اصلاح الگوهای‌ روابط میان معلم و دانش آموز

کارشناس مسایل آموزش و پرورش گفت: الگوی روابط میان دانش آموز و معلم در مدارس ما اکثرا مبتنی بر گفت و گو و روش های اقناعی نیست.


علی پورسلیمان روز شنبه اظهار داشت: به عنوان مثال ایجاد و تثبیت فرهنگ سلام دادن در مدارس ما هنوز مهجور و ناشناخته است و در مدارس کوششی برای آموزش مهارت های زندگی صورت نمی گیرد.

وی تصریح کرد: هنوز روابط میان دانش آموز و معلم تابع همان منابع اقتدار سنتی و عمدتا مبتنی بر رویکرد کنترل و بازدارندگی است.

این کارشناس مسایل آموزش و پرورش ادامه داد: این در حالی است که ورود فناوری و فرهنگ مدرن نتوانسته است تغییری در محتوای این روابط ایجاد کند و البته تعداد قابل ملاحظه ای از معلمان بر حفظ همان روش ها و رویکرد ها تاکید دارند و این در نهایت موجب تعارض و حتی تضاد نقش ها خواهد شد.

پورسلیمان با اشاره به اینکه برای تغییر این وضعیت باید تحولی در این الگوها و معیارها صورت گیرد، یادآورشد: روابط باید از حالت یک سویه خارج شده و تفکر انتقادی و فرهنگ گفت و گو در مدارس تمرین شود.

وی اضافه کرد: همه باید به ماموریت واقعی خود واقف بوده و مسوولیت های اجتماعی خود را فراموش نکنند و یا حداقل آن را به گردن دیگران نیندازند.

وی به واکنش های متفاوت فرهنگیان و جامعه در ارتباط با قتل معلم برجرودی به دست یکی از دانش آموزان در روزهای اخیر اشاره کرد و افزود: هر چند پدیده خشونت و اعمال آن در مدارس، مساله جدیدی نیست اما چنانچه تدابیر مناسب و برنامه ای منطقی به دور از هیاهو و شعار برای آن اندیشیده نشود، باید شاهد استمرار و حتی بد خیم تر شدن این پدیده چند بعدی در جامعه باشیم.

این کارشناس حوزه آموزش و پرورش ادامه داد: خشونت اعمال شده توسط دانش آموز نسبت به معلم حاصل کنش عوامل و پارامترهای مختلفی است که اخیرا در شکل 'عریان' آن ظاهر شده است، هر چند این خشونت ها متاثر از یک مجموعه بزرگ تر یعنی جامعه مادر است.

پورسلیمان اضافه کرد: خشونت در جامعه ما رها شده است و دست اندرکاران و سیاست گذاران نیز برنامه مدون و منسجمی برای ریشه یابی و کاهش و یا تعدیل عوامل به وجود آورنده آن ندارند.

وی یادآورشد: برخی از فرهنگیان و جریانات در واقعه اخیر ساده ترین و به عبارتی کوتاه ترین مسیر را انتخاب کرده و انگشت نشانه را به سوی فرد خاصی مانند وزیر آموزش و پرورش گرفته اند.

کارشناس مسایل آموزش و پرورش تصریح کرد: درست است مدیریت کلان یک مجموعه باید پاسخگوی وضعیت فعلی باشد اما در این مساله به نظر می رسد یک فرد نقش خاصی ندارد و باید به دنبال پس زمینه های فرهنگی آن بود.

پورسلیمان افزود: مساله خشونت در جامعه ما یک پس زمینه فرهنگی دارد و مهم ترین علتی را که می توان برای آن ذکر کرد نشات گرفته از یک ' فرهنگ و خوی استبداد زدگی' است.

وی خاطرنشان کرد: از آنجا که قانون و یا هنجار به عنوان فصل الخطاب و یا فصل مشترک در روابط میان افراد جامعه مطرح نیست همین فقدان معیار و یا بی توجهی به آن موجب روی آوردن و استفاده از ابزارهای خشونت برای وصول به هدف می شود.

مدیر سایت سخن معلم ادامه داد: این پس زمینه فرهنگی در نبود یک فرهنگ سازی مناسب و یا بستر سازی منطقی، موجب تشدید این وضعیت شده و ممکن است خود را به شکل 'خشونت عریان' نمایان سازد.

پورسلیمان اظهار داشت: اکنون جامعه ما دچار فقدان یک الگوی دیالوگ و یا دیالکتیک موفق و موثر است و روشنفکران و نخبگان جامعه ما نتوانسته اند در طراحی این الگو نقشی داشته باشند.

وی افزود: مهم ترین مساله این است که ناهنجاری ها و معضلات اجتماعی نباید برای جامعه 'عادی سازی' شده و افراد احیانا آن را جزیی از زندگی روزمره بپندارند.