نگرانی کیهان از بروز اختلاف میان اصولگرایان در دولت آینده: مثل اهالی تنگه احد طمع نکنیم / مهندسی بودن انتخابات، مهمل پریشان گوهاست / هند، همسر ابوسفیان، سلبریتی آن زمان بود

چند آیه قبل و بعد از این کریمه در مورد جنگ بدر و احد است. همه سال های حیات پیامبر مکرم اسلام مهم است ولی روزگاری که ایشان در مدینه بودند مهم تر. چرا که تشکیل حکومت و تنیدگی سیاست و دیانت در اسلام، هنوز هم مورد تشکیک افراد نادان به تاریخ و مبانی اسلام است. از میان سال های حضور پیامبر اسلام در مدینه نیز به نظر سال سوم و جنگ احد نیز بسیار مهم است. حضور گسترده و یک سومی منافقان در سپاه اسلام، تقابل حضرت محمد صلی الله علیه وآله و ابوسفیان به عنوان سران توحید و کفر در مقابل هم، پیروزی اولیه مسلمانان پس از حمله اول، سرپیچی مسلمانان از دستور و ترک تنگه احد به طمع غنیمت، شکست مسلمانان در مرحله دوم جنگ، دستور مهم پیامبر برای جمع شدن رزمندگان و زخمی های احد برای تعقیب مشرکان و ممنوعیت حضور منافقان و مردان مانده در مدینه برای حضور در عملیات تعقیب، و پیروزی نهایی مسلمین در تاراندن کفار و خنثی نمودن توطئه منافقان و یهودیان مدینه از جمله نکات بسیار مهم احد است که این مختصر به یکی دو مورد آن که برای نخبگان حیاتی است می پردازد.

پس از آنکه مسلمانان برای جنگ احد عازم شدند، حدود یک سوم از لشکریان که منافق بودند به بهانه ای ترک اردو و به نوعی تحریم جهاد کرده و روحیه سپاه را نشانه رفتند. در مقابل، لشکر کفر به فرماندهی ابوسفیان و همسرش هند که هم از فرماندهان بود و هم به خاطر معروفه بودن، فردی تاثیرگذار و به نوعی سلبریتی آن زمان بود و برای جنگ روانی و با شعار انتقام همراه شده بود، صف آرایی کرده بودند. توقع این است که پس از پالایش سپاه اسلام از منافقان، استوارترین مومنین در کنار پیامبر مانده باشند ولی این گونه نبود. پیامبر اسلام، عده ای تیرانداز را در دهانه و تنگه احد به ماموریت گمارد و به آنها دستور داد که «هرگز» موقعیت خود را ترک نکنند. پس از آنکه حضرت علی علیه السلام، اولین جنگجوی مشرکان را کشت، مسلمانان به هیجان آمدند و با حمله به لشکریان ابوسفیان آنها را تاراندند. بسیاری از مبارزان تنگه احد به خیال پیروزی و به طمع غنیمت، دستور پیامبر را نادیده گرفته و موقعیت خود را به جای تثبیت، ترک کردند.

خالد که او نیز از فرماندهان کافران بود، بقایای لشکر را جمع کرد و با دور زدن تنگه از پشت به مسلمانان حمله کرد و مسلمانان به خاطر طمعکاری برخی، شکست خوردند و... و تاریخ سرافکنده است که چنین بی پروا می گوید ولی وقتی درد همان درد است چاره چیست؟ باید گفت. مسلمانان به دامنه احد عقب نشینی کردند و نتیجه تمرد و طمع را به نظاره نشستند. دندان پیامبر شکسته و صورتش شکافته بود. پیکر حمزه را می دیدند که با خنجر کفر تکه تکه می شود و جگرش زیر دندان هندی که به فاحشگی شهره بود جویده می شد. مثل جگر مسلمانان پشیمان که با دیدن این صحنه ها پاره پاره می شد. داغ، سخت است و جانکاه. چیزی شبیه آنچه که زینب کبری سلام الله علیها در کربلا دید و نیز مردم ما با دیدن یک تصویر از دست قلم شده حاج قاسم کمی از آن را چشیدند که آن تشییع بی نظیر را به راه انداختند ولی امان از دل زینب تنها. و خنده های ابوسفیان و هند و شمر و خولی و ترامپ. چه شکنجه و شرمندگی برای متمردین تنگه از این بالاتر که پیامبر اسلام را غرق در خون و خسته و مضطرب برای حمزه می دیدند؟ پیروزی هدر رفته به کنار، با شهادت حمزه و هفتاد مسلمان چه کنند؟ دیگر چگونه می توان به صورت خورشیدواره رسول خدا نگاه کرد؟ عجیب نیست وقتی که بعدها قاتل حمزه مسلمان شد و توبه کرد، پیامبر توبه اش را پذیرفت ولی گفت فقط به جایی برو که نبینمت. خاطره إربا إربا شدن پاک شدنی نیست.

