در فاصله کمتر از یک ماه مانده به پایان سال 2018 میلادی، وبسایت معتبر ESPN، اقدام به انتخاب ده مربی برتر سال کرده است. این وبسایت اخیراً طی اقدامی دست به انتخاب صد چهره برتر فوتبالی سال زده ( با نام ESPN Top 100) که در بخش مربیان، نام ده مربی برتر سال دیده می شود که از نگاه کارشناسان این وبسایت انتخاب شده اند.
در فاصله کمتر از یک ماه مانده به پایان سال 2018 میلادی، وبسایت معتبر ESPN، اقدام به انتخاب ده مربی برتر سال کرده است. این وبسایت اخیراً طی اقدامی دست به انتخاب صد چهره برتر فوتبالی سال زده ( با نام ESPN Top 100) که در بخش مربیان، نام ده مربی برتر سال دیده می شود که از نگاه کارشناسان این وبسایت انتخاب شده اند.فوتبال بعضی مواقع می تواند به سمت هرج و مرج و آشفتگی برود، اما مربیان بزرگ مربیانی هستند که می توانند نمای کلی را ببینند و زمانی که پلن اول آن ها منجر به نتیجه نمی شود، نمی ترسند. زیرا پلن بی، سی و دی هم دارند. مربیان بزرگ می توانند با شخصیت های بزرگ تیم، غرور ستاره ها، مواجهه با استعدادها کنار آیند و بهترین خروجی را برای نفع تیم بگیرند. آن ها قادرند با افت و خیزها و مسائل روحی و روانی دست و پنجه نرم کرده و با خوشحال نگاه داشتن تمام اعضای تیم، هم افزایی را بالا ببرند.
نگاهی داریم به ده مربی برتر سال:
1. پپ گواردیولا
آمار و ارقام منچسترسیتی در فصل گذشته همه حکایت از موفقیت پپ دارد. سرمربی اسپانیایی توانست تیمش را با اقتدار قهرمان لیگ کند، آن ها به مرز 100 امتیاز در لیگ برتر رسیدند و با 19 امتیاز اختلاف قهرمان لیگ شدند که هر دو یک رکورد بودند. علاوه بر این سبک بازی تماشاگر پسند تیم پپ، جذابیت زیادی داشت و آن ها با تسلط بر رقبا توانستند پیروز شوند.
2. یورگن کلوپ
کیفیت بازی لیورپول تحت نظر کلوپ، چیزی نیست که بتوان به سادگی از آن عبور کرد و یا نادیده گرفت. شکل صعود لیورپول به فینال لیگ قهرمانان که با درندگی در فاز هجومی، پرس سنگین و انرژی فراوان بازیکنان در طول بازی همراه بود، تحسین برانگیز جلوه کرد. در این فصل او توانسته با تقویت دفاعش، تیمش را به بالانس بهتری برساند و حالا فقط فتح یک جام باقی مانده است.
3. دیگو سیمئونه
مربی پرانرژی، سختکوش و تندخوی کنار زمین، فصل گذشته باز هم برای اتلتیکو موفقیت کسب کرد. سیمئونه که در میان تیم های بزرگ اروپایی و سطح اول قاره سبز، در حال حاضر جزو باسابقه ترین مربیانی است که زمان زیادی (از سال 2011) روی نیمکت یک تیم حضور دارد، فصل گذشته با اتلتیکو به نایب قهرمانی در لیگ و قهرمانی در لیگ اروپا رسید.
4. ماسیمو آلگری
یوونتوس تحت نظر آلگری به بردن ادامه می دهد. او فصل گذشته برای چهارمین بار موفق شد یوونتوس را در سری آ به قهرمانی برساند و باز هم جایزه نیمکت طلایی را از آن خود کند. موفقیت های او در مسابقات داخلی ایتالیا، همچنان ادامه دارد و حالا چالش بعدی برای او، قهرمانی با یوونتوس در اروپا است. چالشی که او دو بار تا مرز فتح آن پیش رفته ولی ناکام مانده و حالا امیدوار است این فصل به آن دست یابد.
5. مائوریسیو ساری
منطقی بود که ساری 59 ساله بعد از دستاوردهایش در ناپولی، بخواهد کشورش را به مقصد یک تیم بزرگ ترک کند. او البته چالشی سخت را انتخاب کرد ولی همین چند ماه ابتدایی حضورش در چلسی و تغییر و تحول در استمفوردبریج در مقایسه با ماه های پایانی دوران حضور کونته، نشان می دهد که او مربی توانایی است و می تواند این فصل چلسی را در قامت مدعی قهرمانی جلوه دهد.
