نیویورکر: وفاداری جمهوری خواهان به ترامپ بیش تر می شود

برکناری سشنز نشان می دهد که چگونه مطالبه وفاداری از جانب رئیس جمهور، کشور را به سمت یک بحران در قانون اساسی می برد.

امی دیویدسون سورکین| کمی قبل از اینکه پرزیدنت ترامپ در کنفرانس خبری روز چهارشنبه با خبرنگار سی.ان.ان درگیری لفظی پیدا کند و او را "فردی بی ادب و گستاخ" بخواند، به طور خلاصه گفته بود که احساساتش را کنار گذاشته است. رئیس جمهور باید چه احساسی در قبال شکست بسیاری از جمهوری خواهان میانه رو در انتخابات میان دوره ای داشته باشد؟ او گفت: "نمی دانم خوشحال باشم با ناراحت." درست است شکست آنها موجب شد حزبش کنترل مجلس نمایندگان را از دست بدهد. از طرفی دیگر، همانطور که خودش پیش بینی کرده بود، بسیاری از اعضا حزبش وفاداری شان را به اندازه کافی به او ثابت نکرده و از او درخواست کمک نکرده بودند. آن ها باید بدانند که بدون ترامپ آن ها چیزی نیستند. بنابراین در نتیجه، ترامپ گفت:" با این قضیه مشکلی ندارم."

ترامپ چه خوشحال باشد چه ناراحت، تبدیل به دغدغه اصلی حزب جمهوری خواه و کابینه اش شده است. چند ساعت بعد از کنفرانس خبری، دادستان کل، جف سشنز، بالاخره مجبور به استعفا شد، با این حال حتی در نامه استعفایش، با تمجید از توجه رئیس جمهور به "حاکمیت قانون"، عاجزانه خواسته بود تا به عنوان یک وفادار ایدئولوژیک شناخته شود. سشنز یک طرفدار واقعی ترامپ بود به ویژه بر سر مسئله سیاست مهاجرت، این وفاداری را به خوبی نشان داد. بیانیه روز پنج شنبه کاخ سفید مبنی بر اینکه درخواست های پناهندگی را به شدت محدود خواهد کرد، می تواند به عنوان یک اقدام بدخواهانه دیده شود.

یکی از اقدامات اشتباه سشنز این بود که خود را از نظارت بر بررسی های رابرت مولر در رابطه با دخالت احتمالی روسیه در انتخابات 2016 کنار کشید. ترامپ معتقد است که این وظیفه دادستان کل است که رئیس جمهور را از چنین آزار و اذیت هایی دور نگه دارد.

یکی از نتایج خطرناک انتخابات میان دوره ای، این تفکر در میان برخی جمهوری خواهان است که قرار دادن اختیار حزب در دستان ترامپ، ارزشش را داشته است. با وجود اینکه ترامپ از نتایج انتخابات با عنوان "نزدیک به پیروزی کامل" یاد کرده است، اما حزبش با شکست های قابل توجهی، به خصوص در سطح ایالتی روبه رو شده است و حداقل شش فرمانداری و بیش از دویست کرسی مجلس را از دست داده است. برخی از اعضا جمهوری خواه مجلس که دیگر از ژانویه به سر کار برنخواهند گشت، از جمله بیست و سه عضو که با خواست خودشان بازنشسته شده اند، اگر ترامپ را می پذیرفتند، می توانستند کرسی هایشان را حفظ کنند اما نتوانستند و یا نخواستند که این بده بستان صورت بگیرد. سایرین هم به این دلیل که ترامپ هیچ محبوبیتی در حوزه شان نداشت، کنار کشیدند.

اما از یک جهت حق با ترامپ است. انتخابات میان دوره ای، فرصتی برای تشکیل حزب و یا به عبارتی حزب ترامپ بود. حزب جمهوری خواه خودش را دارد وفق می دهد که اختلاف افکنی و بد تعبیر کردن هایی که بر خلاف قانون اساسی است، را بپذیرد – از جمله، شاید، پایان دادن به اعطای تابعیت بدون توجه به اصلیت والدینشان، به نوزادانی که در آمریکا متولد می شوند – تا در عوض چند کرسی در سنا گیرشان بیاید.

بدتر اینکه، جمهوری خواهانی که با تایید ترامپ انتخاب می شوند، رابطه آنها با ترامپ بده بستانی خواهد بود. آنها از تمام مواضع رئیس جمهور حمایت خواهند کرد و به عنوان بخشی از وظیفه شان به او وفادار خواهند بود و او را خوشحال نگه خواهند داشت.

همین ماجرا در مورد ویتاکر نیز صدق می کند. او که یک وکیل اسبق فدرال است و تا هفته پیش رئیس دفتر سشنز بوده است، اکنون دنبال رو اقدامات گمراه کننده و بی معنای ترامپ شده است. او جانشین جف سشنز و مسئول نظارت بر تحقیقات "رابرت مولر"، بازرس ویژه پرونده دخالت روسیه در انتخاب 2016 شده است. ویتاکر پیش از این اعلام کرده که هیچ تبانی با روسیه اتفاق نیفتاده است.

برکناری سشنز نشان می دهد که چگونه مطالبه وفاداری از جانب رئیس جمهور، کشور را به سمت یک بحران در قانون اساسی می برد. ویتاکر گفته که لیستی از تصمیمات دیوان عالی تهیه کرده است که به نظر او اشتباه هستند و در راس آنها پرونده ماربری علیه مدیسون قرار دارد – پرونده برجسته سال 1803 که نهایتا برای دیوان عالی قدرت تجدید نظر قضایی را به وجود آورد. اگر دیوان عالی حق تصمیم گیری در مورد جزئیات قانون اساسی را نداشته باشد، چه کسی این حق را دارد؟ ترامپ؟

در عین حال، روز جمعه، رئیس جمهور برای شرکت در مراسم یادبود صد سالگی پایان جنگ جهانی اول به فرانسه رفت. این سفر این فرصت را به ترامپ داد تا پیروزی اش در انتخابات میان دوره ای را به رخ رهبران سایر کشور ها بکشد و پذیرای تبریکات، تشکرات و در آغوش گرفتن های آنها شد./دیپلماسی ایرانی