ضعف ایرانی‌ها به کنار؛ اینفانتینو چرا؟

 ماجراهای عجیب فوتبال در روزهای گذشته را که می‌شنویم، ناخودآگاه یاد جمله هنجارشکن علی کریمی در مناظره تاریخی با محمدرضا ساکت، دبیرکل سابق فدراسیون می‌افتیم: «تا روزی که شما در فوتبال هستید، ما رنگ خوشی را نمی‌بینیم.» جادوگر آن روزها درحالی به مدیران فدراسیون تاخت که خبری از تحریم‌های رنگارنگ، اختلافات سیاسی و مشکلات اقتصادی کمرشکن در فوتبال نبود. حالا با گذشت حدود دو‌سال از آن شب ،امروز فدراسیون فوتبال در شرایطی گیر افتاده که نه رئیس دارد، نه سرمربی تیم‌ملی‌اش مشخص است، نه بدهی‌های میلیاردی‌اش را پرداخت کرده و نه افتخارات گذشته را تکرار می‌کند. به همه اینها عجز مدیران را هم در برابر تصمیم خصمانه کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی‌بر منع تیم‌های ایرانی از میزبانی در لیگ قهرمانان آسیا اضافه کنید.

مسأله‌ای که این روزها موجبات خشم فوتبال‌دوستان را فراهم‌می‌کند، درست همان جمله‌ علی کریمی است که فضای مجازی را قُرق کرده و انگار هیچ عزمی هم برای تغییر در رویه فدراسیون‌نشینان وجود ندارد. شاید اعلام خبر کناره‌گیری تیم‌های ایرانی از لیگ قهرمانان برای حفظ عزت فوتبال تا حدی غرور ازدست‌رفته را برگرداند، اما این نباید دلیلی برای سرپوش‌گذاشتن روی اشتباهات تاریخی مدیران فدراسیون فوتبال طی سال‌های گذشته باشد. آن روز را که مقرر شد دیدارهای نمایندگان ایران و عربستان در کشور ثالث برگزار شود، به یاد بیاورید؛‌ فدراسیون فوتبال بارها و با صراحت اعلام کرد که از سعودی‌ها شکایت و غرامت دریافت می‌کند؛ اما نتیجه اعاده حیثیت عربستان، دریافت غرامت از ایران و البته برگزاری مسابقات نمایندگان ایران در رقابت‌های آسیایی در کشور ثالث بود. جدی نگرفتن آن شکست بزرگ در پرونده‌ای حقوقی در فیفا و ای‌اف‌سی حالا به نادیده گرفتن حقوق تیم‌های ایران از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا منجر شده و فوتبال را در تنگنایی سخت قرار داده است. جایی که اگر تیم‌های ایرانی زیر بار بازی در کشور بی‌طرف بروند، مشخص نیست چه زمانی این تصمیم برگردد و دوباره حق میزبانی را به دست آوریم و اگر هم کناره‌گیری از مسابقات به مرحله اجرا برسد، محرومیت‌ها و جرایم سنگینی در پیش خواهد بود. اما در چنین شرایطی پرسش کلیدی درباره دلیل ورود نکردن فیفا و شخص جیانی اینفانتینو، رئیس این سازمان غول‌پیکر به تصمیم سختی است که زیر مجموعه‌اش (AFC) در قبال ایرانی‌ها گرفته است. رئیس فیفا طی ماه‌های گذشته بیشترین دخالت و اظهارنظر مستقیم را درباره فوتبال ایران داشت، نمونه‌های آشکار آن هم بر سر ماجرای بازنشستگی مهدی تاج و ورود زنان به ورزشگاه‌ها بود. فوتبال‌دوستان ایرانی هنوز فراموش نکرده‌اند که وقتی نمایندگان مجلس و دولت برای اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها در پست‌های کلیدی به مهدی تاج برای جدایی از فدراسیون فشار آوردند، چگونه اینفانتینو در گفت‌وگویی رسمی اعلام کرد که این مصداق دخالت نهاد یا شخص ثالث در فوتبال است و می‌تواند منجر به تعلیق این رشته پرمخاطب در ایران شود. یا در ماجرای ورود زنان به ورزشگاه‌ها اینفانتینو طی چند سخنرانی و بیانیه بارها حضور زنان ایرانی در ورزشگاه‌‌ها را الزامی دانست و حتی بعد از دیدار ایران و کامبوج در تهران طی مصاحبه‌ای اعلام کرد به ایران سفر می‌کند تا مطمئن شود زنان در بازی‌های باشگاهی اجازه حضور در ورزشگاه‌ را دارند. اما رئیس فیفا حالا که فوتبال ایران اسیر سیاسی‌کاری مدیران کنفدراسیون آسیا  که عمدتا از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس هستند، شده، سکوت پیشه کرده است. او که همواره با پرچم دخالت‌نکردن سیاست در ورزش، در محافل فوتبالی حاضر شده و بارها بر پیروی از منشور المپیک در این خصوص تأکید کرده است، حالا برخلاف ادعاهای همیشگی ظاهرا قصد ورود به ماجرای پیش آمده برای ایران را ندارد و دلیلی برای توضیح‌دادن در این خصوص هم نمی‌بیند.