رضا نصری، حقوقدان و تحلیلگر مسائل بین المللی، طی رشته توییتی پاسخ انتقادات اخیر سعید جلیلی از رویکرد دولت در قبال برجام و مذاکره را داده است.جلیلی در صفحه توییترش نوشته بود: «برخی می‌گویند دشمن را تحریک نکنید تا تنش ایجاد نشود. باید گفت چه چیزی دشمن را تحریک می‌کند؟ اینکه دشمن احساس کند می‌تواند حقوق شما را زیر پا بگذارد تحریک‌زا است یا زمانی که احساس کند تعرض به شما هزینه دارد؟ تردید در دفاع از منافع مردم، افزایش تنش و طمع دشمن را به همراه دارد.»
نصری در پاسخ نوشت:
«۱) جناب دکتر جلیلی، کسی نمی‌گوید دشمن را تحریک نکنید. می‌گوییم به‌گونه‌ای عمل نکنید که دشمن بتواند اقدامات‌مان را دستمایهٔ یارگیری، اجماع‌سازی، فضاسازی و در نهایت هزینه‌تراشی علیه خودمان قرار دهد. مثلاً خروج از پروتکل الحاقی دقیقاً برای دشمن چه «هزینه ای» دارد؟ پیش‌بینی کنیم:
۲) مجلس مقرر کرده است ۱۲ روز بعد از روی کار آمدن بایدن - در حالی که هنوز کابینه‌اش شکل نگرفته - دولت روحانی اجرای پروتکل الحاقی را متوقف کند. با نزدیک شدن به این تاریخ، لابی‌ها و رسانه‌های متخاصم در آمریکا به شدت هجوم خواهند آورد که بایدن نباید به «شانتاژ هسته‌ای» ایران تن بدهد!
۳) نخست‌وزیر اسرائیل، بنگاه‌های روابط عمومی‌اش، دستگاه‌های تبلیغاتی جریان نومحافظه‌کار، لابی سعودی و تمام بازیگران ایران‌ستیز - با علم به حساسیت افکار عمومی نسبت به این موضوع - وارد میدان خواهند شد و حول مقوله پنهانکاری و «تسلیم در برابر شانتاژ هسته‌ای» فضا را تصاحب خواهند کرد.
۴) سپس - در این فضای سنگین رسانه‌ای - مجلس سِنای کنگره در جلسات استماع و طی فرایند رأی اعتماد به وزرا (که در آن تاریخ در جریان است)، به موضوع «شانتاژ هسته‌ای» مرکزیت خواهد بخشید و حتی تایید مقامات ارشد سیاست خارجه کابینه بایدن را مشروط به وعده برخورد با این اقدام ایران خواهد کرد.
۵) در چنین بستری، کافی است آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، کشورهای اروپایی، دبیرکل سازمان ملل و به احتمال قوی چین و روسیه نیز نسبت به این اقدامِ ایران هشدار دهند تا فضای سیاسی - اعم از داخلی و بین‌المللی - کاملاً علیه ایران سامان‌دهی شود!
۶) آنگاه هزینهٔ سیاسی لغو تحریم‌ها و بازگشت به قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام برای بایدن - که ظاهراً هدف اصلی قانون اخیر مجلس بوده - به شدت سنگین‌تر خواهد شد؛ و محتمل است کنگره نیز در قبال قانون مجلس ایران مصوبه یا قطعنامه‌ای برای ارجاع ایران به شورای امنیت به تصویب برساند.
۷) امری که با توجه به مواضع پیشین چین و روسیه در قبال موضوع بازرسی‌ها کاملاً قابل تصور است.
۸) یعنی با یک اقدام کم‌اثر اما نمایشی، حساسیت‌برانگیز و جنجال‌آفرین، عملاً حربه‌ای دست تندترین جریان‌های درون آمریکا داده‌ایم تا هم سکان و عاملیت را از سایر بازیگران بستانند؛ هم فرایند لغو تحریم را با هزینه و موانع جدید مواجه سازند و هم روند تحولات آتی را از ابتدا ریل‌گذاری کنند.
۹) حال، باید پرسید توقف پروتکل الحاقی در این شرایط برای ایران «هزینه» دارد یا برای طرف مقابل؟ در این شرایط ضرورت آن چیست؟ اگر می‌فرمایید برای طرف مقابل، بفرمایید دقیقاً چه هزینه‌ای دولت‌های آمریکا و اروپا از این اقدام ایران متحمل خواهند شد که حاضر شوند در قبالش امتیاز دهند؟»
ارسال نظر
