نمايش سياسي تبليغي ترامپ در نيويورك!

 روزنامه اطلاعات نوشت:هفتاد و سومين مجمع عمومي سازمان ملل در نيويورك درجريان است. در اين دوره از تشكيل مجمع عمومي سالانه كه همه ساله به مدت يك هفته برقرار مي‌شود، به نقل از «آنتونيوگوترش» دبير كل سازمان ملل، 132 رهبر جهان (نخست وزيران، رؤساي جمهور و نمايندگان كشورها) در اجلاس حضور دارند تا به بيان ديدگاه‌هاي خود درباره اهم رويدادها و مشكلات در جهان بپردازند. سال گذشته 114 تن از سران و مقامات كشورها حضور داشتند. با اين حال دبيركل سازمان ملل مي‌گويد: همه 193 عضو حاضر در مجمع عمومي مي‌توانند ديدگاه‌هاي خود را مطرح كنند. او در سخنراني افتتاحيه اجلاس گفت: «... جهان اكنون با مشكلاتي بيش از گذشته مواجه است.» اگرچه در اغلب مناطق جهان مشكلات و بحران‌ها خبرساز است، اما با رسيدن ترامپ به كاخ سفيد و رياست جمهوري آمريكا، نه تنها از مشكلات چه در سطوح منطقه‌اي يا بين‌‌المللي كاسته نشد، بلكه سياست‌ها و برنامه‌هاي او هم بر شدت گرفتن مشكلات گوناگون افزوده و هم موارد جديدي را در روابط بين‌المللي رقم زده است. به باور اغلب سران كشورها، حتي همراهان سنتي ‌آمريكا، ترامپ در مدت نزديك به دو سال گذشته، نه تنها راهكاري براي حل مشكلات و بحران‌ها ارائه نكرده است، بلكه با محوريت شعار «آمريكا اول» با استفاده از سياست «اقتدارگرايي» موجب تشديد و پيچيده‌تر شدن بحران‌ها شده است؛ زيرا كارنامه مديريتي ترامپ بر اساس «حذف» و «مقابله» مي‌چرخد.

طراحي امسال دولت ترامپ براي حضور در هفتاد و سومين مجمع عمومي سازمان ملل، دو هدف را دنبال مي‌كرد. هدف اول، قدرت‌نمايي در مورد برنامه‌هاي مديريتي ترامپ در برابر اغلب كشورهاي جهان براساس شعار «يا با ما، يا بر ما» و هدف دوم، نمايش سياسي ـ تبليغي در نيويورك با محوريت مقابله با جمهوري اسلامي ايران است. سخنراني ترامپ و روحاني، رؤساي جمهور آمريكا و ايران، در يك روز و با فاصله ساعتي در مجمع عمومي سازمان ملل انجام گرفت. ترامپ سخنراني خود را با اين جملات آغاز كرد كه: اين «دومين سخنراني من در اين جلسه (مجمع عمومي) است» و بلافاصله در دفاع از كارنامه يكساله خود خطاب به نمايندگان كشورهاي حاضر گفت: «دولت من در كمتر از دو سال، دستاوردهاي بسيار بيشتري نسبت به هر دولت ديگري در تاريخ آمريكا داشته است. در پنجاه سال گذشته هيچ رئيس‌جمهور آمريكا چنين موفقيتي را نداشته است!» اين سخنان در آغاز سخنراني او، با واكنش خنده جمعي همه حاضران چنان پرصدا و تمسخرآميز شد كه ترامپ براي چند لحظه، ادامه سخنان خود را قطع كرد و با لبخند تلخي گفت:‌ «انتظار چنين واكنشي را نداشتم!» سپس سخنراني خود را ادامه داد. اولين گزارش‌هاي خبري از شبكه‌هاي تلويزيوني آمريكا چنين بود كه «سخنراني ترامپ تند، اما مضحك بود!» زيرا خنده جمعي و تمسخرآميز حاضران در جلسه كه نمايندگان اغلب كشورهاي جهان‌اند، ترامپ را منفعل كرد!

