اما همان زمان هم یک سئوال مهم این بود که چه طور یک جوان تحصیلکرده اما بی تجربه می خواهد به یک مدیر تحصیلکرده و کهنه کار مشاوره دهد. همین مهندسی وارونه که بدون کارکارشناسی و تنها بر مبنای اهداف عوام گرایانه و پوپولیستی به اجرا درآمد، ایده خشت اولی بود که چون کَج پایه گذاری شد، دیوارش تا ثریا کَج بالا رفت.
ایده راه‌اندازی گروه مشاوران جوان در زمان ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد و استفاده ابزاری از آن، کشور را از ظرفیت‌های بزرگی محروم و نگاه‌ها درباره ورود جوانان به مناصب مدیریتی را منفی کرد اما رهبر معظم انقلاب برای تغییر و اصلاح این نگاه گام‌های عملی برداشتند.خبرآنلاین نوشت:رفتارهای پوپولیستی، شهرت و محبوبیت برای احمدی نژاد آورد. او پله پله از نردبان عوام گرایی بالا رفت و به اتخاذ تصمیمات هیجانی و به ظاهر ساختارشکنانه بیشتر میل کرد اما بعدها هر کدام از این تصمیم‌ها تبدیل به پاشنه آشیلی برای کشور شد.
خشت اولی که کج گذاشته شد
محمود احمدی‌نژاد زمانی که از سوی اعضای شورای شهر دوم به عنوان شهردار تهران انتخاب شد، گروهی با عنوان مشاوران جوان شهردار شکل داد و ریاست آن را به مهرداد بذرپاش واگذاشت که زمانی مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه شریف بود.
احمدی نژاد و بذرپاش
همان زمان هم درباره کارآمدی و ضرورت فعالیت چنین تشکیلاتی حرف و حدیث‌هایی در میان بود و کسانی نسبت به بودجه‌ای که صرف این گروه می‌شد، انتقادهایی داشتند اما احمدی‌نژاد خود معتقد بود که ایجاد این گروه زمینه را برای حضور فعال‌تر جوانان در عرصه مدیریت فراهم می‌کند. بعد از آنکه در سال 84 به کرسی ریاست جمهوری تکیه زد، برای آنکه نشان دهد در تحقق شعارهای انتخاباتی‌اش جدی است و سیاست تحول‌گرایی و جوان‌گرایی را دنبال می کند، در همان روزهای نخست حضور در پاستور مهرداد بذرپاش را به ریاست گروه مشاوران جوان ریاست جمهوری منصوب کرد و از وی خواست که با تحقیق و تلاش زمینه ورود جوانان به عرصه‌های مدیریتی را فراهم کند.
با چنین حمایتی بود که مهرداد بذرپاش نخستین مشاور جوان رئیس‌جمهور و رئیس وقت گروه مشاوران جوان دولت به کابینه راه یافت و در قامت یک دولتمرد ظاهر شد. بذرپاش در ابتدای انتصابش با تاکید بر اینکه «باید نسل سوم را برای پذیرش پست‌های مدیریتی آماده و زمینه‌ای را فراهم کرد که آنها تجربه کسب کنند»، گفت: «اگر در دولت فعلی از نسل سوم انقلاب در عرصه مدیریت میانی استفاده نشود، کشور در آینده دچار بحران مدیریتی خواهد شد.»
اما همان زمان هم یک سئوال مهم این بود که چه طور یک جوان تحصیلکرده اما بی تجربه می خواهد به یک مدیر تحصیلکرده و کهنه کار مشاوره دهد. همین مهندسی وارونه که بدون کارکارشناسی و تنها بر مبنای اهداف عوام گرایانه و پوپولیستی به اجرا درآمد، ایده خشت اولی بود که چون کَج پایه گذاری شد، دیوارش تا ثریا کَج بالا رفت.
