دانشجویان کشور هوشیار باشند!

روزنامه «اعتماد» در یادداشتی نوشته است: اتفاقاتی که امسال و در پی بزرگداشت واقعه ١٦ آذر رخ داد هشداری است به دانشجویان کشور و نیروهای اصلاح طلب که بیش از این باید هوشیار باشند تا در دام نیروهای افراطی و تندرو نیفتند.

قضیه ابتدا از دانشگاه امیرکبیر یا پلی تکنیک تهران آغار شد. در آنجا اعلام شد که مدیریت دانشگاه مانع از حضور یکی از این عناصر برای سخنرانی شده است. ولی واقعیت را رییس دانشگاه بیان کرد که حکایت از چیز دیگری داشت. گروهی از تندروها بدون کسب اجازه از دانشگاه برای این شخص و یکی دیگر از اصولگرایان برنامه سخنرانی تنظیم می کنند. وقتی که مدیریت دانشگاه برای اطلاع از موضوع با شخص اخیر تماس می گیرد، وی از کل ماجرا ابراز بی اطلاعی کرده و اعلام می کند که در جلسه شرکت نخواهد کرد.

به عبارت دیگر نه از دانشگاه اجازه گرفته بودند و نه حتی با یکی از سخنرانان دعوت شده هماهنگی کرده بودند. طبیعی است که دانشگاه مانع از برگزاری چنین برنامه یی می شود. از اینجا به بعد توپخانه افراطیون روشن می شود که دولت مانع از حضور مخالفانش در دانشگاه و سخنرانی آنان شده است و جالب اینکه طرفدار افراطیون علمدار دموکراسی و مدعی می شوند که می خواسته اند اسنادی را افشاگری کنند و به همین دلیل مانع حضور آنان شده اند. در حالی که آنان برای افشاگری نیازی به حضور در دانشگاه ندارند در روزنامه و سایت های خودشان هرچه می خواهند می نویسند. اگر این اسناد واقعی است که افشای آنها از طریق روزنامه هایشان کمک به تیراژ آن می کند تا بلکه چند صد تا بیشتر از ارقام ناچیز کنونی شود و کسی هم نخواهد توانست از آنها شکایت کند، بنابراین چه چیزی برای افشاگری در دانشگاه وجود دارد که در رسانه هایشان نتوانند انجام دهند؟ آن هم رسانه هایی که کاری جز ایراد اتهامات ناروا ندارند. ادعاهای آنان جدی گرفته نشد، حتی از سوی دوستان شان. تا اینکه یک هفته پس از ١٦ آذر قضای سخنرانی انجام نشده این روز را ادا کردند و در دانشگاه تهران حاضر شدند.

این بار معلوم شد که هدفی جز ایجاد تنش با دانشجویان و عصبانی کردن آنان در میان نیست. لحن سخنران آنان و مواجهه مستقیم با دانشجویان و به واکنش کشاندن دانشجویان، همگی در قالب یک طرح و برنامه سیاسی قابل درک است. مساله و طرح آنان چیست؟ یک سال تا انتخابات مجلس باقی مانده و فضای سیاسی ایران پس از ٢٤ خرداد سال ١٣٩٢، وارد مرحله جدیدی از آرامش و عقلانیت شده است. همه نیروهای سیاسی چه اصلاح طلب و چه اصولگرا خواهان تداوم این عقلانیت و آرامش هستند تا با همین فرمان وارد عرصه انتخابات مجلس شوند.در این میان یک گروه از افراطیون و تندروهای داخلی که خود را شکست خورده این وضعیت می دانند و یک گروه نیز از براندازان خارج نشین هستند که خواهان بازگشت وضع به گذشته هستند و هر دو طرف از دو سوی طیف ولی با یک هدف مشترک بر کوره نفرت و خشونت می دمند. دانشگاه یکی از محوری ترین مکان هایی است که هدف این تنش قرار گرفته است. نحوه مواجهه با وزرای پیشنهادی رییس جمهور برای وزارت علوم، گونه یی از این حساسیت را نشان می دهد، ولی پس از معرفی آقای دکتر فرهادی و رای آوردن ایشان، با وضعیت جدیدی مواجه شده ایم. آنان که رای آوری آقای دکتر فرهادی را به مثابه به خاک مالیدن پوزه فتنه می دانستند، متوجه شدند که برخلاف تصور آنان، آرامش معقول دانشگاه ها و تبدیل تنش های سیاسی به گفت وگو و تفاهم، بدترین وضعیت برای آنان است.

لذا درصدد تحریک دانشجویان و ایجاد درگیری هستند، ولی آقای دکتر فرهادی و همکاران شان نشان دادند که مدیریت منطقی در دانشگاه ها تا چه حد می تواند مانع از تحقق چنین هدف شومی شود. در این میان باید توجه دانشجویان را نیز به این نکته جلب کرد که اگر شما به جلسات سخنرانی تندروها نروید، آنان نمی توانند حتی با آوردن افراد اتوبوسی، سالن های سخنرانی خود را پر کنند، لذا از حضور در جلسات تندروها خودداری کنید زیرا این حضور چون با واکنش دانشجویان همراه می شود، ممکن است به ایجاد تنش منجر شود. این نقدی بود که از سوی حاج حسن آقای خمینی نیز طرح شد. اگر مخالف نظرات کسی هستید و تحمل شنیدن سخنان ولو نسنجیده او را ندارید، پس بهتر است که در آن شرکت نکنید، بگذارید هرچه می خواهند بگویند و به قول معروف خود گویند و خود خندند، ولی شما وارد معرکه و میدانی که آنان برای تان تدارک دیده اند نشوید و اجازه ندهید آرامش معقول دانشگاه از میان برود.