تشخیص بیماری‌های خاص کمتر از دو دقیقه!

 محققان اسکاتلندی یک دستگاه ساختند که می‌تواند در عرض کمتر از دو دقیقه، وجود برخی بیماری‌های خاص را تشخیص دهد.

محققان دانشگاه "گلاسکو"(Glasgow) اسکاتلند یک دستگاه کوچک دستی تولید کردند که می‌تواند نشانگرهای زیستی را اسکن کند تا به راحتی و به سرعت افراد مبتلا به یک‌ سری بیماری‌های خاص را شناسایی کند.

نشانگر زیستی عموماً به یک شاخص قابل سنجش از برخی حالت‌ها و شرایط بیولوژیک یا زیستی اشاره دارد. زیست‏‌نشانگرها اغلب در بررسی فرایندهای طبیعی زیستی، فرایندهای"پاتوژن"(بیماری‌زا) یا پاسخ دارویی به یک درمان ویژه ارزیابی می‌شوند و در بسیاری از رشته‌های علمی استفاده می‌گردد.

نشانگر زیستی در حوزه پزشکی شاخصی قابل اندازه‌گیری برای تشخیص وجود یک بیماری است که گاهی شدت بیماری را نیز نشان می‌دهد. به طور کلی یک نشانگر زیستی پزشکی به هر چیزی که بتواند به عنوان شاخصی از یک بیماری خاص یا برخی از حالات فیزیکی یک موجود زنده استفاده گردد، اتلاق می‌شود. این دستگاه برای کمک به پزشکان ساخته‌ شده‌ است تا بتوانند راحت‌تر وجود یا پیشرفت بیماری‌ها را تشخیص دهند.

در مرکز دستگاه یک تراشه "نیم‌رسانای اکسید فلزی مکمل"(CMOS) تعبیه شده است. عموما اکثر افراد ممکن است این تراشه‌ها را با دوربین‌ها مرتبط سازند. زیرا این حسگرها می‌توانند در انواع دستگاه‌های تصویربرداری استفاده شوند چون عملکرد موثری دارند و ارزان قیمت هستند.

در این پژوهش حسگرها متابولیت‌های گوناگونی را بررسی کردند. متابولیت‌ها ترکیبات واسطه و محصول سوخت و ساز سلول زنده هستند و معمولاً منحصرا اشاره به مولکول‌های کوچک شرکت‌کننده در سوخت و ساز سلولی دارد.

پزشکان می‌توانند با در نظر گرفتن حضور و کمیت این متابولیت‌ها، بیماری‌های خاص را در یک بیمار تشخیص دهند. "سامادهان پیتیل" رهبر این مطالعه اظهار کرد، با استفاده از این دستگاه، ما قادر به تشخیص و اندازه‌گیری متابولیت‌هایی بودیم که با بیماری‌هایی چون سکته قلبی و سرطان پروستات مرتبط بودند. گفتنی است اندازه تراشه‌های تعبیه شده در دستگاه 3.4 در 3.6 میلی‌متر هستند و کل دستگاه به اندازه کف دست است.

اطلاعات به دست آمده از دستگاه ساخته شده توسط محققان اسکاتلندی می‌تواند از طریق USB های کوچک به گوشی‌های اندروید و تبلت‌ها منتقل شود و در عرض کمتر از دو دقیقه نتایج آزمایش را به نمایش می‌گذارد.

نتایج این پژوهش در مجله "Biosensors and Bioelectronics" انتشار یافت.