تشییع پیکر استاد موسیقی مقامی کشور

در آئینی که به همین مناسبت روز دوشنبه در مجتمع فرهنگی، هنری امام رضا (ع) مشهد برگزار شد پیام معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی قرائت شد.

علی مرادخانی در این پیام که توسط مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی قرائت شد آورده است:

موسیقی نواحی ایران گوهری بی بدیل را از دست داد که جانشین ندارد.

وی افزود:صدای دو تار پورعطایی مرزهای ایران را طی کرده و به گوش جهانیان رسید و در واقع سفیر موسیقی ایران در تمام جهان بود.

مرادخانی آورده است:صدای بی همتای دو تار او و نوای خاص و خوشش بر جان همه نشست و مطمئنم که صدای او همیشه در نهانخانه دلهایمان خواهد نشست.

'شخصت هنری او تنها به موسیقی ختم نشد سینماگرانی همچون بهرام بیضایی و واروژ کریم مسیحی از هنر او در فیلمهایشان بهره گرفتند که این موضوع نشان از ذوق او در هنرهای مختلف داشت.'

معاون هنری وزیر ارشاد اضافه کرده است:صدافسوس که صدای دوتار او خاموش ماند هر چند که تاثیر سازش را در صدای تار شاگردانش می توان شنید.

مرادخانی افزود:جای بسی خوشحالی است که او شاگردانی را تربیت و هنرش را منتقل کرده است با این حال استاد غلامعلی پورعطایی همواره در عرصه موسیقی خالی خواهد ماند.

در این آئین، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی نیز گفت:روح بلند استاد پورعطایی شاخص ترین جلوه شخصیتی ایشان بود.

سید سعید سرابی افزود: هنرمند می ماند و اگر ما امروز ایشان را نداریم اما آثار ماندگار ایشان همیشه در بین ما هست.

وی ابراز امیدواری کرد که در دوره حیات بزرگان فرهنگ و هنر هر چه بیشتر به شخصیت و هنر این عزیزان پرداخته شود.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی نیز در این آئین، فقدان استاد پورعطایی را تسلیت گفت و افزود:این تسلیت بدین خاطر است که با درگذشت ایشان، یک مقوله مهم میراث فرهنگی از دست رفته است.

رجبعلی لباف خانیکی گفت:میراث فرهنگی بر دو قسم میراث مادی و میراث معنوی است و موسیقی، اعتقادات، ایمان، خط و زبان جز میراث معنوی هر قومی به حساب می آید.

عضو هیات مدیره انجمن موسیقی خراسان رضوی نیز در این آئین گفت:در زمان زندگی و حیات استاد پور عطایی که استاد برجسته موسیقی مقامی کشورمان بودند نسبت به ایشان کوتاهی کردیم.

دکتر محمد حقگو افزود:امروز پاره ای از فرهنگ این مرز و بوم تشییع شد چرا که پورعطایی صدای سوخته کویر خراسان بود و نام او عجین با گون کویر بود.

وی بازماندگان پورعطایی را تمامی مردم فهیم ایران دانست و گفت:آرزوی نگرش بر پورعطایی های جاری و زنده کشورمان را داریم.

در این آئین، یکی از شاگردان استاد پورعطایی نیز از جنبه های دیگری از شخصیت این خنیاگر به نام موسیقی نواحی ایران سخن گفت.

دکتر قیامتی اظهار کرد:استاد پورعطایی از نخستین کسانی بود که توانست تمام آواها و نواهای محلی خراسان نظیر 'الله مدد' و 'کبک زری' را که تا زمان وی سینه به سینه منتقل شده بود مکتوب کند و حیف که نتوانست این تحقیقات را چاپ و منتشر نماید.

وی گفت:ایشان نخستین کسی بود که با دوتار، شاهنامه فردوسی را خواند و همیشه می گفت که من همیشه با سازم ایران را فریاد می کنم.

او افزود:مردمی بودن، بیدل خوانی و شاعر بودن از ویژگیهای دیگر این استاد موسیقی مقامی ایران بود.

پس از برگزاری این آئین، پیکر مرحوم استاد غلامعلی پورعطایی برای تدفین در قطعه هنرمندان آرامستان شهرستان تربت جام به زادگاهش منتقل شد.

مرحوم غلامعلی پورعطایی متولد 1320 در تربت جام و بازنشسته آموزش و پرورش بود که از همان

اوان جوانی و در سال 1344 به سبب شهرت در نوازندگی و خوانندگی به تهران دعوت شد تا در تالار رودکی، مجامع هنری و سفارتخانه های اروپایی و رادیو و تلویزیون، همراه با گروه هنرهای آیینی، سنتی و حرکات موزون به سرپرستی هنرمند برجسته هنرهای آیینی 'محمدفاروق کیانی پور' و دیگر هنرآفرینان میراث کهنسال به اجرای برنامه بپردازد که بسیار مورد اقبال واقع شد.

آن زمان شهرت وی بدانجا رسید که ضمن سفر به سراسر ایران، برای اجرای برنامه در کشورهای گوناگون از وی دعوت به عمل می آمد.

غلامعلی پورعطایی از معدود هنرمندان موسیقی نواحی بود که تا مقطع فوق دیپلم درس خوانده بود و همین ویژگی به او این توانایی را بخشید که بتواند با جامعه شهری ارتباط بهتری برقرار کند.

وی آوازهای منطقه تربت جام را از مادرش (لیلی توکل) فرا گرفت در سال های بعد از انقلاب و به خصوص دهه 70 و برگزاری جشنواره های موسیقی نواحی در حوزه هنری و جشنواره موسیقی فجر و جشنواره موسیقی نواحی کرمان، پورعطایی از جمله هنرمندان ثابت در اجرای برنامه ها به شمار می رفت.

مدتی نیز با گروه های مختلف موسیقی کنسرتهای مشترکی بر گزار کرد که کنسرت با گروه کوبه ای راد در سال 87 در تالار وحدت از جمله این برنامه ها به شمار می رفت.حضور در جشنواره های خارجی و اجرای صدها برنامه در کشورهای مختلف از دیگر تلاش های این هنرمند نامی است.

او در ماه های آخر عمرش مبتلا به عفونت ریه و دردهای شدید کمر و گردن شده بود و سرانجام روز شنبه 12 مهر 1393، در 73 سالگی درگذشت.