اگر دستگاه های رسمی بنا را بر تعامل و همکاری بگذارند، طبیعتا نفوذ و احتمال تاثیرگذاری دستگاه های غیر رسمی به همان میزان پایین می آید که اگر این مهم صورت بگیرد، بسیاری از مشکلات و معضلات فعلی با راه حل های اصولی حل و فصل می شوند.
«وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در هشتمین همایش سالانه ی بانکداری الکترونیک و نظام های پرداخت، از تشکیل کمیته ای برای جلوگیری از فیلترینگ خبر داد. » این خبر، با توجه به گستردگی استفاده از فضای اینترنت، بازتاب گسترده ای داشت. «برای تاثیرگذاری کمیته ضدفیلترینگ چه الزام هایی لازم است؟»
غلامرضا ظریفیان شفیعی استاد تاریخ دانشگاه تهران و تحلیلگر سیاسی-اجتماعی در گفت وگویی در این باره به پرسش ها پاسخ داده است:
تشکیل کمیته ضدفیلترینگ چقدر می تواند موثر باشد؟
به هر حال با توجه به اقتدار یا اختیاری که دولت دارد، برداشتن چنین قدم هایی را باید اتفاقی خوب و مثبت قلمداد کرد. دولت از مردم رای گرفته است تا مشکلات شان را کمتر کند و دغدغه های شان را جدی بگیرد. فیلتر هم موضوعی است که برای مردم محدودیت و مشکل درست می کند و تلاش برای مقابله با این نوع رفتار، تلاش در راستای رضایت مندی عمومی محسوب می-شود.
دولتی ها می تواند برنامه های در نظر گرفته شده را اجرایی کنند؟
چرا نتوانند؟ یکی از وظیفه های هر دولتی این است که جامعه را نسبت به عملکرد خود قانع کند. اگر به مشکلاتی که فیلترینگ رواج می دهد، دقت کنیم، به راحتی می توانیم تلاش برای مقابله با فیلترینگ را اقدامی به جا از سوی دولتی ها بدانیم. به هر حال مسیر فیلتر ضررهای خودش را دارد. در واقع با توجه به گستردگی اینرنت و پیشرفت روز افزون علم، امکان اعمال تحدید دیک به صفر می شود. همچنین با فیلترینگ جامعه را به سمت شیوه ها و رویه های نادرستی می بریم که ٱن شیوه ها و رویه ها کمک می کند، مردم از طرق غیرطبیعی به فضای اینترنت وصل شوند که باعث می شود،به قانون گریزی عادت کند. معلوم است، خسارت های چنین حالتی بسیار بسیار بیشتر از هزینه های احتمالی ای است که برای جلوگیری از آنها دست به دامان فیلترینگ می شویم. در واقع به جای فیلتر، باید برنامه ای ریخت تا با توانمند کردن مردم، آنها را به جایی برسانیم که خودشان بدانند چه چیزهایی مفید و خوشایند هستند و چه موردهایی را باید با بی توجهی از کنارشان گذشت. یعنی مردم باید خودشان، خودشان را فیلتر کنند.
شما به توانمندی دولت اشاره کردید. در شرایطی تندوری ها معمولا با این کار مخالفند.
حرف شما را قبول دارم. اما معتقدم، اگر دولت توانایی هایش را به کار بگیرد، طبیعتا می تواند هر مانعی را برای اعمال مدیریت از پیش رو بردارد. به شرطی که دولت خودش بخواهد از پایگاه قانونی و حقوقی خود استفاده کند.
دولت هم باید بخواهد و هم باید همه هم وغم اش را برای انجام آنچه صحیح می داند، به کار بگیرد.
در مورد مخالفت ها چه نظری دارید؟
ببینید، اگر دستگاه های رسمی بنا را بر تعامل و همکاری بگذارند، طبیعتا نفوذ و احتمال تاثیرگذاری دستگاه های غیر رسمی به همان میزان پایین می آید که اگر این مهم صورت بگیرد، بسیاری از مشکلات و معضلات فعلی با راه حل های اصولی حل و فصل می شوند. مهم، این است، تصمیم گیران مشکلات و مانع ها را به خوبی تشخیص بدهند و برای ترمیم شان، راه حل هایی اساسی و واقعی در نظر بگیرند. مثل تشکیل کمیته ضددوپینگ که اگر بنای دست اندکارانش همکاری با همه نهادها باشد و در راستای هدف شان از انجام کارهای غیراصولی و هیچانی پرهیز کنند، شک نداشته باشید که به نتیجه مطلوب خواهند رسید. در نهایت این را باید در نظر بگیریم، که فیلترینگ پدیده ای هزینه ساز است و به همین دلیل، لازم است تا همه با دولت در اجرای برنامه های کمیته ضدفیلترینگ همراهی کنند.
«وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در هشتمین همایش سالانه ی بانکداری الکترونیک و نظام های پرداخت، از تشکیل کمیته ای برای جلوگیری از فیلترینگ خبر داد. » این خبر، با توجه به گستردگی استفاده از فضای اینترنت، بازتاب گسترده ای داشت. «برای تاثیرگذاری کمیته ضدفیلترینگ چه الزام هایی لازم است؟» غلامرضا ظریفیان شفیعی استاد تاریخ دانشگاه تهران و تحلیلگر سیاسی-اجتماعی در گفت وگویی در این باره به پرسش ها پاسخ داده است:
تشکیل کمیته ضدفیلترینگ چقدر می تواند موثر باشد؟
به هر حال با توجه به اقتدار یا اختیاری که دولت دارد، برداشتن چنین قدم هایی را باید اتفاقی خوب و مثبت قلمداد کرد. دولت از مردم رای گرفته است تا مشکلات شان را کمتر کند و دغدغه های شان را جدی بگیرد. فیلتر هم موضوعی است که برای مردم محدودیت و مشکل درست می کند و تلاش برای مقابله با این نوع رفتار، تلاش در راستای رضایت مندی عمومی محسوب می-شود.
دولتی ها می تواند برنامه های در نظر گرفته شده را اجرایی کنند؟
چرا نتوانند؟ یکی از وظیفه های هر دولتی این است که جامعه را نسبت به عملکرد خود قانع کند. اگر به مشکلاتی که فیلترینگ رواج می دهد، دقت کنیم، به راحتی می توانیم تلاش برای مقابله با فیلترینگ را اقدامی به جا از سوی دولتی ها بدانیم. به هر حال مسیر فیلتر ضررهای خودش را دارد. در واقع با توجه به گستردگی اینرنت و پیشرفت روز افزون علم، امکان اعمال تحدید دیک به صفر می شود. همچنین با فیلترینگ جامعه را به سمت شیوه ها و رویه های نادرستی می بریم که ٱن شیوه ها و رویه ها کمک می کند، مردم از طرق غیرطبیعی به فضای اینترنت وصل شوند که باعث می شود،به قانون گریزی عادت کند. معلوم است، خسارت های چنین حالتی بسیار بسیار بیشتر از هزینه های احتمالی ای است که برای جلوگیری از آنها دست به دامان فیلترینگ می شویم. در واقع به جای فیلتر، باید برنامه ای ریخت تا با توانمند کردن مردم، آنها را به جایی برسانیم که خودشان بدانند چه چیزهایی مفید و خوشایند هستند و چه موردهایی را باید با بی توجهی از کنارشان گذشت. یعنی مردم باید خودشان، خودشان را فیلتر کنند.
شما به توانمندی دولت اشاره کردید. در شرایطی تندوری ها معمولا با این کار مخالفند.
حرف شما را قبول دارم. اما معتقدم، اگر دولت توانایی هایش را به کار بگیرد، طبیعتا می تواند هر مانعی را برای اعمال مدیریت از پیش رو بردارد. به شرطی که دولت خودش بخواهد از پایگاه قانونی و حقوقی خود استفاده کند.
دولت هم باید بخواهد و هم باید همه هم وغم اش را برای انجام آنچه صحیح می داند، به کار بگیرد.
در مورد مخالفت ها چه نظری دارید؟
ببینید، اگر دستگاه های رسمی بنا را بر تعامل و همکاری بگذارند، طبیعتا نفوذ و احتمال تاثیرگذاری دستگاه های غیر رسمی به همان میزان پایین می آید که اگر این مهم صورت بگیرد، بسیاری از مشکلات و معضلات فعلی با راه حل های اصولی حل و فصل می شوند. مهم، این است، تصمیم گیران مشکلات و مانع ها را به خوبی تشخیص بدهند و برای ترمیم شان، راه حل هایی اساسی و واقعی در نظر بگیرند. مثل تشکیل کمیته ضددوپینگ که اگر بنای دست اندکارانش همکاری با همه نهادها باشد و در راستای هدف شان از انجام کارهای غیراصولی و هیچانی پرهیز کنند، شک نداشته باشید که به نتیجه مطلوب خواهند رسید. در نهایت این را باید در نظر بگیریم، که فیلترینگ پدیده ای هزینه ساز است و به همین دلیل، لازم است تا همه با دولت در اجرای برنامه های کمیته ضدفیلترینگ همراهی کنند.
منبع: انتخاب
ارسال نظر
