اطلاعات جمع‌آوری‌شده از همه‌گیری کروناویروس نشان می‌دهد که تراکم جمعیت ممکن است به‌اندازه‌ای که تصور می‌شود، نقش بزرگی در انتقال ویروس نداشته باشد.به گزارش ساینس، در مقاله منتشرشده در واشنگتن‌پست، سبک زندگی برون‌شهری "سلاحی مخفی" در برابر کووید-19 ذکرشده است. همچنین در حال حاضر ایالات‌متحده، اقدامات مختلفی در مورد مسافت اجتماعی در زندگی روزانه برون‌شهری در ایالات‌متحده اجرا می‌کند که در ایتالیا و چین اجرا نشد.
در این مقاله فرضیات منطقی ذکرشده که بدون شک موجب تامل بیشتر سیاست‌گذاران در چگونگی اجرای این قانون می‌شود. در این مقاله آمده است که تراکم جمعیت چین 397 نفر، ایتالیا 532 نفر و کره جنوبی 1366 نفر در هر مایل مربع است. در ایالات‌متحده، تراکم جمعیت 94 نفر در هر مایل مربع است. این داده‌ها حاوی اطلاعاتی به نفع ما خواهد بود.
اما اکنون، ایالات‌متحده ازنظر تعداد موارد بسیار بالاتر از هر مکان دیگری قرار دارد و روزهای کرونایی در ایتالیا چندان دور نشدند، پس چه اتفاقی افتاد؟ به نظر می‌رسد، این فقط مربوط به ایتالیا یا ایالات‌متحده نیست، استدلال چگالی به نظر می‌رسد که بیش‌ازحد نادیده گرفته‌شده است.
به‌طورقطع نقش تراکم بالای جمعیت در انتقال وجود دارد، اما ممکن است به‌اندازه‌ای که تصور می‌شود مشکل بزرگی نباشد.
به‌طور شهودی، تصور می‌شود جمعیت متراکم‌تر به معنای تعامل بیشتر چهره به چهره است که باعث انتقال بیماری می‌شود و به نظر می‌رسد موجب ظهور کانون‌های مطلوب برای ویروس است. اما وقتی نوبت به آزمایش این تئوری می‌رسد، فقدان شواهد علمی وجود دارد.
محققان تحقیق جدید تاکید کردند: تاثیر تراکم بر روی بیماری‌های عفونی بسیار مسری در حال ظهور، به‌ندرت موردمطالعه قرارگرفته است.
به‌عنوان‌مثال، به نظر می‌رسد، انتقال زیاد در جمعیت فشرده بسیار محتمل است، اما از طرف دیگر، مناطق متراکم تمایل بیشتری در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی بهتر و اجرای بیشتر رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی دارند.
نتایج مطالعات اولیه نشان می‌دهد که تراکم جمعیت در حقیقت با مرگ‌ومیر کووید-19مرتبط است. اما آنچه یک مطالعه نشان داد این است که چگالی با میزان مرگ‌ومیر کووید-19 تجمعی نه با افزایش انتقال در ارتباط است. این موارد اطلاعات روشنی به ما ارائه نکردند، اما در حال حاضر مطالعات بیشتری انجام‌شده و تا حدودی دانش ما در این زمینه افزایش‌یافته است.
اطلاعات جدید یک پرونده بسیار متفاوت ایجاد کرده است. بر اساس نتایج تحقیق جدید که به‌تازگی منتشرشده است، کلان‌شهرهای بزرگتر دارای عفونت و میزان مرگ‌ومیر بالاتری هستند، اما این مورد فقط به دلیل تراکم نیست، بلکه روابط و تردد نیز در آن نقش دارند. به‌عنوان‌مثال، مناطقی که دارای تراکم بالاتری هستند (اما در هیچ کلان‌شهر بزرگی وجود ندارند) میزان مرگ‌ومیر ناشی از ویروس را به میزان قابل‌توجهی پایین‌تر از مناطق دارای تراکم پایین‌تر نشان می‌دهند. این مربوط به زندگی شما در یک‌خانه برون‌شهری یا یک آپارتمان نیست بلکه مربوط به تعداد افرادی است که روزانه با آنان تعامل برقرار می‌کنید.
محققان خاطرنشان کردند: "این یافته‌ها نشان می‌دهد که تعامل بیش از چگالی در گسترش همه‌گیر کووید-19اهمیت دارد."
محقق این تحقیق گفت: "کلان‌شهرها و مراکز بزرگ نسبت به شهرستان‌ها بیشتر درگیر روابط اقتصادی، اجتماعی و رفت‌وآمد با یکدیگر هستند درنتیجه در معرض آسیب بیشتر قرار دارند. احتمالا تعامل بیشتری با گردشگران و بازرگانان در سایر نقاط جهان دارند، بنابراین خطر عفونت‌های مرزی را نیز افزایش می‌دهند. "
اگر کمی دید خود را گسترش دهیم و فقط نگاهی به سطح ملی بیندازیم، هیچ ارتباطی بین تراکم و شدت شیوع کووید-19 وجود ندارد. این مورد یک ساده‌سازی بزرگ است، اما این ایده را تاکید می‌کند که صرف‌نظر از میزان بزرگنمایی، افزایش میزان چگالی جمعیت، به نظر نمی‌رسد یک مشکل ساده برای بررسی باشد.
در مطالعه دیگری نیز تراکم جمعیت شهری با شیوع اولیه مرتبط بود، اما یک مورد شدیدتر نبود. همان‌طور که انتظار می‌رود، مناطق شهری شلوغ درواقع نقاط مهم برای باروری ویروس هستند البته نه به دلیل تعداد زیاد افراد، بلکه به دلیل ارتباط این افراد با یکدیگر است.
این بیماری به برخی تجمعات ارزشمند ما و در مناطق به‌هم‌پیوسته پررونق که اغلب به‌عنوان نقاط مهم نوآوری عمل می‌کردند، ضربه زده است، اما شاید این مورد فرصتی برای بهبود امور باشد.
یک مطالعه جداگانه نشان داد که نابرابری درآمد نیز با شدت شیوع ویروس در ارتباط است و بزرگترین شهرها به‌عنوان نقاط مهم نابرابری درآمد شناخته می‌شوند. شاید اگر شهرها را مساوی‌تر و عادلانه‌تر کنیم ، این امکان وجود داشته باشد که از خطر آسیب بیماری‌های عفونی در امان باشیم.
ارسال نظر
