رهن و ماهی ۲۰ میلیون تومان اجاره هم حاضر به معامله نیستند.

اسماعیلی در رابطه با میزان افزایش رهن و اجاره در سال جاری بیان کرد: به دلیل اینکه فصل اجاره نرسیده است هنوز اجاره بها تغییری نکرده است و حدود یک ماه و نیم دیگر میزان افزایش مشخص می‌شود.

میزان اجاره بها فقط یکی از مشکلاتی است اجاره نشینان با آن مواجه هستند؛ زیرا اگر خانواده‌ای فرزند کوچک داشته باشند و یا تعداد اعضای خانواده شان بیشتر از سه نفر باشد مشکلی دیگر به مشکلات شان اضافه می‌شود؛ زیرا بسیاری از صاحب خانه ها تمایلی به اجاره خانه شان به خانواده های پر جمعیت ندارد و در صورت اجاره دادن نیز به همین بهانه مبلغ را باز بالا می برند.

در این آشفته بازار عرضه و تقاضای مسکن که سر و ته آن هنوز مشخص نیست بیشترین بار تامین محل سکونت اولیه بر دوش جوانانی است که شنیدن ارقام و اعداد اجاره بها در نقاط مرکزی و حتی حاشیه ای آنها را از زندگی کردن هم پشیمان می کند.

روزگاری در شهر قم مردم و به خصوص جوانان برای تامین مسکن سالهای نخست ازدواج به سراغ مناطق جنوب شهر(عرفی) قم می رفتند ولی امروز همان مناطق نیز همسان سازی جالبی با مناطق دیگر داشته اند و دیگر اجاره کردن یک منزل مسکونی برای هر جوان به یک دغدغه مهم مبدل شده است.

حتی مناطق سهل الوصولی چون پردیسان نیز که تا ۵ سال پیش یعنی پیش از خیرش بزرگ قیمتی در سال ۹۷ محلی نامناسب برای زندگی از سوی اکثر مردم قم تلفی می شد و کمتر جوانی حاضر بود برای زندگی به پردیسان برود نیز با همسان سازی عجیب غریب قیمت های نجومی پیدا کرده است و دیگر تفاوتی با شهر ندارد و جوانانی که روزگاری این شهرک را برای زندگی پسند نمی کردند حالا در آرزوی رسیدن به جایی هستند که روزگاری زندگی در آنجا را نوعی تبعید از شهر می دانستند.

مشکل بزرگ تر آن است که متاسفانه بسیاری از صاحبخانه ها اجاره بهای خود را به شکل کاملا سلیقه ای بالا می برند و یک مرتبه با افزایش بهای میلیونی راه را برای هرگونه فضای تنفسی مستاجر می بندند. متاسفانه این گونه گمان می رود که اگر بهای هر کالایی زیاد می شود صاحب خانه ها هم باید این بلا را بر سر مستاجران خود بیاورند.

این مشکلات تنها یک رویه ماجرا است ولی آنچه مهم است تلاش مسئولان برای حل این مشکل است زیرا می توان با ایجاد یک ضابطه و پایه گذاری ضمانت های اجرای خاص کمی از این شیب تند ارتقای قیمت ها جلوگیری کرد. به هر صورت ادامه زندگی برای مردمی که از روی ناچاری در خانه های اجاره ای زندگی می کنند روز به روز سخت تر می شود و اگر ضرایب تند افزایش قیمت سایر اقلام مصرفی و خوراکی و... را نیز به این هزینه اضافه کنیم متوجه می شویم که حد آستانه تحمل جامعه به حد قرمز رسیده است و باید فکری عاجل برای این مشکلات کرد.