سفر یک ساله به فضا بر سلامت انسان تاثیری ندارد

 با وجود آنکه صنعت هوا و فضا و ارسال فضانوردان به فضا قدمتی طولانی دارد اما در واقعیت انسان هیچ ایده‌ای درباره واکنش بدن نسبت به فضای خارجی ندارد.

درهمین راستا ناسا تحقیقاتی روی دوقلوی فضانورد انجام داد که یکی از آنها در زمین ماند و دیگر به مدت یک سال در ایستگاه فضایی بین المللی سپری کرد. اکنون نتایج این تحقیق نشان می‌دهد یک سال زندگی در فضا مشکلات سلامتی قابل توجهی در بدن «اسکات کلی» به وجود نیاورده است.
بنابراین ناسا اعلام کرد سلامت انسان طی سفر فضایی یک ساله حفظ می‌شود و احتمالاً حتی بتواند مدتی طولانی‌تر در مریخ مأموریت انجام دهد.
اسکات کلی نخستین فضانورد آمریکایی بود که حدود یک سال (۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ میلادی) در ایستگاه فضایی بین المللی ماند. هرچند او تغییراتی در وزن، چشمان، سیستم ایمنی و ژن‌های خود مشاهده کرد اما به نظر می‌رسد چند ماه پس از بازگشت او به زمین وضعیت سلامتی اش به حالت نرمال برگشت.
یکی از تغییرات عجیب این سفر به تلومرهای بدن مربوط بود. تلومرها بخش‌های پایانی و محافظت کننده کروموزوم هستند. تلومرها با افزایش عمر انسان کوتاه‌تر می‌شوند اما در فضا این بخش از دی ان ای بلندتر می‌شود. یک تغییر دیگر فعالیت ژن‌های بدن و شیوه خاموش و روشن شدن آنها بود.

ناسا علاوه بر بررسی سلامت کلی در سال گفته شده، تأثیرات فیزیولوژیکی، شناختی و مولکولی در فضا را در بدن این دو برادر آزمایش کرد.

اسکات کلی درباره مأموریت یک ساله خود برای ناسا می‌گوید: این سنگ بنای مأموریت‌های طولانی‌تر مانند سفر به مریخ است که حدو سه سال طول می‌کشد.
اما یک نکته در این پژوهش بررسی نشده است. قرار گرفتن انسان در مدار زمین بسیار متفاوت از حضور او در فضای خارجی است. به عنوان مثال اسکات طی مأموریت یک ساله خود در مدار زمین باقی ماند و در برابر اشعه‌های فضایی احتمالاً خطرناک نبود.
به هرحال ۱۰ مطالعه مختلف با پشتیبانی ۸۴ محقق در ۱۲ دانشگاه آمریکا انجام شده است.