6. دیدیه دشام
فرانسه و دشام در نیمه اول سال 2018، شرایط خیلی خوبی نداشتند، خیلی ها بر این اعتقاد بودند که دشام نمی تواند بهترین خروجی را از تیم مستعد و پرستاره فرانسه بگیرد. شروع جام 21 نیز شرایط برای آن ها خیلی خوب پیش نرفت تا این گمانه زنی بیشتر شود ولی آن ها در نهایت تا قهرمانی پیش رفتند و قهرمان شدن در جهان، چیزی بود که حتی بزرگترین منتقدین او را هم ساکت کرد.
7. مائوریسیو پوچتینو
شاید خیلی از اوقات تلاش و دستاوردهای پوچتینو در تاتنهام دست کم گرفته می شود. اما او در این فصل با وجود مشکلات مربوط به استادیوم اختصاصی تاتنهام و عدم خرید بازیکن در تابستان، پوچتینو همچنان تیمش را در جمع 4 تیم برتر لیگ حفظ کرده و امیدوار است برای چهارمین فصل پیاپی در بین چهار تیم برتر لیگ قرار گیرد. حالا او تنها به دنبال فتح یک جام با اسپرز است.
8. کارلو آنچلوتی
کارلتو متخصص ورود به یک محیط جدید، وفق پذیری و انطباق سریع با آن محیط و تلاش برای موفقیت است. او این موضوع را بار دیگر در ناپولی ثابت کرده است. کارلتو که با شرایط نامناسبی بایرن را ترک کرد، در این فصل در ناپولی تا به اینجا خوب کار کرده و حتی در پی این است که تیمش را در قامت مدعی فتح یک عنوان جلوه دهد. او قطعاً بعد از خروجش از مونیخ، به دنبال اثبات کردن خیلی چیزها است.
9. تیته
تیته از برزیل تیمی ساخته که مردم این کشور بار دیگر می توانند به آن افتخار کنند و آن را دوست داشته باشند. شکل بازی تیم تیته مورد توجه مردم این کشور است، هرچند که همچنان حسرت برای آن ها باقی است که نتوانستند در روسیه، پا را فراتر از یک چهارم بگذارند. با این حال او همچنان فرصت برای موفقیت دارد و اولین موقعیت، رقابت های کوپاآمریکا سال آینده است که ازقضا هم برزیل میزبان آن است.
10. توماس توخل
توخل ماموریتی غیرممکن در این فصل در پاریسن ژرمن دارد. او فعلاً تا به اینجا توانسته تا حد نسبتاً خوبی برند فوتبالی خود را در پاریس، جلوه دهد. تیم او با اقتدار صدرنشین لیگ فرانسه است ولی قهرمانی در لیگ فرانسه چیزی نیست که انتظارات را کاملاً برآورده سازد. توخل باید در لیگ قهرمانان با پاریسی ها قهرمان شود./نود
1. پپ گواردیولا
آمار و ارقام منچسترسیتی در فصل گذشته همه حکایت از موفقیت پپ دارد. سرمربی اسپانیایی توانست تیمش را با اقتدار قهرمان لیگ کند، آن ها به مرز 100 امتیاز در لیگ برتر رسیدند و با 19 امتیاز اختلاف قهرمان لیگ شدند که هر دو یک رکورد بودند. علاوه بر این سبک بازی تماشاگر پسند تیم پپ، جذابیت زیادی داشت و آن ها با تسلط بر رقبا توانستند پیروز شوند.
2. یورگن کلوپ
کیفیت بازی لیورپول تحت نظر کلوپ، چیزی نیست که بتوان به سادگی از آن عبور کرد و یا نادیده گرفت. شکل صعود لیورپول به فینال لیگ قهرمانان که با درندگی در فاز هجومی، پرس سنگین و انرژی فراوان بازیکنان در طول بازی همراه بود، تحسین برانگیز جلوه کرد. در این فصل او توانسته با تقویت دفاعش، تیمش را به بالانس بهتری برساند و حالا فقط فتح یک جام باقی مانده است.
