پوران درخشنده با ابراز امیدواری برای سرعت‌بخشی به واکسیناسیون مردم می‌گوید: عجیب است که بجز بلای کرونا شاهد ماجراهایی در این کشور هستیم که سبب می‌شود هر روز دلهره شنیدن یک خبر تلخ دیگر را داشته باشیم درحالی که این جامعه از هم پاشیده برای رهایی از غم سراسری خود به امید و خون تازه احتیاج دارد.پوران درخشنده که در تدارک نوشتن یک رمان است در گفت وگویی با ایسنا درباره دل‌مشغولی‌ها و دغدغه‌های این روزهای خود گفت: برای فیلمنامه «هیس! پسرها فریاد نمی‌زنند» پروانه ساخت گرفته‌ام و دوست دارم زودتر آن را بسازم اما در شرایط فعلی و با وجود کرونا ممکن نیست، چون ریسک زیادی دارد به همین دلیل منتظرم واکسیناسیون هنرمندان هر چه سریعتر انجام شود و امیدوارم بدون در نظر گرفتن رده بندی سنی این کار برای هنرمندان دنبال شود تا شرایط ساخت فیلم‌ها نیز فراهم شود.
او ادامه داد: البته هنوز بازیگران فیلم را انتخاب نکرده‌ام چون این روزها آنقدر همه چیز ترسناک و غم‌انگیز است که آدم نمی‌داند چه کند. دوست دارم هر چه زودتر این فیلم را بسازم تا کارهای دیگرم را هم انجام دهم چرا که خیلی از کارها عقب افتاده‌ایم. من در این مدت برای ساخت سریال شبکه نمایش خانگی هم پیشنهاد داشتم اما واقعا نمی‌خواهم در چنین شرایطی ریسک کنم.
وی در پاسخ به اینکه آیا اصلا تمایل به ساخت اثری در شبکه نمایش خانگی دارد؟ گفت: اگر کاری مطابق سلیقه من باشد دوست دارم کار کنم. طرحی هم داشتم ولی شرایط الان برای کار مهیا نیست. فعلا مشغول کار روی رمانی هستم که می‌خواهم بنویسم. مدتها بود که دوست داشتم بنویسم ولی نمی‌شد. به نظرم کار بسیار سختی است اما وقتی ناگهان وارد مسیر می‌شوی و اتفاق می‌افتد، دیگر همه چیز به سرعت پیش می‌رود.
کارگردان فیلم‌های «پرنده کوچک خوشبختی» و «شمعی در باد» درباره پیش‌بینی‌اش از وضعیت سینما با حضور مدیران جدید در وزارت ارشاد هم گفت: به هر حال ما همیشه امیدوار هستیم، چون می‌خواهیم فیلم بسازیم، می‌خواهیم کنار مردم باشیم و دوست داریم با آنچه در سینما می‌سازیم به دغدغه‌های جامعه پاسخ دهیم. در حوزه سینما همه دوست داریم کار کنیم و امیدوارم مسئولان وزارت ارشاد همه تمام خود را بگذارند تا این چرخی که الان به روغن کاری نیاز دارد راه بیفتد. لازم است شور و اشتیاق در فیلمسازان ایجاد شود تا انگیزه پیدا کنند. البته الان خودِ جامعه بسیار ناامید است و در میان بسیاری از مردم امید وجود ندارد. انگار همه در انتظار یک حادثه هستند و این اتفاق‌های اخیر از همه طرف و نیز از کشورهای همسایه روی مردم ما تاثیر گذاشته است.
وی اضافه کرد: واقعیت این است که الان مردم یک روحیه آسیب‌دیده دارند و تازه بخش زیادی از آسیب های ناشی از کرونا در آینده خود را نشان می‌دهد، آن وقتی است که می‌فهمیم چه اتفاقی در روان انسان‌ها رخ داده است. همه این تنهایی‌ها، در غربت ماندن‌ها و در تنهایی عزیز از دست دادن‌ها و عزاداری کردن‌ها اثراتی دارد که چون برون‌ریزی نشده آرامشی را به دنبال نداشته و وقتی همه چیز درون انسان ریخته شده شرایط سختی پیش خواهد آمد. این‌ها دردناک است و التیام این آسیب‌ها پس از کرونا کار بسیار سختی است.
کارگردان فیلم «هیس دخترها فریاد نمی زنند!» ادامه داد: در حوزه سینما بسیاری از همکارانم این شرایط را می‌بینند، رصد می‌کنند و متاثر از این دوران هستند چون ما نیز با این مردم زندگی می‌کنیم و اطراف ما پر از رنج و درد و غم و مشکلات اقتصادی است و تمام این‌ها حتما در آثار آینده سینما بازتاب خواهد داشت. با این وجود فکر می کنم جامعه به یک خون تازه و امید نیاز دارد و دولت جدید باید تزریق امید را در دستور کار خود قرار دهد چون جامعه به معنای واقعی از هم پاشیده است. در این راستا همه باید کمک کنیم چون شک نکنید که برون‌ریزی‌های وحشتناک در دوران پس از کرونا خواهیم داشت بویژه آنکه برای بچه‌ها در این دوران اتفاق‌های عجیبی رخ داده و آن‌ها جلوی چشم خود عزیزان‌شان را از دست داده‌اند یا والدین‌شان به بیمارستان رفته و دیگر برنگشته‌اند و حتی نتوانستند آن‌ها را دوباره ببینند، به همین دلیل به نظرم باید به این آسیب‌ها از الان فکر کنیم و روانشناسان و جامعه‌شناسان مشغول کار شوند.
درخشنده با اشاره به اینکه بجز مشکلات و آسیب‌های کرونا حوادثی مانند کشته شدن دختری توسط خانواده در روزهای گذشته سبب می‌شود که به هر طرف سر برمی‌گردانیم با خبرهای تلخ مواجه شویم، افزود: کرونا اتفاقی است که فقط مختص ایران نبوده ولی این حادثه‌ها را که می‌بینیم متوجه می‌شویم چقدر کار فرهنگی انجام نداده‌ایم! بلای کرونا بر سر همه دنیا نازل شده ولی ما اینجا ماجراهای دیگری هم داریم که سبب شده انسان، تنها و مات و متحیر بماند و هر روز صبح که بیدار می‌شود دلواپس این باشد که چه خبر تلخ دیگری را قرار است بشنود. در این شرایط برای تزریق امید، سینما قطعاً می‌تواند نقش داشته باشد ولی سینماگران هم باید امید داشته باشند، باید قامت افتاده‌ی همه دوباره افراشته شود و همه به سمت ساختن حرکت کنند، در عین حال باید آموزش و برنامه ریزی و بودجه مناسب برای این کارها تدارک دیده شود و من امیدوارم همه مردم هرچه سریعتر واکسینه شوند تا از این دلهره‌ها و از دست رفتن‌ها و این غم بزرگ و سراسری نجات پیدا کنیم.
ارسال نظر