او با جملاتي درباره خاورميانه، بدون اينكه به بن‌بست‌هاي سياست آمريكا در بحران‌ها و جنگ‌ها، در سوريه، يمن، افغانستان، عراق و لبنان بپردازد، همچون «جرج‌ بوش» رئيس‌جمهور سابق و هم‌حزبي خود كه ايران را مركز و محور «شرارت» در خاروميانه مي‌خواند، چندبار به دخالت‌هاي ايران در كشورهاي منطقه اشاره كرد. اما در تبيين شرايط بحراني منطقه و ريشه‌هاي آن كه منجر به شكست آمريكا شده است، ناتوان ماند وجالب توجه اين كه دوستان خود (آمريكا) را تنها سه دولت كوچك، معرفي كرد: رژيم صهيونيستي (اسرائيل)، عربستان (به‌خصوص وليعهد سعودي) و شيخ‌نشين امارات (ابوظبي)!

محور تهاجمي ترامپ در سخنراني، تلاش براي جداسازي مردم ايران از دولت خود و از نظام جمهوري اسلامي بود. تبيين اين محور را با خط سياسي ـ تبليغي «ناپايداري رژيم ايران و نااميدي مردم آن» دنبال كرد. او اصرار داشت تا سياست «تحريم اقتصادي ـ تجاري» عليه ايران را موفق جلوه دهد كه از نيمه آبان ماه آينده با تحريم نفتي تشديد خواهد شد؛ اما گويا شعار قبلي خود را كه صادرات نفتي ايران را به صفر خواهم رسانيد، پس گرفته باشد. تنها به اين اطلاع‌دهي اكتفا كرد كه تاكنون چندكشور كه از ايران نفت مي‌خرند، قبول كرده‌اند تا از واردات نفتي خود كم كنند؛ اما بلافاصله از ناموفق بودن دستوراتش براي پيروي اوپك از طرح تحريم نفتي عليه ايران گلايه شديد كرد، تا آنجا كه حتي سعودي‌ها را بي‌كفايت و سست عهد خواند! خواست او كه آن را «تهديد نفتي عليه آمريكا» ناميد، بالا نرفتن قيمت نفت بود كه در عمل با اعمال سياست تحريم نفتي ترامپ عليه ايران به تناقض دچار شده است.

خطري كه ترامپ از آن وحشت دارد، ‌اين است كه بالا بودن قيمت نفت اوپك، حتي اگر تحريم نفتي عليه ايران انجام پذيرد، يكباره نه تنها مجموعه بورس نفتي در نيويورك را كه تبادل پولي آن دلاري است به هم بريزد، واكنش افزايش سرسام‌آور قيمت بنزين در داخل آمريكا را نيز موجب شود و در عمل نارضايتي عمومي مردم آمريكا از قلدري او را به مرز اعتراض‌هاي عمومي تا شورش عليه او، موجب شود! نگراني شديد ترامپ از بيان جملاتي عليه اوپك و كشورهاي عضو آن و به خصوص اهرم تهديدي كه در اختيار پوتين قرار داده است، بسيار آشكار بود. با سخنان ترامپ مي‌توان دريافت كه همراهان او در كاخ سفيد به او گزارش داده‌اند كه طرح تحريم نفتي عليه ايران، اولاً به هيچ وجه نمي‌تواند صادرات نفت جمهوري اسلامي را به صفر برساند، ثانيا و شايد مهمتر آن كه اين تحريم (نفتي) تيغ دولبه‌اي است كه گريبان او در داخل آمريكا را نيز خواهد گرفت.

در ادامه سخنراني او عليه اغلب دولت‌ها از چين تا كشورهاي اروپايي (اتحاديه اروپا)، به‌خصوص دولت آلمان را براي خريد گاز از روسيه ملامت كرد. اودولت‌هايي در آمريكاي لاتين و حتي همسايگان آمريكا را از كانادا گرفته تا بقيه ... در جنگ تجاري تهديد كرد، كه نشان آشكار و بارز از آشفتگي و ادامه سياست اقتدارگرايانه‌اش بود. به طوري كه اگر سخنراني ترامپ را نقد تحليل و محتوا كنيم، مي‌توان دريافت كه او هم در داخل آمريكا و هم در صحنه بين‌المللي، دچار مشكلات گوناگون شده است. به‌خصوص كه در داخل زمزمه‌هاي استيضاح ترامپ فراگير شده و ناكارآمدي مديريتي او را حتي هم‌حزبي‌هايش (حزب جمهوريخواه) نيز به صورت روزانه سر مي‌دهند.

