روایت گاردین از نگرش ایرانی‌ها به تحریم

 لمال چینار در حال بازی روی کوه توچال است و لبخندی به لب دارد. سوی دیگر کودکان دبستانی به دور از ترافیک و دود تهران از شادی فریاد می‌زدند.

اما در باطن او نگرانی شدیدی دارد. چینار مانند هم وطنانش قربانی تحریم‌های روبه رشد آمریکا است.

نگرانی‌های این زن به دو دسته تقسیم می‌شود؛ «چطور برای مریضی قلبی مادرش دارو پیدا کند، چطور به داخل و خارج از ایران پول منتقل کند.

شرایطش را توضیح می‌دهد: «مادر من به استاتین نیاز دارد و ایران این داروها را تولید نمی‌کند. برادر من ویزای فرانسه دارد هر موقع به که به آنجا می‌رود برای ما دارو می‌آورد. ما خوش‌شانس هستیم، افراد زیادی نمی‌توانند به خارج سفر کنند. آن‌ها از داروخانه‌ای به داروخانه دیگر می‌روند و گاهی هم دارویی که می‌خواهند را پیدا نمی‌کنند. این بسیار دردناک است.»

بیشتر درآمد چینار از طریق برنامه‌نویسی برای شرکتی در کانادا به دست می‌آید و حالا با تحریم بانک‌ها او باید از طریق بازار سیاه درآمدش را دریافت کند، موضوعی که خطرناک است.

یک پزشک عمومی که در همان اطراف بود به حرف درآمد: «به علت آلودگی‌هوا و رژیم غذایی نامناسب ما یکی از بدترین آمارها را در زمینه سرطان داریم. قیمت بنزین اینجا آنقدر ارزان است که همه می‌توانند رانندگی کنند.»

زهرا طالبی گفت: «ما داروهای زیادی تولیدی می‌کنیم اما کمبودهایی وجود دارد. مردم عادی هستند که از این مسائل آسیب می‌بینند.

تهران بیمارستان‌های مدرن فوق‌العاده‌ای دارد، اما یک بیمارستان بدون دارو همانند تفتگ بدون تیر تاثیر دارد. از نظر تئوری ایران در حوزه کالاهای انسان دوستانه تحریم نیست همانطور که در دوره تحریم‌های قبلی همین شرایط وجود داشت. اما اینبار آمریکا تحریم‌ها را به شکلی طراحی کرده که به شکل غیرمستقیم تجارت کالاهای انسان دوستانه با مشکل برخورده است.

درنتیجه شرکت‌های خارجی و بانک‌های بین‌المللی برای اینکه جریمه نشوند دیگر با ایران معامله نمی‌کنند.

مشکل دیگری هم وجود دارد، یک منبع پزشکی در ایران می‌گوید که شرکت «دی‌اچ‌ال» دیگر نمونه آزمایش ایرانی‌ها را به خارج از کشور نمی‌برد. از سویی پایین آمدن ارزش ریال هم قیمت داروها را به شدت افزایش داده است.

چندی پیش محمدجواد ظریف در این رابطه به گاردین گفت: «وقتی شما می‌خواهید پولی را به کشور دیگر منتقل کنید، دیگر بانک نمی‌پرسد که شما این پول را برای چه چیزی می‌فرستید. به این دلیل تحریم‌ها به غذا و دارو آسیب وارد کرده.»

به هردلیلی اکنون شما بحران اقتصادی را تهران می‌بینید؛ بحرانی که باعث شده 3میلیون نفر در حاشیه این شهر زندگی کنند و به آن باید آلودگی و ترافیک را هم اضافه کرد.

در بازار تهران، فرش‌فروشان می‌گویند کاهش ارزش ریال باعث شده مغازه‌های آن‌ها خالی باشند. اما آن‌ها همچنان واقع بین باقی مانده‌اند.

یکی از آنها در این باره توضیح داد: «ما برای 40سال در مقابل تحریم‌ها دوام آورده‌ایم، این چیز جدیدی نیست این نحوه زندگی ما است.»

بعد هم به این حرف همگی خندیدند و او ادامه داد: ایران شیر است، عربستان سعودی موش!

اما قشر دیگر جامعه ایرانی‌ها ترس و دردشان را از این مسائل بروز می‌دهند. امیرعلی، صاحب یک رستوران، می‌گوید: «همه می‌خواهند بروند و مثلا به کشوری مثل ترکیه بروند. ما درمانده‌ایم.»

داریوش محمدیان یک معلم زبان که قبلا در کانادا زندگی می‌کرد و حالا به خانه برگشته هم در این رابطه می‌گوید: «ترامپ یک فرد گستاخ، متکبر و احمق است. سال‌های بعد قرار است سخت بشوند مخصوصا برای کسانی که به دارو نیازمندند.»

او باور ندارد که مشکل ایران دارد از داخل آسیب می‌بیند: «وقتی شما یک دشمن دارید که دائما به شما حمله می‌کند در هرجای دنیا باشید این اتفاق می‌افتد. این وظیفه اروپایی‌ها است که از زیر بار دلار خارج شوند.»