3. دیگو سیمئونه
مربی پرانرژی، سختکوش و تندخوی کنار زمین، فصل گذشته باز هم برای اتلتیکو موفقیت کسب کرد. سیمئونه که در میان تیم های بزرگ اروپایی و سطح اول قاره سبز، در حال حاضر جزو باسابقه ترین مربیانی است که زمان زیادی (از سال 2011) روی نیمکت یک تیم حضور دارد، فصل گذشته با اتلتیکو به نایب قهرمانی در لیگ و قهرمانی در لیگ اروپا رسید.
4. ماسیمو آلگری
یوونتوس تحت نظر آلگری به بردن ادامه می دهد. او فصل گذشته برای چهارمین بار موفق شد یوونتوس را در سری آ به قهرمانی برساند و باز هم جایزه نیمکت طلایی را از آن خود کند. موفقیت های او در مسابقات داخلی ایتالیا، همچنان ادامه دارد و حالا چالش بعدی برای او، قهرمانی با یوونتوس در اروپا است. چالشی که او دو بار تا مرز فتح آن پیش رفته ولی ناکام مانده و حالا امیدوار است این فصل به آن دست یابد.
5. مائوریسیو ساری
منطقی بود که ساری 59 ساله بعد از دستاوردهایش در ناپولی، بخواهد کشورش را به مقصد یک تیم بزرگ ترک کند. او البته چالشی سخت را انتخاب کرد ولی همین چند ماه ابتدایی حضورش در چلسی و تغییر و تحول در استمفوردبریج در مقایسه با ماه های پایانی دوران حضور کونته، نشان می دهد که او مربی توانایی است و می تواند این فصل چلسی را در قامت مدعی قهرمانی جلوه دهد.
6. دیدیه دشام
فرانسه و دشام در نیمه اول سال 2018، شرایط خیلی خوبی نداشتند، خیلی ها بر این اعتقاد بودند که دشام نمی تواند بهترین خروجی را از تیم مستعد و پرستاره فرانسه بگیرد. شروع جام 21 نیز شرایط برای آن ها خیلی خوب پیش نرفت تا این گمانه زنی بیشتر شود ولی آن ها در نهایت تا قهرمانی پیش رفتند و قهرمان شدن در جهان، چیزی بود که حتی بزرگترین منتقدین او را هم ساکت کرد.
7. مائوریسیو پوچتینو
شاید خیلی از اوقات تلاش و دستاوردهای پوچتینو در تاتنهام دست کم گرفته می شود. اما او در این فصل با وجود مشکلات مربوط به استادیوم اختصاصی تاتنهام و عدم خرید بازیکن در تابستان، پوچتینو همچنان تیمش را در جمع 4 تیم برتر لیگ حفظ کرده و امیدوار است برای چهارمین فصل پیاپی در بین چهار تیم برتر لیگ قرار گیرد. حالا او تنها به دنبال فتح یک جام با اسپرز است.
8. کارلو آنچلوتی
کارلتو متخصص ورود به یک محیط جدید، وفق پذیری و انطباق سریع با آن محیط و تلاش برای موفقیت است. او این موضوع را بار دیگر در ناپولی ثابت کرده است. کارلتو که با شرایط نامناسبی بایرن را ترک کرد، در این فصل در ناپولی تا به اینجا خوب کار کرده و حتی در پی این است که تیمش را در قامت مدعی فتح یک عنوان جلوه دهد. او قطعاً بعد از خروجش از مونیخ، به دنبال اثبات کردن خیلی چیزها است.
9. تیته
تیته از برزیل تیمی ساخته که مردم این کشور بار دیگر می توانند به آن افتخار کنند و آن را دوست داشته باشند. شکل بازی تیم تیته مورد توجه مردم این کشور است، هرچند که همچنان حسرت برای آن ها باقی است که نتوانستند در روسیه، پا را فراتر از یک چهارم بگذارند. با این حال او همچنان فرصت برای موفقیت دارد و اولین موقعیت، رقابت های کوپاآمریکا سال آینده است که ازقضا هم برزیل میزبان آن است.
10. توماس توخل
توخل ماموریتی غیرممکن در این فصل در پاریسن ژرمن دارد. او فعلاً تا به اینجا توانسته تا حد نسبتاً خوبی برند فوتبالی خود را در پاریس، جلوه دهد. تیم او با اقتدار صدرنشین لیگ فرانسه است ولی قهرمانی در لیگ فرانسه چیزی نیست که انتظارات را کاملاً برآورده سازد. توخل باید در لیگ قهرمانان با پاریسی ها قهرمان شود./نود
ارسال نظر