سخنراني ترامپ سخنراني ناموفق بود و به ناچار وزير خارجه‌اش پمپئو و مشاور امنيتي او بولتن با عجله در محفل منافقين حاضر شدند تا سخنان تندي عليه جمهوري اسلامي با مواضع تكراري بيان كنند! وزير خارجه سعودي‌ها نيز در اين جلسه سخنراني و از ترامپ تجليل كرد و ايران را «تهديد منطقه‌اي» ناميد!

به خاطر ناموفق بودن سخنراني، ترامپ سعي كرد در جلسه شوراي امنيت، كاستي‌هاي خود را جبران كند و دوباره با همان لحن، همان سخنان را تكرار كرد اما اين‌بار، برخلاف آنچه پيش‌بيني مي‌‌كرد، جلسه شوراي امنيت به جلسه محاكمه ترامپ تبديل شد.

نخست‌وزير انگليس، رئيس جمهوري فرانسه و وزراي خارجه چين و روسيه، به صراحت مواضع ترامپ را به باد انتقاد گرفتند و زيرپا گذاشتن معاهده بين‌المللي برجام را توسط رئيس جمهوري آمريكا، به عنوان عملي يك‌جانبه تقبيح كردند.

مورالس، رئيس جمهوري بوليوي نيز در سخناني آتشين، اقدامات آمريكا عليه ايران را قوياً محكوم كرد و گفت كه حكومت آمريكا هيچ تعهدي به دموكراسي ندارد و آمريكا همان كشوري است كه در سال 1953 كودتايي عليه دولت ملي دكتر محمدمصدق در ايران انجام داد.

روز پنجشنبه نيز، بنيامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي به عنوان تنها حامي سخنان ترامپ در پشت تريبون مجمع عمومي ظاهر شد. نتانياهو كه در برابر صندلي‌هاي عمدتاً خالي مجمع عمومي سخن مي‌گفت تلاش كرد با همان روش قديمي، يعني نشان دادن مدارك به اصطلاح معتبر هم از سخنان ترامپ حمايت كند و هم نان خود را به تنور نه چندان داغ مجمع عمومي بزند. نتانياهو اين‌بار به جاي نقاشي از نقشه استفاده كرد و آدرس منطقه‌اي كمتر شناخته شده در تورقوزآباد تهران به حضار نشان داد و آن را انبار سري اتمي ايران ناميد. اين‌بار نيز نتانياهو جنس تقلبي به مشتريان فروخت. چراكه اولاً تورقوزآباد كه در زبان محلي تهراني‌هاي قديم «دارقوزآباد» ناميده مي‌شود سمبل و نشانه‌ جايي دور افتاده و بي‌اهميت است و همانطور كه عباس عراقچي بعد از سخنان نتانياهو گفت به نظر مي‌رسد كساني نتانياهو را دست انداخته‌اند و آدرس‌هاي خنده‌داري به او مي‌دهند تا ته مانده آبرويش هم برود. كمااينكه آدرسي كه نتانياهو به فراست نبوغ‌آميز خود كشف كرده بود، مكان يك كارگاه قاليشويي را نشان مي‌دهد كه اتفاقاً محل رفت و ‌آمد خودروهاي حامل فرش است!

و اما هدف اصلي نخست وزير رژيم صهيونيستي،‌ در درجه اول توجيه تحريم‌هاي غيرقانوني ترامپ عليه ايران با توسل به دروغ‌پردازي‌هاي به ظاهر سنددار است و در درجه دوم،‌ فرار به جلو و دوركردن اذهان عمومي مردم جهان از جنايات اين رژيم عليه فلسطينيان بويژه در شش ماه اخير است. طي اين شش ماه 25 راهپيمايي بزرگ فلسطينيان موسوم به «راهپيمايي بازگشت» در نوار غزه انجام شده و ارتش رژيم صهيونيستي با يورش به اين راهپيمايي‌ها200 فلسطيني را شهيد كرده و 21 هزار فلسطيني را مجروح كرده است. اين جنايات در حالي انجام شده كه راهپيمايي فلسطينيان در خاك منطقه خودگردان انجام شده و ماهيت تهاجمي عليه اسرائيل نداشته است. طبيعتاً نخست‌وزير رژيم صهيونيستي بايد در برابر چنين جناياتي به مجمع عمومي و نمايندگان ملت‌هاي دنيا پاسخ مي‌داد اما او با كشاندن موضوع به ايران و نشان‌دادن تصاوير مضحك سعي كرد سخنراني جنجالي‌اي را نمايش دهد.