آخرین دیدار محمدرضا حکیمی با نجف دریابندری بازمی‌گردد به روزی که این مترجم پیشکسوت در خانه‌اش روی تخت بود و خیلی هوشیار نبود.به گزارش ایسنا، در پی درگذشت نجف دریابندری، مترجم و نویسنده، در صفحه‌ای که به نام محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی است، آمده است: «نجف دریابندری مترجم و نویسنده نام‌آشنا درگذشت و اصحاب علم و اندیشه را در سوگ خود نشاند.
استاد همیشه حواسش به رفقای قدیمی بود. معمولا جوری تنظیم می‌کرد که حداقل سالی یک بار به دیدن آنان برود. نجف دریابندری هم یکی از همان‌هایی بود که در خاطر استاد بود که هر چند وقت یک بار ازش سراغی بگیرد. این ملاقات مربوط می‌شود به بهار یا تابستان ۱۳۹۱.
بعد از این آخرین باری که به دیدنش رفتیم، نجف دریابندری در یکی از اتاق‌های خانه‌اش روی تخت بیمارستانی بود و خیلی هوشیار نبود.»
نجف دریابندری متولد سال ۱۳۰۹، پس از تحمل سال‌ها بیماری در پانزدهمین روز اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۹ چشم از جهان فروبست.
«پیرمرد و دریا» و «وداع با اسلحه) (ارنست همینگوی)، «بیگانه‌ای در دهکده» و «هاکلبری فین» (مارک تواین)، «یک گل سرخ برای امیلی» و «گور به گور» (ویلیام فاکنر)، «پیامبر و دیوانه» (جبران خلیل جبران)، «رگتایم» و «بیلی باتگیت»، (دکتروف)، «بازمانده روز» (کازوئو ایشی‌گورو)، «تاریخ فلسفه غرب» (برتراند راسل)، «فلسفه روشن‌اندیشی» (ارنست کاسیرر)، «خانه برناردا آلبا» (فدریکو گارسیا لورکا)، «کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز» (با همکاری همسر فقیدش، فهیمه راستکار) و چندین و چند کتاب دیگر از آثار به‌جامانده از این مترجم و نویسنده هستند.
ارسال نظر
