سیل برای رسانه‌ها هنوز تمام نشده

یک روزنامه نگار و مدرس ارتباطات درباره عملکرد رسانه‌های رسمی پس از گذشت حدود یک ماه از حادثه سیل در شهرهای مختلف کشور بیان کرد:  خبرنگارانی را باید اعزام کنیم تا در محل حادثه حضور داشته باشند و وضعیت را پوشش دهند.

بیژن نفیسی در گفت‌وگو با ایسنا ضمن بیان مطالب بالا اظهار کرد: عملکرد رسانه‌های رسمی در این حادثه را باید از کار اطلاع رسانی جدا بدانیم. اطلاع‌رسانی را شبکه‌های اجتماعی به صورت ناقص یا درست تا حدی انجام می‌دهند و لحظه به لحظه دنبال می‌کنند؛ بنابراین شاید رسانه‌های رسمی ما و رسانه‌های نوشتاری به‌خصوص صدا و سیما باید به صورت تحلیلی‌تر به مسائل بپردازند.

او با تاکید بر اینکه خبرنگاران باید در محل حادثه حضور داشته باشند، گفت: رسانه‌ها باید نارسایی‌ها را ببینند و نیروهایشان در محل حادثه حضور داشته باشند تا بتوانند اطلاعاتی را به مسوولان و افرادی که از محل حادثه دور هستند، ارائه و نقطه نظر افرادی که درگیر این حادثه هستند را بهتر انتقال بدهند.

این مدرس ارتباطات با بیان اینکه رسانه‌ها سعی می‌کنند بیشتر از راه دور پوشش خبری داشته باشند در حالی که نیاز است به این حادثه نزدیک شویم، اضافه کرد: برخی رسانه‌ها با اقلیم‌شناسان و کارشناسان درباره مسائلی که حول سیلاب است، صحبت می‌کنند اما به نظرم رسانه‌ها باید میدانی‌تر عمل کنند؛ به این معنی که در صحنه حضور درست داشته باشند و ما این حضو در صحنه را مقداری کم‌رنگ می‌بینیم. البته رسانه‌هایمان میدانی عمل کرده‌اند اما ابعاد این حادثه بسیار بزرگ‌تر است و شاید در طول این سالیان در کشور ما سابقه نداشته است بنابراین باید این بحران را بزرگ ببینیم و سعی کنیم میدانی عمل کنیم.

نفیسی اظهار کرد: شاید رسانه‌های نوشتاری ما در گذشته میدانی تر عمل می‌کردند اما در حال حاضر این رسانه‌ها مقدار بیشتری متکی به اخبار خبرگزاری‌ها و دفاتر شهرستان‌ها هستند؛ البته خبرنگاران محلی هم گزارش از محل حادثه ارائه می‌دهند اما نیاز است که افراد متخصص‌تر که تمام ابعاد قضیه را می‌بینند، سعی کنند وضعیت محل حادثه را حرفه‌ای‌تر پوشش دهند.

او با بیان اینکه ما برای روزنامه‌نگاری بحران دوره‌های متعدد برگزار کردیم، تصریح کرد: حادثه سیل برایمان تجربه بود و تمام تلاشمان را در این راستا انجام دادیم اما در عمل با تئوری‌هایی که آموزش داده شد نتوانستیم خود را تطبیق دهیم، این موضوع نشان می‌دهد که باید در نوع آموزش روزنامه‌نگاری بحران هم تجدید نظر کنیم زیرا نمی‌شود در یک کلاس درس بنشینیم و درباره روزنامه نگاری بحران صحبت کنیم بلکه باید در محل حادثه تجربه ایجاد و به صورت میدانی آموزش داده شود.