ابتکاری که به بن‌بست رسید
«خامی» و «شور و غرور» جوانی دو لبه یک قیچی برای قطع روابط مدیران با مشاوران جوان بودند. در واقع هر روز که گذشت بیشتر اشتباه بودن این سیاست مشخص شد. جوانان طرح هایی را به وزرا و مدیران ارشد کشور ارائه می کردند که از کارکارشناسی قوی و بهره گیری از تجارب گذشته تهی بود و چون مورد توجه قرار نمی گرفت، به تقابل کلامی می انجامید بنابراین مدیران برای حفظ شأن خود بیشتر مشاوران جوان خود را به کارهای سرکاری و حاشیه ای سوق دادند اما در عین حال برای آنکه مورد غضب محمود احمدی نژاد قرار نگیرند، جلوی لنز دوربین عکاسان مشاوران جوان را در صندلی کناری می نشاندند.
مشایی و بذرپاش
آش آن قدر شور شد که سال 88 برای کم کردن حاشیه اطرافیان احمدی نژاد درصدد اصلاح تاکتیک برآمدند. مهرداد بذرپاش به ریاست سازمان ملی جوانان منصوب شد و اسفندیار رحیم مشایی رئیس دفتر رئیس‌جمهور اعلام کرد: نظر رئیس‌جمهور بر این است که مشاوران جوان و سازمان ملی جوانان با هم کارها را انجام دهند و این دو دیگر از هم جدا نخواهند بود. تاکنون مجموعه مشاوران جوان و سازمان ملی جوانان به شکل مستقل از یکدیگر فعالیت می‌کردند و حتی برخی فعالیت‌های موازی آنان، انتقادهایی را در پی داشت.
اما این تاکتیک نیز جواب نداد و ایده مشاوران جوان که منتی بر سر جوانان بود اما در عمل کام مدیران کهنسال را شیرین و بقای آنها را پشت میزهای ریاست تحکیم کرد. علت نیز روشن بود روحیه و انرژی جوانی برای خط شکنی و خلق ایده های نو و دوراندیشی پیری نیز برای کسب نتیجه با استفاده از تجارب پیشین مناسب است. با چنین فرمولی یک جوان وقتی پشت کرسی ریاست می نشیند می تواند با خلق ابتکاراتش و حرف شنوی از مشاوران باتجربه صحنه های جدیدی را برای کسب موقعیت های بهتر به وجود آورد. بر همین اساس وقتی به نظام مدیریتی کشورهای پیشرفته نگاه کنیم، عموما در کنار مدیران جوان مشاوران کهنه کار قرار دارند.
رهنمود مهم رهبری
رهبر معظم انقلاب در اجتماع عظیم و پرشکوه بسیجیان در ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی، بخش مهمی از سخنانشان را به تبیین نقش جوانان در تحولات چهل سال اخیر اختصاص دادند و تأکید کردند: «جوانان عزیز بدانید که شما نوک پیکان حرکت عظیم ملی هستید، شما باید راه را باز کنید. پیران مجرب هم اگر خسته و بی حال و از کار افتاده نباشند، می توانند شما را راهنمایی کنند اما موتور پیش‌برنده این قطار شما جوانان هستید».
بر پایه همین دیدگاه ایشان بعد از 16 سال ریاست شورای سیاستگذاری ائمه جمعه را تغییر دادند و این مسئولیت را به حاج علی اکبری سپردند و سپس محمد قمی 38 ساله را به ریاست سازمان تبلیغات اسلامی و مصطفی رستمی را به ریاست نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها منصوب کردند. این نشانگر اعتقاد رهبر معظم انقلاب به استفاده از نیروهای جوان و میانسال در مناصب مهم مدیریتی است.
تزریق روحیه نشاط، پویایی و نوگرایی به بدنه نظام مدیریتی کشور و زدایش روزمرگی از آن تنها زمانی اتفاق می افتد که سکان هدایت امور به دست جوانان شایسته باشد. البته جوانانی اهل مشورتی که پله پله توانمندی های خود را ثابت کرده و آسانسوری به رده های بالای مدیریتی نیامده باشند. وگرنه اعطای مناصب مدیریتی به جوانان براساس رابطه و آقازادگی نتیجه ای بهتر از سرنوشت مشاوران جوان و جز یکسری نمایش های عوام پسند و تحمیل هزینه های هنگفت آزمون و خطا به مملکت حاصل دیگری نخواهد داشت.
ارسال نظر