انقلاب اسلامی مظلوم ما پس از سال ها دوباره به اهالی انقلاب رسید و مردم از میان هزاران دوز و دروغ و دغل، و توجیه و تبانی و تهمت، و همداستانی کفر و نفاق و انحراف و لیبرال ها، شعارهای اصیل انقلاب و صداقت انقلابی و اخلاق اسلامی را برگزیدند. گرمای طاقت سوز و قطعی برق امروز، تاوان تکرار اعتماد به کسانی است که می گفتند با روحانی به جهنم می رویم ولی با فلانی به بهشت نمی رویم. و نیز آن کلام زشتی که فرق نروژ و سوئد را نمی داند و می گفت ایران، نیازی به انرژی هسته ای ندارد. و او در جنایت دروغگوها و آزار مردم شریک است. وضع امروز نتیجه اعتماد به کسانی است که عوام فریبانه، دغدغه مردم را به جای معاش و معاد، ورود زنان به ورزشگاه و پخش ربنا و کنسرت و رفع حصر و حضور زنان در استادیوم و مذاکره با کدخدا و... معرفی کردند و اکنون وقیحانه از دولت دکتر رئیسی حل مشکلات معیشتی و اقتصادی و ایجاد اشتغال و ازدواج و مبارزه با رانت و فساد و کاهش قیمت ارز و طلا و خودرو می خواهند. خودشان هم چرخ سانتریفیوژ را شکستند و هم چرخ زندگی مردم را. مسکن پرمهر مردم را مزخرف دانستند و آلونک شان را به سخره گرفتند. شعارهای پریشان دادند و سبکسرانه رفتار کردند و ما نتیجه واقعی تدبیرشان را نجیبانه تحمل می کنیم.

همه می دانند که مهندسی بودن انتخابات، مهمل پریشان گوهاست چراکه نظام و مردم انقلابی، اگرچه حرفشان شنیده نشد ولی همین دولت یازده و دوازده که مسبب اصلی وضعیت امروز است را به عنوان منتخب مردم پذیرفتند و تحمل کردند. وضعیت کنونی افغانستان و استیصال حاکمان غربزده و وابسته آن، اوج و غایت ارمغانی است که لیبرال ها برای ایران می خواستند. در باغ سبز کدخدا که با لفاظی و حرافی می گفتند، همین سرزمین خسته و تفتیده و خشکیده و خونین افغان هاست. واقعیتی گویاتر از این به عنوان نتیجه تخیلات کدخداباوران متصور نیست. تفکری که معتقد بود آمریکا با فشار دادن یک دکمه ما را داغان می کند همان تفکری است که غنی و عبدالله را تحقیرشده به آمریکا برد و تسلیم شده برگرداند. غافل از اینکه همان کدخدا از فرط فرتوتی نمی تواند تنبان خود را بالا بکشد و بعد از دو هفته برای نجات زیرآوار مانده ها راهی به جز دفن آنها نیافت. مثل تدبیر غربگرایان برای کنترل بازار مرغ و نهاده با دفن کردن جوجه ها!

حقیقت واقعیت یافته این است که دولت تدبیر و امید، زمین سوخته ای را تحویل دولت جدید می دهد که برای رساندن به حال اولش، پس از برنامه ریزی دقیق، نیاز به همت مضاعف و کار زیاد و تلاش فراوان همه مردم و به ویژه عناصر انقلابی و مدیران خدوم دارد. و در کنار همه اینها آرامش، عنصر مهمی است که باید حفظ شود و هرگز نباید به آنها که غوغازیست هستند و به مرض «سادیسم سیاسی» عادت کرده اند اجازه به هم زدن آرامش مردم را داد. سادیسم، نوعی بیماری است که افراد از آزار دادن و اذیت کردن و رنج دیگران لذت می برند. مردم را عصبی می کنند و کیف می کنند. زجر می دهند و عشق می کنند. دروغ می گویند و می خندند. حرفی می زنند و همان را انکار می کنند. از اینکه مردم به مشکل و مخمصه بیفتند، احساس نشئگی و سرخوشی عارضشان می شود. می توان «سادیسم سیاسی» را بیشتر در میان سیاست زده های خودشیفته دید و در کنار انواع سادیسم های کلامی، استبدادی، انفجاری و... به عنوان گونه جدیدی از این بیماری معرفی نمود.

