ماهی قرمز قادر به تحمل طیف وسیع دما، PH و شوری آب و در برابر غلظت پایین اکسیژن و آلودگی آب مقاوم است. همین خصوصیات باعث شده که شرایط متفاوت محیط جدیدی که وارد آن می‌شود را تحمل و خود را با آن سازگار کند.
ماهی‌های قرمزسال‌های طولانی است که مهمانان کوچک ما سر سفره‌های هفت‌سین هستند؛ مهمانانی که هر چند بی‌آزار به نظر می‌رسند اما رها سازیشان در آب‌ها و اکوسیستم‌های طبیعی مشکلات بی‌شمار محیط زیستی به همراه دارد بنابراین نگهداری از آن‌ها در تنگ‌های خانگی و رها نکردنشان در آب‌ها بهترین راهکار برای کاهش خطرات محیط زیستی این گونه از ماهیان است.میلاد خسروی -محقق گونه‌های غیربومی آبزی- در گفت و گو با ایسنا، نکاتی را درباره ماهی‌های قرمز مطرح کرده است:
*ماهی قرمز (Goldfish– نام علمی: Carassius auratus) از خانواده کپور ماهیان است که در واقع بومی کشور چین است و جزو معروفترین حیوانات خانگی محسوب می‌شود که از سالیان پیش در کشور چین به‌صورت اهلی در آمده است.
*ماهی قرمز قادر به تحمل طیف وسیع دما، PH و شوری آب و در برابر غلظت پایین اکسیژن و آلودگی آب مقاوم است. همین خصوصیات باعث شده که شرایط متفاوت محیط جدیدی که وارد آن می‌شود را تحمل و خود را با آن سازگار کند.
*ماهی قرمز گونه‌ای غیر بومی برای کشور ما است چرا که به صورت عمدی یا تصادفی به دلیل فعالیت‌های انسانی به خارج از محدوده پراکندگی طبیعی خود وارد شده همچنین با توجه به داشتن پتانسیل زینتی به نوعی وارد فرهنگ ما شده است.
*در صورتی‌که این گونه غیر بومی بتواند خود را با شرایط جدید محیطی که به آن وارد شده سازگار کند، تولید مثل می‌کند و جمعیت‌های پایداری را تشکیل می‌دهد.
*یکی از خصوصیات مورد توجه در مورد تولید مثل ماهی‌های قرمز، وقوع پدیده ماده‌زایی است. در این پدیده ماهی ماده می‌تواند بدون حضور ماهی نر و با استفاده از اسپرم ماهیان نر از «کپورماهیان» دیگر تخمک‌های خود را بارور و ماهی ماده تولید کند. همین موضوع در کنار سن بلوغ پایین، سبب شده که این گونه به سرعت در محیط‌های وارد شده جمعیت‌های پایدار تشکیل دهد و تبدیل به گونه مهاجم شود.
*از جمله آثار سوء زیست‌محیطی رها کردن ماهی‌های قرمز در آب‌های طبیعی می‌توان به افزایش آلودگی و تیرگی آب به دلیل تغذیه از گیاهان و مواد آلی موجود در بستر آب و از بین بردن گیاهان آبزی اشاره کرد همچنین رقابت تغذیه‌ای و رقابت برای فضا با سایر گونه‌های بومی، کمک به رشد بی‌رویه جلبک، هدر دادن اسپرم کپورماهیان بومی، کاهش رفتار تولید مثلی برخی دوزیستان بومی در حضور این گونه و انتقال بیماری به ماهیان دیگر از جمله دیگر آثار مخرب زیست محیطی ماهیان قرمز است.
*ماهیان قرمز به هیچ‌وجه نباید وارد اکوسیستم‌های طبیعی کشور شوند و انجام این کار مشکلات فراوانی برای محیط زیست کشور به وجود می‌آورد بنابراین رها نکردن آن‌ها در طبیعت یکی از نکات کلیدی برای مدیریت این گونه غیر بومی و کاهش حجم آثار منفی آن بر محیط زیست است.
منبع: ایسنا
ارسال نظر
