آمریکا نه علیه ایران اقدام نظامی می‌کند نه ونزوئلا

حسین مجدوبی در البناء نوشت: پس از اوکراین و سوریه، ونزوئلا به حلقه دیگری در نسخه جدید جنگ سرد در قرن ۲۱، بین روسیه و چین از یک سو و ایالات متحده از سوی دیگر، تبدیل شد. در ادامه، صحبت‌هایی شد مبنی بر احتمال دخالت نظامی آمریکا در ونزوئلا، علیه نظام مادورو. اما باید گفت: دخالت نظامی آمریکا در ونزوئلا، مانند دخالت علیه ایران، هیچگاه بوقوع نمی‌پیوندد.

 در ادامه این مطلب آمده است: در واقع، تنها تهدید دولت ترامپ در مورد دخالت نظامی در ونزوئلا برای ورود به جنگ کفایت نمی‌کند، و می‌توان گفت: این دخالت از سوی پنتاگن منتفی است، به این دلایل:

-از نظر استراتژیک، زمانی که ایالات متحده قصد جنگ با دولتی را دارد، معمولا بعضی ژنرال‌های کارآزموده در مورد آن اظهار نظر می‌کنند، اما در مورد ونزوئلا، به جز گرایگ فالر، که گفته است برای این جنگ باید تا پایان سال منتظر ماند، هیچ اظهار نظری نشده است و این سکوت به معنای مخالفت طبقه نظامی آمریکا با جنگ است. همزمان، با اینکه رئیس جمهور آمریکا نیرو‌های مارینز را تحت فرمان مستقیم خود دارد و می‌تواند با استفاده از آن‌ها وارد جنگ شود، تحلیلگران پنتاگن مخالف حمله نظامی به ونزوئلا هستند؛ چرا که خسارت‌های این حمله بیش از سود آن است. ایشان اطمینان دارند که انجام تغییر سیاسی تدریجی، از به راه انداختن جنگی که موجب ایجاد هرج و مرج می‌شود، بهتر است و در صورتی که این جنگ شکست بخورد، به معنای تبدیل ونزوئلا به یک منطقه تحت نفوذ روسیه و چین است.

از نظر تاریخی، ایالات متحده علیه دولت‌های ضعیفی جنگ نظامی به راه می‌اندازد که می‌داند با هیچ مقاومتی از سوی آن‌ها مواجه نمی‌شود، مثال بارز این جنگها، حمله آمریکا به ویگاندا، گریندا، پاناما، لیبی و عراق است. بنابراین، پنتاگن هیچ جنگی علیه دولت‌هایی با قدرت متوسط نظامی ترتیب نداده است؛ بویژه دولت‌هایی که دارای سلاح‌های پیشرفته، از جمله موشک‌های اس ۳۰۰ هستند که توان مقابله با جنگنده‌های آمریکایی را دارند. همزمان، کارشناسان روسی زیادی در ونزوئلا وجود دارند که می‌توانند با نیرو‌های ونزوئلایی در آسیب رساندن به سلاح آمریکا کمک کنند.

از نظر سیاسی، ملت ونزوئلا، اغلب مخالف دخالت نظامی در امور کشورشان هستند؛ امری که دخالت ایالات متحده را دشوار می‌کند؛ به این دلیل که شاید دولت ترامپ بتواند بر ارتش ونزوئلا غلبه کند، اما سیطره بر ملت مسلح آن، کار دشواری است.

در سطح قاره ای، دخالت نظامی آمریکا می‌تواند منجر به بیداری حرکات چپ گرایی شود که قائل به استفاده از خشونت مسلحانه هستند و در دولت‌هایی نظیر برزیل؛ کلمبیا و پرو حضور دارند. این مساله می‌تواند منطقه را به سمت هرج و مرج سیاسی سوق دهد.

عوامل متعددی دخالت نظامی در ونزوئلا را تنها در ضمن صحبت‌های مناسبتی آمریکا قرار می‌دهد، که مشابه ان را از سال ۲۰۰۳ تا کنون علیه ایران به کار گرفته اند و هنوز شاهد هیچ جنگی بین این دو نبوده ایم.

کافی است به آرشیو روزنامه‌ها نظری داشته باشیم، تا با گزارش‌هایی مواجه شویم که از وزیدن باد جنگ آمریکا علیه ایران صحبت می‌کنند و حالا، همین سناریو در مورد ونزوئلا مطرح می‌شود.