وضعیت نامطلوب اقتصادی و رنج مردم از بازار بی نظارت، قابل کتمان نیست همان گونه که می توان خسارت باری معاهده پاریس و تفکر بدوی و مشکوک «احداث نیروگاه به صرفه نیست» را با قطعی برق و تعطیلی کارخانه ها و صنایع دید. تلاش برای تحریک مردم و عصبی کردن آنها نیز رنج هشت ساله ای است که می بریم. وضعیت رها و بی صاحب فضای مجازی که محل آماج بی امان دشمن ها شده نیز تا حدی است که حتی آقای روحانی نیز چند روز پیش از دروغگویی در آن گلایه کرد. اینها قسمتی از مشکلات بسیاری است که میراث تفکر شوم لیبرال ها و غربزده های تنبل است که واگذارشان به خدا. باید به مسائل مهم تر پرداخت. چند آیه قبل از آیه ابتدایی، خداوند به مومنین وعده می دهد که اگر صبر و مقاومت در جهاد داشته باشید، هر آن، که مشرکان به شما هجوم آورند خدا شما را با پنج هزار فرشته یاری می کند. این وعده تنها برای جمعیت سیصد نفری مومنین بدر نیست. اگر ده ها میلیون ایرانی و غیرایرانی که دل در گرو انقلاب دارند، صبور و مقاوم و مجاهد باشند و برای اعتلای انقلاب اسلامی کمر ببندند، خدای قادر متعال برای امداد فوری و اینچنینی ناتوان نیست. اصل در وحدت کلمه است و اینکه ما بخواهیم. و صدالبته مثل اهالی تنگه احد طمع نکنیم.

مردم عزیز و نجیب ایران با ناامیدی از امید جعلی، به امید واقعی رو کردند و به تغییر و اصلاح واقعی امیدوار شدند. جوانمردانه این است که هرکدام از مردم با هر نظر و سلیقه به این کاروان کمک کنند و دولت را با کار و تلاش برای حل مشکلات بزرگ کشور یاری دهند. در این میان مسئولین ارشد نظام و سایر قوا و به ویژه نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در صف اول هستند و باید با حفظ آرامش، رئیس جمهور منتخب را برای مدیریت وضعیت موجود که به زمین سوخته می ماند یاری دهند. طبق سخنان مقام معظم رهبری، باید هرجا که هستیم را مرکز جهان بدانیم و کارمان را به نحو احسن انجام دهیم. ایشان در دیدار غیرمستقیم و اخیر خود با نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان را از تلاش برای رسیدن به منصب وزارت یا پست های اجرایی پرهیز دادند. خواسته ای که بی شک مخاطبان دیگری نیز دارد و باید مثل دستور ماندن در تنگه احد، جدی گرفته شود.

اگر در گذشته زر و زور و تزویر فسادآور بود اکنون نفوذ نیز یکی دیگر از عامل هاست. باید با دقت و شدت از نتیجه انتخابات اخیر و امید جوانه زده مردم پاسداری کرد و این مهم را فهمید که نو کردن منصب ها در این موقعیت می تواند همان طمعی باشد که فاجعه آفرید و پیروزی را مبدل کرد. هرگونه رها کردن طمعکارانه و طلبکارانه موقعیت می تواند موجب اختلالی شود که آرامش و سازمان را به هم بزند و غیر از اجازه به نفوذی های دگردیس برای خلیدن به پای نظام، می تواند خدای نخواسته مردم را ناامید کند. ایراد ما به لیبرال های غربزده که مثل شاهان احمق می نشینند و مثل گرگ می درند و مثل قوم فاتح از سفره انقلاب برای خود و نزدیکان بی هنر لقمه می پیچند و به اندازه از کارافتاده ها هم کار نمی کنند و وضعیت امروزمان حاصل تخم دوزرده آنهاست همین است که مسئولیت طعمه نیست که به آن طمع کنید؛ عهدی است از جانب خدا بر عهده شما که باید به زودی به خدا و اهل محشر پاسخ دهید. باید نفس سرکش را مهار کرد و جای خود نشاند و نشست و با دقت و شدت به انجام وظایف پرداخت و دانست که کارها با اخلاص و صبر و استقامت و جهاد پیش می رود و برکت می گیرد نه با ویار میز و منصب و تقلای مقام.